เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1330

นักบู๊ทั่วไป กลัวว่าเมื่อต้องปะทะต่อสู้ด้วยแล้ว ก็คงจะต้องยอมแพ้ลงอย่างศิโรราบ

ว่านกั๋วผู้น่าสงสาร เพิ่งจะขึ้นมาบนสังเวียนก็กลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว โดยที่ยังไม่ได้แสดงกระบวนท่าอะไรเลยเหมือนเดิม ดูเหมือนว่าชื่อเล่นหินฝึกซ้อมวิชาของเขานี้ สักวันหนึ่งคงจะกลายเป็นชื่อเรียกเพียงหนึ่งเดียวของเขาในอันดับรายชื่อของประเทศแล้ว!

“ยกเขาลงไปจากสังเวียนเถอะ หากไม่รีบรักษา จะต้องเกิดโรคแทรกซ้อนรักษาไม่หายแน่! ”

ธิดาเทพพูดขึ้น

ทันใดนั้น องครักษ์เกราะทองก็รีบขึ้นมาบนสังเวียน ยกตัวว่านกั๋วลงไป

ส่วนคนอื่นเมื่อมองเห็นสภาพที่อเนจอนาถของว่านกั๋วที่ถูกผนึกโดยน้ำแข็งแล้ว ก็มีสีหน้าที่ผิดแปลกกันออกไป

“ยังมีใครที่อยากจะขึ้นมาอีกไหม? ”

ธิดาเทพกวาดสายตามองไปทั่วทั้งบริเวณ

เวลานี้ เจ้าบ้านตระกูลหลิ่วหันมองไปที่ด้านหลัง และพูดขึ้นว่า: “หลิ่วเจิน นายลองขึ้นไปประลองดูหน่อยไหม”

หลิ่วเจินมองไปที่เงาร่างของธิดาเทพ แล้วก็ส่ายศีรษะเบา ๆ

“เจ้าบ้าน ฉันกลัวว่าเมื่อขึ้นไปแล้ว ก็คงจะต้านทานเธอได้ไม่เกินสิบกระบวนท่า”

เจ้าบ้านตระกูลหลิ่วครุ่นคิดชั่วครู่ ก็คิดว่าหลิ่วเจินพูดได้ถูกต้อง สายตาจ้องมองไปที่ปลายนิ้วของธิดาเทพ เจ้าบ้านตระกูลหลิ่วมองออกได้ว่า นั่นคือวิถียอดน้ำแข็งที่ผสานพลังฟ้าดิน

ผนึกทุกสรรพสิ่ง ทำลายทุกวิชา แข็งตัวอากาศธาตุ!

วิทยายุทธในวิถีดังกล่าวของธิดาเทพนั้น เกรงว่าจะถึงระดับขั้นนักบู๊ปราณฟ้าแล้วอย่างแน่นอน

เป็นไปได้ว่า ธิดาเทพเอง ก็คือยอดฝีมือปราณฟ้าคนหนึ่งแล้ว!

ตระกูลสือ สือเฉินค่อย ๆ ลุกยืนขึ้นและพูดว่า: “ฉันขอประลองสักตั้ง”

เจ้าบ้านตระกูลสือตกใจขึ้นอย่างกะทันหัน จากนั้นก็รีบส่งกระแสจิตให้กับสือเฉินว่า: “สือเฉิน อย่าบุ่มบ่าม! ”

สือเฉินกลับไม่ฟังในคำพูดของเจ้าบ้านสือ แล้วก็รีบเดินขึ้นไปบนเวที

สือเฉินมองไปที่ธิดาเทพ แล้วพูดว่า: “ธิดาเทพ เชิญ! ”

ธิดาเทพพยักหน้า และพูดว่า: “คุณชายสือ ยังไงก็นำโล่เสวียนเจวี๋ย ออกมาก่อนเถอะ! ”

เมื่อพูดคำนี้ออกไป ก็ทำให้ผู้คนตกตะลึงกันไม่น้อย

ธิดาเทพมาที่อู่อานเป็นครั้งแรก ไม่นึกว่าจะรู้จักโล่เสวียนเจวี๋ยของตระกูลสือด้วย ได้ศึกษาเรียนรู้มามากมายระดับไหนกันเชียว หรือว่าก่อนหน้าที่เธอจะมานั้น ได้เตรียมความพร้อมเอาไว้หมดแล้ว?

ธิดาเทพใช้มือสองข้างผลักไปข้างหน้าเบา ๆ พร้อมกับพูดขึ้นว่า: “ผนึกน้ำแข็งพันลี้! ”

เมื่อพูดจบลง น้ำแข็งลี้ลับก็แผ่กระจายเป็นวงกว้าง

ไม่ว่าจะเป็นพลังฟ้าดิน หรือว่าเป็นอากาศธาตุที่แหลกสลาย ทั้งหมดต่างก็แข็งตัวขึ้นอย่างกะทันหัน แม้แต่สือเฉินที่พุ่งกระโจนเข้ามาด้านหน้าพร้อมทั้งคนและโล่ ก็ถูกผนึกเป็นน้ำแข็งในชั่วพริบตาเดียว

สือเฉินยังคิดที่จะดิ้นรน ใช้พลังปราณโจมตีก้อนน้ำแข็งอย่างสุดกำลัง

แต่ทันใดนั้น ธิดาเทพก็ชี้เบา ๆ ไปทางเขา

ลำแสงสีฟ้าเข้าสู่ภายในร่างกายของเขา ทันใดนั้น สือเฉินก็ชะงักหยุดอยู่กับที่ ไม่สามารถตอบโต้อะไรได้อีกแล้ว!

“แพ้แล้ว! ”

เจ้าบ้านสือพูดพึมพำขึ้นอย่างเหลือเชื่อ

นักบู๊ทั้งหมด ต่างก็พากันสูดหายใจ

ธิดาเทพแกว่งมือสะบัดให้สือเฉินที่ถูกผนึกน้ำแข็งนั้นตกลงไปจากสังเวียน ด้วยพลังความสามารถของสือเฉินก็ไม่นึกว่าจะได้แสดงเพียงกระบวนท่าเดียวต่อหน้าของเธอเท่านั้น

ธิดาเทพยิ้ม แล้วหันมองไปโดยรอบ และพูดว่า: “นักบู๊ของประเทศอู่อาน คงจะไม่ได้มีระดับความสามารถเพียงเท่านี้หรอกนะ คิดต้องการที่จะเป็นคู่พรหมลิขิตของฉัน แบบนี้ไม่ได้นะ นายว่าใช่ไหมล่ะ คุณชายลู่ฝาน นายคิดที่จะขึ้นมาประลองกับฉันดูบ้างไหม? ”