เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1337

ตระกูลหลู่

หลู่เฉิงเซี่ยงนั่งอยู่ที่ลานหลังบ้าน และมองไปยังลูกหลานตระกูลหานที่อยู่ด้านหน้าอย่างสงบนิ่ง แล้วสอบถามขึ้นว่า: “หานสง ลู่ฝานหายตัวไปแล้วจริงเหรอ? ”

หานสงพูดเสียงดังว่า: “เรื่องแบบนี้จะโกหกกันด้วยเหรอ? ไม่กลับมาทั้งคืนแล้ว ซึ่งไม่เคยเห็นมาก่อนว่าลู่ฝานจะเป็นแบบนี้ น่าจะเกิดเรื่องขึ้นแล้วเป็นแน่! ”

หลู่เฉิงเซี่ยงขมวดคิ้วขึ้นและพูดว่า: “ไม่อนุญาตให้เขาเองมีเรื่องอะไรส่วนตัวบ้างเหรอ? ก็แค่คืนเดียวเท่านั้นเอง ทำไมต้องร้อนใจขนาดนี้ด้วย? ”

หานสงพูดเสียงดังว่า: “ครั้งก่อนก็คุณหลิงเหยาหายตัวไป ตอนนี้สหายลู่ฝานก็หายตัวไปอีก แน่นอนว่าต้องร้อนใจกันบ้าง หากไม่ร้อนใจ ฉันกลัวว่าเมื่อรอต่อไป โครงกระดูกของสหายลู่ฝานก็คงจะไม่ได้เห็นแล้ว หลู่เฉิงเซี่ยง ท่านตอบมาตามตรงนะว่า ตกลงมีข่าวคราวของลู่ฝานบ้างหรือไม่”

หลู่เฉิงเซี่ยงเหลือบตาขาวใส่ ตระกูลหานส่งคนที่โง่เง่าแบบนี้มาสอบถามข่าวคราว จงใจที่จะทำให้เขาโมโหใช่ไหม

เขาตบมือขึ้น คนรับใช้ชราในชุดเรียบง่ายก็มายังเบื้องหน้าของหลู่เฉิงเซี่ยง

หลู่เฉิงเซี่ยงสอบถามขึ้นว่า: “ไปตรวจสอบความเคลื่อนไหวของลู่ฝานแล้วหรือยัง? หากว่าเกิดเรื่องขึ้นจริงแล้ว เขาคงจะไม่ยอมง่าย ๆ แน่ จะต้องมีการต่อสู้กันเกิดขึ้น”

คนรับใช้ชราเดินกลับออกไปโดยเร็ว หลู่เฉิงเซี่ยงพูดกับหานสงและคนอื่น ๆ ว่า: “พวกนายอย่าได้ร้อนใจไป นั่งลงก่อน รอสักครู่ก็มีข่าวคราวแล้ว! ”

ขณะที่พูด หลู่ยินก็เข็นรถเข็นออกมาจากประตูลานหลังบ้าน และพูดว่า: “เกิดอะไรขึ้นเหรอ? เหมือนฉันได้ยินว่าลู่ฝานหายตัวไปแล้ว? เขาเกิดเรื่องแล้วเหรอ? ”

หลู่เฉิงเซี่ยงหันหน้ามองไปที่หลู่ยิน และพูดเบา ๆ ว่า: “เรื่องนี้ต้องรออีกสักครู่จึงจะรู้ได้ หลู่ยินอ่า เธอกลับเข้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ อาการบาดเจ็บของเธอยังไม่หายดีนะ? ”

หลู่เฉิงเซี่ยงสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย และพูดขึ้นว่า: “นายพูดได้ถูกต้องมาก ฝ่ายตรงข้ามกำลังท้าทายต่อราชสำนักอยู่ ซึ่งบุคคลหรือตระกูลที่กล้าจะทำแบบนี้นั้น ในเมืองหลวงแล้ว ก็มีเพียงแค่ไม่กี่รายเท่านั้น”

หลู่เฉิงเซี่ยงชะงักไปชั่วครู่ และพูดขึ้นว่า: “ช่วงก่อนหน้านี้ ตระกูลเทียนเหมือนจะเป็นเพราะเกรงกลัวลู่หานที่จะสามารถเอาชนะเทียนชิงหยางได้ ดังนั้นจึงพยายามหาโอกาสต่าง ๆ ที่จะบั่นทอนพลังความสามารถของลู่หานลง ได้ยินว่ามีการทาบทามไปยังคนจำนวนหนึ่ง โดยให้พวกเขาคิดหาวิธีทำร้ายลู่ฝานให้บาดเจ็บ เพื่อให้เทียนชิงหยางสามารถเอาชนะได้อย่างง่ายดาย”

หานสงยังไม่ทันฟังหลู่เฉิงเซี่ยงพูดจบ ก็ตบโต๊ะแล้วลุกยืนขึ้น และพูดเสียงดังว่า: “ตระกูลเทียน ที่จริงแล้วก็คือไอ้สารเลวตระกูลเทียน ไป พวกเราไปรายงานให้กับเจ้าบ้านทราบ และไปแก้แค้นตระกูลเทียนกัน ความแค้นครั้งก่อนของหานหยวนหนิง ยังไม่ได้แก้แค้นกับพวกเขาอย่างเสร็จสิ้นเลย ครั้งนี้ไปแก้แค้นรวบยอดทีเดียวเลย! ”

เมื่อได้ยินคำว่าตระกูลเทียนแล้ว ดวงตาของลูกหลานตระกูลหานทุกคนก็แดงก่ำ และเดินจากไปพร้อมกับความโกรธแค้นอย่างที่สุด

หลู่เฉิงเซี่ยงมองส่งพวกเขาเดินจากไป จากนั้นก็หัวเราะขึ้นเบา ๆ