เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1447

ตูม!

ตัวของผู้อาวุโสสวีระเบิด

ระเบิดอันน่ากลัว ทำให้เกิดแรงหมุนวนขนาดใหญ่ กลืนกินฟ้าดินไปในเวลาเดียวกัน

ลู่ฝานอยู่ริมขอบของแรงหมุนวน สีหน้าเขาเปลี่ยนไปทันที พุ่งมาด้านนอกอย่างบ้าคลั่ง

แรงดูดอันน่ากลัวมาพร้อมกับน้ำแข็งหนาสีดำ

เหมือนมิติ แสงสว่าง และความว่างเปล่าใกล้โดนแช่แข็งไปในพริบตา

นักบู๊ประเทศหลิงนับไม่ถ้วนโดนดูดเข้าไปพร้อมเสียงกรีดร้อง และเสียงตะโกนสุดชีวิต

ฟ้าดินเปลี่ยนสี เขาเทพสั่นสะเทือนอย่างแรง

คนทั้งเมืองท้องฟ้าคง เห็นหลุมดำขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนเขาเทพ

ต้นไม้ดินทรายนับไม่ถ้วนปลิวกระจัดกระจาย ลู่ฝานปักกระบี่หนักไร้คมลงบนพื้น พลังทั้งตัวกำลังทรุดลง มีเพียงพลังแห่งโลกในตัวที่ส่องแสงสว่างจ้า

“ยอมแพ้ไม่ได้ โดนดูดไปไม่ได้!”

ความคิดนี้วนอยู่ในหัวลู่ฝาน

หลุมดำอันน่ากลัวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ลู่ฝานสัมผัสถึงความมืดมิดด้านหลัง กำลังปกคลุมด้านบนหัวเขา

ลู่ฝานแผดเสียงออกมา “ถอยไป!”

ลู่ฝานสะบัดกระบี่ฟันไปด้านหลัง

กระบี่นี้ไม่มีปราณชี่ ไม่มีพลังฟ้าดิน มีเพียงพลังแห่งโลกที่สะดุดตา

กระบี่นี้คือกระบี่แรกที่ลู่ฝานโจมตีออกไปด้วยพลังแห่งโลกทั้งหมด

แม้แสงแวบขึ้นมาเพียงครู่เดียวแล้วหายไป แต่ต่อมาลู่ฝานสัมผัสได้ว่าหลุมดำอันน่ากลัว ถูกเขาฟันจนเป็นรอยแยก

แรงดูดหายไปทันที ลู่ฝานกลายเป็นลำแสง ลอยออกไปไกลทันที

ต่อมาเกิดเสียงดังพลั่ก ลู่ฝานกระแทกลงบนต้นไม้ขนาดใหญ่นอกรัศมีสิบลี้

ตัวเขาทั้งตัวฝังลงไปในต้นไม้

นักบู๊รอบๆ ยังตะโกนเอาชีวิตรอดอย่างบ้าคลั่ง!

ลู่ฝานหอบหายใจ เงยหน้าขึ้นมองหลุมดำอันน่ากลัว

นี่คือวิธีสุดท้ายของนักบู๊แดนปราณฟ้างั้นเหรอ

น่ากลัวสุดขีดไปเลย!

ลู่ฝานมองหลุมดำที่หยุดขยายวงกว้างแล้ว เขายังกลัวไม่หายจริงๆ

อีกนิดเดียวเขาเกือบโดนดูดเข้าไปแล้ว

จินตนาการได้เลยว่าคนที่โดนดูดเข้าไปในหลุมดำ มีเพียงความตายเท่านั้น

ไม่ต้องพูดเรื่องอื่น แค่พลังอันบ้าคลั่งก็สามารถฉีกคนจนเป็นผุยผงได้แล้ว

พลั่ก!

หลุมดำกลางท้องฟ้าพังทลายลง กลายเป็นน้ำแข็งสีดำนับไม่ถ้วนหล่นลงมาบนพื้น