เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1447

ตูม!

ตัวของผู้อาวุโสสวีระเบิด

ระเบิดอันน่ากลัว ทำให้เกิดแรงหมุนวนขนาดใหญ่ กลืนกินฟ้าดินไปในเวลาเดียวกัน

ลู่ฝานอยู่ริมขอบของแรงหมุนวน สีหน้าเขาเปลี่ยนไปทันที พุ่งมาด้านนอกอย่างบ้าคลั่ง

แรงดูดอันน่ากลัวมาพร้อมกับน้ำแข็งหนาสีดำ

เหมือนมิติ แสงสว่าง และความว่างเปล่าใกล้โดนแช่แข็งไปในพริบตา

นักบู๊ประเทศหลิงนับไม่ถ้วนโดนดูดเข้าไปพร้อมเสียงกรีดร้อง และเสียงตะโกนสุดชีวิต

ฟ้าดินเปลี่ยนสี เขาเทพสั่นสะเทือนอย่างแรง

คนทั้งเมืองท้องฟ้าคง เห็นหลุมดำขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนเขาเทพ

ต้นไม้ดินทรายนับไม่ถ้วนปลิวกระจัดกระจาย ลู่ฝานปักกระบี่หนักไร้คมลงบนพื้น พลังทั้งตัวกำลังทรุดลง มีเพียงพลังแห่งโลกในตัวที่ส่องแสงสว่างจ้า

“ยอมแพ้ไม่ได้ โดนดูดไปไม่ได้!”

ความคิดนี้วนอยู่ในหัวลู่ฝาน

หลุมดำอันน่ากลัวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ลู่ฝานสัมผัสถึงความมืดมิดด้านหลัง กำลังปกคลุมด้านบนหัวเขา

ลู่ฝานแผดเสียงออกมา “ถอยไป!”

ลู่ฝานสะบัดกระบี่ฟันไปด้านหลัง

กระบี่นี้ไม่มีปราณชี่ ไม่มีพลังฟ้าดิน มีเพียงพลังแห่งโลกที่สะดุดตา

กระบี่นี้คือกระบี่แรกที่ลู่ฝานโจมตีออกไปด้วยพลังแห่งโลกทั้งหมด

แม้แสงแวบขึ้นมาเพียงครู่เดียวแล้วหายไป แต่ต่อมาลู่ฝานสัมผัสได้ว่าหลุมดำอันน่ากลัว ถูกเขาฟันจนเป็นรอยแยก

แรงดูดหายไปทันที ลู่ฝานกลายเป็นลำแสง ลอยออกไปไกลทันที

ต่อมาเกิดเสียงดังพลั่ก ลู่ฝานกระแทกลงบนต้นไม้ขนาดใหญ่นอกรัศมีสิบลี้

ตัวเขาทั้งตัวฝังลงไปในต้นไม้

นักบู๊รอบๆ ยังตะโกนเอาชีวิตรอดอย่างบ้าคลั่ง!

ลู่ฝานหอบหายใจ เงยหน้าขึ้นมองหลุมดำอันน่ากลัว

นี่คือวิธีสุดท้ายของนักบู๊แดนปราณฟ้างั้นเหรอ

น่ากลัวสุดขีดไปเลย!

ลู่ฝานมองหลุมดำที่หยุดขยายวงกว้างแล้ว เขายังกลัวไม่หายจริงๆ

อีกนิดเดียวเขาเกือบโดนดูดเข้าไปแล้ว

จินตนาการได้เลยว่าคนที่โดนดูดเข้าไปในหลุมดำ มีเพียงความตายเท่านั้น

ไม่ต้องพูดเรื่องอื่น แค่พลังอันบ้าคลั่งก็สามารถฉีกคนจนเป็นผุยผงได้แล้ว

พลั่ก!

หลุมดำกลางท้องฟ้าพังทลายลง กลายเป็นน้ำแข็งสีดำนับไม่ถ้วนหล่นลงมาบนพื้น

…...

บนท้องฟ้าประเทศหลิง ธิดาเทพบังคับรถม้าขึ้นไปด้านบนอย่างบ้าคลั่ง

เลือดไหลออกจากมุมปากไม่หยุด รถม้าผลึกน้ำแข็งพร้อมพลังเฮือกสุดท้ายของผู้อาวุโสสวี พุ่งทะลุผนึกของเมืองท้องฟ้าคงเข้ามาในอุโมงค์ข้ามมิติ

ม่านแสงพลังฟ้าดินห้าสีปรากฏในสายตาอีกครั้ง ธิดาเทพบังคับรถม้าเดินทางคดเคี้ยวเลี้ยวลดอย่างระมัดระวัง

อาศัยความทรงจำตอนมา เธอหาทางออกเจอแล้ว เหาะออกจากชายแดนประเทศหลิงมาถึงในอุโมงค์ข้ามมิติไร้ที่สิ้นสุด

เมื่อทำทุกอย่างเรียบร้อย ธิดาเทพทรุดนอนลงบนรถม้า

มีเลือดออกมาจากรูขุมขนทั้งตัว

จู่ๆ ธิดาเทพสะอื้นออกมา เสียงร้องดังขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายเธอหดตัวเหมือนเด็กอย่างไรอย่างนั้น

“ผู้อาวุโสสวี! ผู้อาวุโสสวี!”

ธิดาเทพเรียกชื่อนี้ไม่หยุด

ความเจ็บปวด ดิ้นรน ไร้ที่พึ่งพา สุดท้ายกลายเป็นความเคียดแค้นมากมาย

ผ่านไปนาน ธิดาเทพร้องจนเสร็จแล้วลุกขึ้นยืน

“ฉันต้องแก้แค้นให้นาย ฉันจะให้คนทั้งประเทศหลิงตายไปพร้อมกับนาย คนทั้งประเทศอู่อานก็ต้องตายไปพร้อมกับนายด้วย ฉันต้องทำให้ได้!”

เสียงคร่ำครวญจะเป็นจะตายของธิดาเทพดังก้องอยู่ในอุโมงค์ข้ามมิติ ตั้งนานก็ไม่หายไป

เมื่อสะบัดมือ รถม้าผลึกน้ำแข็งเคลื่อนตัวไปเอง พาธิดาเทพที่เต็มไปด้วยความโกรธ หายไปในอุโมงค์ข้ามมิติ