เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1453

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพียงพริบตาผ่านไปครึ่งเดือนแล้ว

ในเรือนกระจก ลู่ฝานกำลังฝึกฝนอย่างสงบ หลิงเหยานั่งเป่าขลุ่ยเบาๆ อยู่ข้างเขา

เสียงขลุ่ยลอยไกลไปตามสายลม แอบมีแสงสีทองแฝงอยู่เล็กน้อย

ปราณชี่บนตัวลู่ฝานเคลื่อนตัวตามเสียงขลุ่ย เหมือนคนระบำตามเสียงเพลง เริ่มลอยไปรอบๆ

ปราณชี่เคลื่อนไหวตามจิตใจ เคลื่อนไหวตามความคิด เคลื่อนไหวตามฟ้าดิน

จู่ๆ มีเสียงหักดังออกจากตัวลู่ฝาน สีหน้าหลิงเหยาเปลี่ยนไปเล็กน้อย เสียงขลุ่ยหยุดลงทันที

ทันใดนั้นปราณชี่ของลู่ฝานขยายเป็นวงกว้างและเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

พลังฟ้าดินรอบๆ เคลื่อนไหวตาม เหมือนกำลังส่งเสียงเชียร์อย่างไรอย่างนั้น

แสงหนึ่งค่อยๆ ปรากฏขึ้นตรงหว่างคิ้วของลู่ฝาน ราวกับดอกไม้เบ่งบาน

ผิวหนัง กระดูกและเส้นลมปราณทั้งตัวลู่ฝานเริ่มหดตัว

เคลื่อนไหวตามจังหวะลมหายใจ จู่ๆ ลู่ฝานสั่นไปทั้งตัว พลังแข็งแกร่งกลายเป็นกระแสลมแผ่กระจายออกไป

เสียงลมระเบิดดังขึ้น เมฆหมอกบนท้องฟ้าด้านนอกหายไป แสงห้าธาตุสว่างจ้า

ลู่ฝานลืมตาขึ้นช้าๆ อยู่ดีๆ มีเกราะปราณปรากฏขึ้นบนตัว

พลังของห้าธาตุรวมตัวเป็นเกราะปราณปกคลุมตัวลู่ฝาน

เกราะปราณรวมตัวแน่นเหมือนเหล็ก เมื่อใช้มือลูบดู สัมผัสถึงความเป็นรูปร่างของมัน

พลังฟ้าดินหดตัวจนถึงระดับนี้ เห็นได้ชัดว่าใกล้ถึงขีดสูงสุดแล้ว

ต่อจากนั้นแสงรอบตัวลู่ฝานสว่างขึ้นเรื่อยๆ เหมือนจะรวมตัวเป็นเสาแสงพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างไรอย่างนั้น

ขณะนั้นจู่ๆ ลู่ฝานกดมือทั้งสองข้างลง