เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1453

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพียงพริบตาผ่านไปครึ่งเดือนแล้ว

ในเรือนกระจก ลู่ฝานกำลังฝึกฝนอย่างสงบ หลิงเหยานั่งเป่าขลุ่ยเบาๆ อยู่ข้างเขา

เสียงขลุ่ยลอยไกลไปตามสายลม แอบมีแสงสีทองแฝงอยู่เล็กน้อย

ปราณชี่บนตัวลู่ฝานเคลื่อนตัวตามเสียงขลุ่ย เหมือนคนระบำตามเสียงเพลง เริ่มลอยไปรอบๆ

ปราณชี่เคลื่อนไหวตามจิตใจ เคลื่อนไหวตามความคิด เคลื่อนไหวตามฟ้าดิน

จู่ๆ มีเสียงหักดังออกจากตัวลู่ฝาน สีหน้าหลิงเหยาเปลี่ยนไปเล็กน้อย เสียงขลุ่ยหยุดลงทันที

ทันใดนั้นปราณชี่ของลู่ฝานขยายเป็นวงกว้างและเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

พลังฟ้าดินรอบๆ เคลื่อนไหวตาม เหมือนกำลังส่งเสียงเชียร์อย่างไรอย่างนั้น

แสงหนึ่งค่อยๆ ปรากฏขึ้นตรงหว่างคิ้วของลู่ฝาน ราวกับดอกไม้เบ่งบาน

ผิวหนัง กระดูกและเส้นลมปราณทั้งตัวลู่ฝานเริ่มหดตัว

เคลื่อนไหวตามจังหวะลมหายใจ จู่ๆ ลู่ฝานสั่นไปทั้งตัว พลังแข็งแกร่งกลายเป็นกระแสลมแผ่กระจายออกไป

เสียงลมระเบิดดังขึ้น เมฆหมอกบนท้องฟ้าด้านนอกหายไป แสงห้าธาตุสว่างจ้า

ลู่ฝานลืมตาขึ้นช้าๆ อยู่ดีๆ มีเกราะปราณปรากฏขึ้นบนตัว

พลังของห้าธาตุรวมตัวเป็นเกราะปราณปกคลุมตัวลู่ฝาน

เกราะปราณรวมตัวแน่นเหมือนเหล็ก เมื่อใช้มือลูบดู สัมผัสถึงความเป็นรูปร่างของมัน

พลังฟ้าดินหดตัวจนถึงระดับนี้ เห็นได้ชัดว่าใกล้ถึงขีดสูงสุดแล้ว

ต่อจากนั้นแสงรอบตัวลู่ฝานสว่างขึ้นเรื่อยๆ เหมือนจะรวมตัวเป็นเสาแสงพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างไรอย่างนั้น

ขณะนั้นจู่ๆ ลู่ฝานกดมือทั้งสองข้างลง

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “จากแดนปราณดินถึงแดนปราณฟ้า เรียกได้ว่าเป็นอุปสรรคที่ฝ่าฟันไปได้ยาก ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตัวเองจะทะลุระดับได้เมื่อไร”

เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานสัมผัสกับพลังอันเต็มเปี่ยมในร่างกายตัวเองครู่หนึ่ง มันเต็มเปี่ยมไปทุกส่วนของร่างกายจริงๆ

ไม่ว่าจะเป็นเส้นลมปราณ กระดูก แขนขา ต่างเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

สภาวะแบบนี้ คือสิ่งที่แดนปราณดินชั้นสุดยอดแสดงให้เห็น อยากยกระดับขึ้นอีก ไม่ใช่แค่การสะสมพลังอีกแล้ว

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป การนั่งฝึกฝนอยู่ตรงนั้น อาจไม่มีประโยชน์สำหรับลู่ฝานแล้ว

หลิงเหยาพูดว่า “ฉันว่าอย่างมากอีกสัก 1-2 ปี นายก็สามารถทะลุระดับได้แล้ว ได้ยินว่าจากแดนปราณดินไปสู่แดนปราณฟ้า จำเป็นต้องตระหนักรู้ โบราณว่าไว้ เมื่อได้รับวิถี ดีกว่าฝึกฝนเป็นร้อยปี นายฉลาดขนาดนี้ คงใช้เวลาไม่มากเท่าไรหรอก”

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ “คงงั้นมั้ง ฉันก็อยากไปถึงเร็วๆ เหมือนกัน แล้ววิทยายุทธของเธอเป็นไงบ้าง เชี่ยวชาญพลังทองนั่นหรือยัง”

หลิงเหยาใบหน้ากลุ้มใจ “ถ้าง่ายขนาดนั้นก็ดีสิ ไม่รู้อาจารย์ทิ้งพลังแบบนี้ให้ฉัน หมายความว่ายังไงกันแน่ แข็งแกร่งมากแท้ๆ แต่พอใช้กลับยากมาก ตอนนี้ฉันยังเอาพลังพวกนี้ผสานเข้าไปในวิชาฉันไม่ได้เลย ฝึกมาครึ่งเดือนแล้ว พอทำได้แค่เป่าออกมาเป็นเพลง พลังสังหารคงธรรมดาทั่วไป!”