เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1456

“ชางผิงคารวะฝ่าบาท!”

“เซี่ยตงคารวะฝ่าบาท!”

ทั้งสองคารวะด้วยใบหน้าเย่อหยิ่ง

แม้ทำความเคารพแล้ว แต่ไม่รอให้หลินรั่วเสวี่ยตอบ ทั้งสองเดินไปนั่งข้างๆ เอง มองหลินรั่วเสวี่ยด้วยท่าทางดูหมิ่น

ทว่าหลินรั่วเสวี่ยใบหน้าปกติ “ทั้งสองท่านกลับมาจากแดนไกล คงเหนื่อยน่าดู เอาเหล้าให้ทั้งสองท่านเร็วๆ!”

องครักษ์เกราะเถาวัลย์สองคนยกเหล้าเข้ามา

แต่เหมือนชางผิงกับเซี่ยตงมองไม่เห็นอย่างไรอย่างนั้น

ชางผิงยิ้มเย็นชาแล้วพูดว่า “ฝ่าบาท ในเหล้าคงไม่มียาพิษใช่ไหม”

ประโยคเดียวทำให้เงียบทั้งงาน

สีหน้าหลินรั่วเสวี่ยเปลี่ยนไปเล็กน้อย

มหาเสนาบดีหลินลุกขึ้นพูดว่า “กล้าดีนักนะชางผิง นายพูดไร้สาระอะไรกัน”

ชางผิงลุกขึ้นพูดว่า “พูดไร้สาระเหรอ ฉันว่าคงไม่ใช่มั้ง”

เซี่ยตงพูดต่อ “ฉันว่าฝ่าบาทเชิญพวกเรามางานเลี้ยงเป็นแค่เรื่องโกหก ต้องการกำจัดเราทิ้งมากกว่า”

ระหว่างพูด ทั้งสองคนสะบัดมือโจมตีองครักษ์เกราะเถาวัลย์ทั้งสองคนจนกระเด็น ทั้งสองคนกลายเป็นหมอกโลหิตอยู่กลางอากาศ

หลินรั่วเสวี่ยโมโหมาก เธอตวาดออกมาว่า “พวกนายจะเป็นกบฏหรือไง”

จู่ๆ ชางผิงเอาของออกมาหนึ่งชิ้น แล้วพูดว่า “กบฏเหรอ ไม่ใช่ เราแค่อยากเตือนให้เธอลงจากตำแหน่ง เธอคิดว่าฆ่าราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แล้วตำแหน่งกษัตริย์จะมั่นคงเหรอ ครึ่งชีวิตก่อนหน้านี้เธออาศัยความอ่อนแอ แสร้งทำเป็นผู้หญิงโง่ พยายามรักษาตำแหน่งภายใต้น้ำมือราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ หนึ่งคือราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ไม่ยอมฆ่าเธอด้วยมือตัวเอง สองคือในมือเธอมีตราประทับจิตวิญญาณฟ้า แต่ตอนนี้ เหอะๆ……ฉันบอกเธอได้แค่ว่าการที่เธอฆ่าราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ เป็นเพียงแค่การช่วยเรากำจัดขวากหนาม”

เซี่ยตงชี้ตราประทับในมือชางผิงแล้วพูดว่า “ทุกคนคงเห็นแล้ว นี่คือตราประทับจิตวิญญาณฟ้า เธอฆ่าราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ แต่ไม่ได้เอาของสิ่งนี้กลับมา ถือว่าประมาทมาก หลินรั่วเสวี่ย เธอยังไม่ลงจากตำแหน่งอีกเหรอ เธออยากตายคามือเราหรือไง”

หลินรั่วเสวี่ยโมโหจนแทบจะระเบิดแล้ว คิดไม่ถึงว่าสองคนนี้มาถึงก็สร้างความลำบากใจเลย ไม่ไว้หน้าเลยสักนิด