เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1464

สิ่งที่เขาทำได้คือการสู้สุดชีวิตเท่านั้น

บางทีเขาอาจได้ของที่ต้องการแล้วหนีออกมาได้ หรือบางทีเขาอาจไม่ได้ของและตายอยู่ที่ประเทศตันเซิ่งก็ได้

สิ่งที่เป็นไปได้มากกว่านั้นคือเขาไม่สามารถเข้าไปได้ ทำได้แค่มองชายแดนประเทศตันเซิ่งเท่านั้น

แต่ความสนุกที่สุดของชีวิตคน คือการออกไปสัมผัสกับเรื่องที่ไม่รู้ไม่ใช่เหรอ

ลู่ฝานกำหมัดแน่น ตอนนี้เขาทำได้แค่เชื่อตัวเองเท่านั้น

ประเทศตันเซิ่ง ลู่ฝานมาแล้ว!……

ในเวลาเดียวกัน ในอุโมงค์ข้ามมิติไกลแสนไกล

รถม้าหนังเสือคันหนึ่งโดนเรือลำเล็กสีทองระยิบระยับขวางทางไว้

รถม้าเป็นรถม้าชั้นดี ด้านล่างปูด้วยหนังสัตว์ อักษรยันต์เต็มไปหมด สิ่งที่ลากรถคือมังกรพ่นไฟขนาดใหญ่สองตัว

“พวกนายเป็นใครกล้าขวางรถของฉัน ไม่กลัวตายหรือไง”

เสียงใหญ่ทรงพลัง ใครคนหนึ่งเดินออกมาจากรถม้า

แบกดาบยาวขนาดใหญ่อยู่บนไหล่ คนคนนี้คือจ้าวหมิงหยู่ ศิษย์อสูรศักดิ์สิทธิ์ที่ลู่ฝานเอาชนะได้ด้วยกระบวนท่าเดียวที่เมืองหลวง

เงาคนห้าคนปรากฏในเรือลำเล็กสีทอง

ห้าคนนี้สวมชุดสีทองเหมือนกันทั้งหมด เขียนด้วยคำว่า “มังกร เสือ เสือดาว หมาป่า เหยี่ยว”

หน้าตาทั้งห้าคนไม่ค่อยต่างกัน เห็นได้ชัดว่าเป็นพี่น้องกัน

ชายคนที่เขียนคำว่ามังกรบนตัวน่าจะเป็นหัวหน้า เขาพูดเสียงดังว่า “ไม่ว่านายเป็นใคร ฉันชอบสัตว์เลื้อยคลานสองตัวของนาย ว่าราคามาสิ ขายสัตว์เลื้อยคลานสองตัวนี้ให้ฉัน!”

จ้าวหมิงหยู่เบิกตาโตพูดว่า “สัตว์เลื้อยคลานเหรอ นายกล้าพูดว่าไอ้ใหญ่ ไอ้รองของฉันเป็นสัตว์เลื้อยคลานเหรอ นายเคยเห็นสัตว์เลื้อยคลานตัวใหญ่ขนาดนี้ แล้วก็พ่นไฟได้เหรอ ไปซะๆๆ ไม่งั้นอย่าหาว่าดาบยาวในมือฉันไม่ดูตาม้าตาเรือ”

ห้าพี่น้องหัวเราะพร้อมกัน เสียงหัวเราะแสบแก้วหูและน่าเกลียดมาก

ชายที่เป็นหัวหน้าหัวเราะร่า “ตลก นายกล้าสั่งสอนเรางั้นเหรอ ฉันจะบอกให้นะ เราคือห้าพี่น้องตระกูลหั่วแห่งประเทศตันเซิ่ง ถ้าอยู่เป็นก็รีบเอาสัตว์เลื้อยคลานของนายมาเร็วๆ ฉันจะให้ราคาดี อย่าหาว่าเราแย่งของของนาย!”

จ้าวหมิงหยู่ขมวดคิ้วพูดว่า “ห้าพี่น้องตระกูลหั่วอะไรกัน ไม่เคยได้ยินมาก่อน ไอ้เวรเอ๊ย ตอนฉันอยู่ประเทศอู่อานก็โมโหมากอยู่แล้ว ตอนกลับบ้านยังมาเจอโจรห้าคนปล้นกลางทางอีก ซวยจริงๆ ถ้าพวกนายยังไม่ไปอีก ระวังอาวุธฉันมันจะไม่ดูตาม้าตาเรือนะ”

พูดพลาง จ้าวหมิงหยู่สะบัดดาบออกไป แสงดาบน่ากลัวพาดผ่านบนหัวห้าพี่น้อง

ทั้งห้าคนโมโหทันที แล้วแผดเสียงออกมาว่า “เหิมเกริม!”

“รนหาที่ตาย!”

“นักบู๊ธรรมดาๆ กล้าโจมตีผู้ฝึกชี่ที่สูงส่ง”

“สั่งสอนเขาสักหน่อย!”

ทั้งห้าคนใช้มือบีบวิชาพร้อมกัน พลังชี่พลุ่งพล่านบนตัว

จ้าวหมิงหยู่กวาดตามองพวกเขาแล้วแสยะยิ้ม “แค่ปรมาจารย์บำเพ็ญชี่กระจอกๆ ห้าคน กล้าอวดดีต่อหน้าฉัน พวกนายไม่รู้จักคำว่าตายใช่ไหม!”

จ้าวหมิงหยู่ปล่อยพลังปราณที่เกือบเข้าสู่แดนปราณฟ้าออกมาบนตัว เงาอสูรพุ่งขึ้นมาด้านหลัง

แผดเสียงออกมา มังกรไฟสองตัวหน้ารถม้าพ่นไฟลุกโชนออกมา หลังจากนั้นจ้าวหมิงหยู่ฟันดาบออกไป

“เงาอสูรกลืนพิภพ!”

แสงดาบระยิบระยับกลางอากาศ

ทั้งห้าคนส่งเสียงตกใจออกมาพร้อมกัน

พวกเขาคิดไม่ถึงว่าคนที่เจอวันนี้จะแข็งแกร่งมาก ทั้งห้าคนยังไม่ทันปล่อยวิชาออกมา ก็โดนแสงดาบมืดฟ้ามัวดินปกคลุมแล้ว

จ้าวหมิงหยู่หัวเราะเสียงดัง

“ไอ้เวรสมควรตายทั้งห้าคน วันนี้จะทำให้พวกนายมาแล้วไม่ได้กลับ ฉันจะซัดพวกนายให้กลายเป็นสัตว์เลื้อยคลานเลย!”

แสงดาบดุดันขึ้นอีก ทั้งห้าคนส่งเสียงร้องตกใจไม่หยุด “เราเป็นคนประเทศตันเซิ่ง เป็นคนตระกูลหั่ว!”

จ้าวหมิงหยู่ตวาดว่า “ประเทศตันเซิ่งคืออะไร ตระกูลหั่วคืออะไร ล้วนเป็นขยะทั้งนั้น!”