เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1466

แสงห้าธาตุ พลังฟ้าดิน

แสงสว่างจ้าเหมือนหัวเสือ ตั้งตระหง่านกลางอุโมงค์ข้ามมิติ

ลู่ฝานมองหัวเสือขนาดใหญ่จากไกลๆ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ใช่แล้ว อาณาจักรอสูรซีเหลียง ต้องเป็นอาณาจักรอสูรซีเหลียงแน่ๆ”

ลู่ฝานถอนหายใจยาว เห็นอาณาจักรอสูรซีเหลียง นั่นหมายความว่าใกล้ประเทศตันเซิ่งแล้ว

อย่างมากใช้เวลาอีกสักสิบวัน พวกเขาคงถึงประเทศตันเซิ่ง รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าลู่ฝาน

“เราไปดูเพื่อความแน่ใจสักหน่อย”

ลู่ฝานบังคับเรือหลิงใกล้เข้าไปทางอาณาจักรอสูรซีเหลียง

เมื่อเข้าไปใกล้ ลู่ฝานรู้สึกว่าหัวเสือนี้ไม่เพียงแค่มีพลานุภาพ ยังใหญ่จนน่าอัศจรรย์ด้วย

เทียบกับประเทศหลิง ประเทศเสวี่ยที่เขาเคยเห็น พลังฟ้าดินของอาณาจักรอสูรซีเหลียงอย่างน้อยก็ร้อยเท่าของพวกเขา

ประเทศใหญ่ขนาดนี้ คงระดับเดียวกับประเทศอู่อาน รวมถึงประเทศเป่ยเสินแล้วล่ะ

ลู่ฝานมาตรงหน้าแสงห้าสีที่เหมือนหมอกควัน วางมือตัวเองลงด้านบน

ลู่ฝานเอาปราณชี่ตัวเองใส่เข้าไปในแสงห้าสี แล้วตะโกนเสียงดังว่า “ลู่ฝาน ท่านระดับหนึ่งแห่งประเทศอู่อานแวะมาเยือน!”

เสียงผ่านมือเขาเข้าไปในแสงห้าสีด้านหน้า ไม่นานลู่ฝานเห็นในแสงมีรถม้าคันหนึ่งเคลื่อนตัวมา

ลู่ฝานหันไปพูดกับหลิงเหยาว่า “วิธีนี้ใช้งานได้ดีมาก ทำไมประเทศอื่นถึงมีคนมาต้อนรับโดยเฉพาะ ส่วนประเทศอู่อานของเราเป็นอิสระสุดๆ ใครๆ ก็เข้ามาได้ทันที”

หลิงเหยาส่ายหน้าพูดว่า “ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน บางทีประเทศอู่อานของเราอาจใจกว้าง ค่อนข้างเป็นอิสระมั้ง”

ลู่ฝานยักไหล่ ผายมือสองข้างแล้วพูดว่า “คงอย่างนั้นมั้ง!”

ทันใดนั้นรถม้าหนังสัตว์คันหนึ่งปรากฏในสายตาพวกลู่ฝาน

ลู่ฝานมองจากไกลๆ เห็นผู้อาวุโสดูทรงพลังบนรถม้า

“ผู้ปฏิบัติหน้าที่ของประเทศอู่อานเหรอ นายมาทำอะไรที่อาณาจักรอสูร”

เสียงของผู้อาวุโสเหมือนสัตว์คำราม ถึงเป็นมิติเวิ้งว้างที่ไม่มีสายลม ยังต้องสั่นสะเทือนเพราะเสียงทรงพลังของเขา

ลู่ฝานคารวะแล้วพูดว่า “ผ่านมาประเทศนี้พอดี แค่อยากสอบถามผู้อาวุโสสักสองสามคำถาม ไม่มีความคิดอย่างอื่น!”

ผู้อาวุโสหัวเราะร่า “เป็นเด็กที่มีมารยาทจริงๆ ว่ามาสิ มีเรื่องอะไร ฉันไม่เจอผู้ปฏิบัติหน้าที่ของประเทศอื่นมานานแล้ว นายถามมาได้เต็มที่เลย”

ลู่ฝานคำนับอีกครั้งแล้วพูดว่า “ขอบคุณคำเชิญที่จริงใจของผู้อาวุโส”

เมื่อพูดจบ ลู่ฝานหันหัวเรือเคลื่อนตัวไปข้างหน้า

ผู้อาวุโสมองด้านหลังลู่ฝาน จู่ๆ เขานึกอะไรออกจึงตะโกนว่า “เดี๋ยวก่อน!”

ลู่ฝานตกใจ เขารีบหยุดทันที “ผู้อาวุโสคิดวิธีออกแล้วเหรอ”

ผู้อาวุโสส่ายหน้า “เปล่า ฉันนึกเรื่องหนึ่งขึ้นได้ นายจะไปประเทศตันเซิ่งใช่ไหม อืม ฉันมีศิษย์ไม่เอาไหนอยู่คนหนึ่ง ชื่อจ้าวหมิงหยู่ ก่อนหน้านี้ไปท่องเที่ยวประเทศอื่น ฉันคำนวณตำแหน่งที่เขาอยู่ เหมือนอยู่ชายแดนประเทศตันเซิ่ง ถ้านายเจอเขาระหว่างทาง ช่วยบอกให้เขารีบกลับมาด้วย”

ลู่ฝานขมวดคิ้ว “จ้าวหมิงหยู่เหรอ”

ผู้อาวุโสพูดว่า “ใช่ จ้าวหมิงหยู่ อ้อ ข้างนอกเขาอาจมีชื่อเรียกว่าศิษย์อสูรศักดิ์สิทธิ์ หรือไม่ก็กลืนพิภพ”

ลู่ฝานอ้าปากค้าง พูดอย่างตกตะลึงว่า “งั้นผู้อาวุโสคือ……อสูรศักดิ์สิทธิ์เหรอ”

ผู้อาวุโสยิ้มแล้วพูดว่า “ชื่อเสียงจอมปลอมเท่านั้น ไปเถอะ”

เมื่อพูดจบ ผู้อาวุโสค่อยๆ ออกไป ทิ้งพวกลู่ฝานเอาไว้พร้อมความตกตะลึง