เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1473

วันต่อมา

เรือหลิงกะพริบไปข้างหน้าในอุโมงค์ข้ามมิติ

เหมือนลู่ฝานไม่สนใจการเผาผลาญของหินวิญญาณมิติ ทุกครั้งที่กะพริบจะผ่านระยะทางที่ไกลมาก พยายามเข้าใกล้ประเทศตันเซิ่งให้ได้มากที่สุด

หลังจากกะพริบเป็นร้อยครั้ง ในที่สุดเรือหลิงหยุดลง

จ้าวหมิงหยู่ตะโกนว่า “โอเค เข้าไปด้านในไม่ได้อีกแล้ว ตรงนี้อันตรายมากแล้ว คุณชายลู่ฝาน เราแยกกันตรงนี้เถอะ หวังว่าทุกอย่างจะราบรื่น”

พูดพลาง จ้าวหมิงหยู่โยนรถม้าของตัวเองออกมา เขาไม่ได้ปล่อยมังกรพ่นไฟสองตัวออกมา ให้แค่รถม้าหนังสัตว์พังเสียหายเท่านั้น

ลู่ฝานถอดแหวนตัวเองออก นี่คือแหวนอากาศธาตุที่เต็มไปด้วยหินวิญญาณมิติ

ลู่ฝานส่งแหวนให้สิบสามแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “สิบสาม ฝากนายด้วย ตอนเราออกมา นายต้องมารับเรานะ”

สิบสามรับแหวนมาแล้วพยักหน้าจริงจัง

จ้าวหมิงหยู่สั่นไปทั้งตัว มองรอบๆ ไม่หยุด กลัวว่าจะมีผู้ฝึกชี่โผล่ออกมาจากข้างๆ

“วางใจเถอะคุณชายลู่ฝาน ถึงตอนนั้นเรามารับนายแน่นอน นายแค่รักษาของที่ฉันให้ก็พอแล้ว”

จ้าวหมิงหยู่พูดเสียงดัง

ลู่ฝานพยักหน้า เหาะขึ้นไปบนรถม้าหนังสัตว์

หลิงเหยาเด้งตัวขึ้นมาบนรถม้าเช่นกัน

ลู่ฝานมองสิบสามอย่างตกตะลึง แต่สิบสามกลับก้มหน้าไม่พูดอะไร

หลิงเหยาพูดเสียงเบาว่า “ไม่ต้องมองแล้วลู่ฝาน ฉันรู้ว่านายแอบบอกให้เขารั้งฉันไว้ แต่ฉันบอกเขาแล้ว ถ้าเขากล้ารั้งฉัน ฉันจะตายต่อหน้าเขา ตอนนี้ฉันก็เอาคำพูดนี้พูดให้นายฟังเหมือนกัน!”

ลู่ฝานพูดเสียงดังว่า “มันอันตรายมากเลยรู้ไหม หลิงเหยา เธอกลับไปรอฉันที่อาณาจักรอสูรกับพวกสิบสามก่อน เธออยากไปอาณาจักรอสูรไม่ใช่เหรอ ไปสิ!”

หลิงเหยากัดฟันจับเสื้อลู่ฝานแล้วพูดว่า “ฉันอยากไปกับนายมากกว่า ร่วมเป็นร่วมตายด้วยกัน”

จ้าวหมิงหยู่หันมามองลู่ฝานกับหลิงเหยาแล้วพูดเสียงดังว่า “อย่าชักช้าได้ไหม มาสะเทือนอารมณ์อะไรกัน ต้องเร่งเวลานะ! คุณชายลู่ฝาน ถ้านายตาย ต่อไปฉันแก้แค้นให้นายแน่นอน นายวางใจได้เลย”

ลู่ฝานถอนหายใจ ไม่สามารถพูดเกลี้ยกล่อมหลิงเหยาได้ ลู่ฝานจับมือหลิงเหยาแล้วหันไปพูดกับจ้าวหมิงหยู่ว่า “จ้าวหมิงหยู่ แม้ฉันไม่ชอบนาย แต่ตอนนี้ทำได้แค่เชื่อใจนายเท่านั้น ถ้าครั้งนี้ฉันรอดกลับมาได้ ฉันต้องดื่มกับนายแน่นอน”

จ้าวหมิงหยู่สีหน้าเคร่งขรึม เอาหมัดขวาทุบอกแล้วพูดว่า “นักบู๊อาณาจักรอสูร คำพูดมีน้ำหนักและน่าเชื่อถือเสมอ ลู่ฝาน ฉันเชื่อว่านายกลับมาได้”

ลู่ฝานสะบัดมือแล้วพูดว่า “ไปเถอะ สิบสาม อย่าลืมมารับฉันล่ะ!”

สิบสามพูดเสียงดังว่า “แน่นอน เจ้านาย!”

พูดจบ สิบสามบีบแหวนอย่างแรง เรือหลิงหายไปอย่างไร้ร่องรอย

ลู่ฝานยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “โอเค เรามาดูโชคชะตากันดีกว่า”

ใส่ปราณชี่เข้าไปในรถม้า จากนั้นเคลื่อนตัวไปข้างหน้าช้าๆ

แม้รถม้าคันนี้เสียหาย ไม่สามารถแหวกผ่านอุโมงค์มิติได้ แต่อันที่จริงยังเร็วมาก อย่างน้อยเร็วกว่ารถม้าผ่านมิติที่ท่านผอ.ให้เขาตอนนั้นเยอะ คนรวยแม้จะล้มละลาย แต่สภาพความเป็นอยู่ก็ยังดีกว่าคนยากจนอยู่มาก!

หลิงเหยาบีบมือลู่ฝานแน่น “ลู่ฝาน นายคิดว่าแผนของนายจะโอเคหรือเปล่า”

ลู่ฝานพูดว่า “โอเคหรือเปล่าคงต้องดูลิขิตสวรรค์แล้วล่ะ นี่เป็นวิธีเดียวที่ฉันคิดได้ คนประเทศตันเซิ่งอาจเป็นคนเลว แต่คงไม่ใช่คนไร้เหตุผลหรอก”

หลิงเหยาพูดว่า “ฉันกลัวว่าพอพวกเขาเห็นเราแล้วจะโจมตีเราเหมือนเมื่อวานน่ะสิ”

ลู่ฝานพูดว่า “ดังนั้นเราต้องดูโชคชะตาแล้วล่ะ”