เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1475

โซ่อันหนักอึ้งมัดหลิงเหยากับลู่ฝานเอาไว้อย่างแน่นหนา

แสงค่ายกลสว่างสะดุดตา โซ่ที่ทำจากหินผนึกกำลังชั้นยอดควบคุมการเคลื่อนไหวของทั้งสองคนไว้ทั้งหมด

ทั้งสองถูกโยนขึ้นมาบนเรือสีทองลำหนึ่ง หลังจากนั้นผู้ฝึกชี่สิบกว่าคนเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

เรือสีทองเหล่านี้อยู่ภายใต้การควบคุมพลังชี่ของผู้ฝึกชี่ กะพริบและเคลื่อนตัวไปข้างหน้าไม่หยุด

ลู่ฝานกับหลิงเหยามองภาพนี้เงียบๆ กำลังคิดในใจว่าตอนที่ออกมาจะทำเรือแบบนี้สักลำได้หรือเปล่า

ทั้งสองมองหน้ากัน มองความคิดที่เหมือนกันจากดวงตาของอีกฝ่าย

ลู่ฝานยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย จากนั้นค่อยๆ หลับตาลง

หลิงเหยาก็หลับตาพักสายตา เธอโดนหินผนึกกำลังควบคุมจนไม่สามารถขยับได้ แม้แต่ลืมตายังเป็นเรื่องที่ใช้แรงมาก

“ไอ้เก้า ออกมา ค่ายกลบนหินผนึกกำลังสามารถปลดผนึกได้ไหม”

ลู่ฝานถามในใจ

เสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้น

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ไหวพริบดีจริงๆ ให้เจ้าดำสิงร่างไว้ก่อน มีพลังเจ้าดำคอยสนับสนุน บวกกับพลังของฉัน ทำลายค่ายกลบนนี้ขอแค่เวลาเท่านั้น อย่างมากสองชั่วโมง ฉันสามารถเข้าใจทุกอย่างได้ชัดเจน ส่วนหินผนึกกำลังกระจอกๆ พวกนี้ คงควบคุมเจ้านายไม่ได้หรอกใช่ไหม”

รอยยิ้มมุมปากลู่ฝานกว้างขึ้นอีก แน่นอนว่าควบคุมไม่ได้หรอก

จำได้ว่าตอนที่เขาเพิ่งเริ่มฝึกกับอาจารย์หวูเฉิน ก็ได้สัมผัสกับหินผนึกกำลังแล้ว

กระบี่หนักไร้คมก็มีหินผนึกกำลังในตัว เพื่อที่จะปรับตัวให้เข้ากับมัน ลู่ฝานต้องเจอความทรมานมากมาย

ต่อมาเมื่อมาถึงเมืองหลวง ลู่ฝานยังโดนพลานุภาพสร้างความกดดันของเทพบู๊ควบคุมบนเขาวิถีบู๊อีกด้วย