เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1493

ลู่ฝานขวางเจ้าของร้านเอาไว้ แล้วพูดเสียงดุดันว่า “นายจะทำอะไร ถอยไปนะ!”

เจ้าของร้านยืดพุงกลมแล้วโบกมือพัลวัน “ลูกค้าเข้าใจผิดแล้ว ฉันต้องการซื้อสมุนไพรของพวกนาย อ๋อๆ ก็ผลไม้ที่ผู้หญิงคนนี้กินไง ลูกค้ายังมีอีกไหม ฉันจะเอายาเทวดามาแลก”

หลิงเหยาอึ้งไป มองผลไม้ในมือแล้วกระซิบเบาๆ ข้างหูลู่ฝาน “ผลไม้นี้มีค่าเท่ากับยาเทวดาเลยเหรอ พระเจ้า ฉันกินยาเทวดาเข้าไปกี่ต้นแล้วเนี่ย”

อันที่จริงลู่ฝานตกใจมากเหมือนกัน แต่เขาไม่ได้แสดงออกมา

เงียบอยู่ครู่หนึ่ง เขามองเจ้าของร้านแล้วพูดว่า “นี่เป็นของล้ำค่าที่ฉันเสี่ยงชีวิตเอามาจากดินแดนลึกลับ กว่าจะได้มาไม่ใช่เรื่องง่าย ขายให้นายง่ายๆ แบบนี้ได้ยังไงล่ะ!”

เจ้าของร้านยิ้มแล้วพูดว่า “ลูกค้าอย่าขู่ฉันสิ ฉันเชื่อว่าลูกค้าได้มาจากดินแดนลึกลับ ฉันไม่เคยเห็นสมุนไพรแบบนี้จริงๆ แต่ลูกค้าบอกว่าเป็นสมบัติล้ำค่า ฉันไม่ค่อยเชื่อเท่าไร ถ้าเป็นของล้ำค่าลูกค้าจะให้นักบู๊กินตามใจชอบเหรอ แม้นักบู๊คนนี้จะสวยมากก็เถอะ”

หลิงเหยาได้ยินแล้วถลึงตาใส่เจ้าของร้าน แล้วพูดเสียงดังว่า “เห็นแก่ที่นายบอกว่าฉันสวย ฉันจะไม่เอาผลไม้กระแทกใส่หน้านาย”

เจ้าของร้านรีบชี้หน้าอ้วนของตัวเอง “เอาเลย ไม่ต้องเกรงใจ กระแทกมาให้สุดแรง แค่ขายผลไม้ให้ฉัน ฉันให้เธอกระแทกใส่หน้าฉันทั้งวันก็ได้”

ลู่ฝานสีหน้าประหลาด ไอ้อ้วนนี่ทำการค้าเก่งจริงๆ

ไร้ยางอายเพื่อผลไม้ที่ไม่เคยเห็นเพียงผลเดียว

ลู่ฝานครุ่นคิดแล้วพูดว่า “เอางี้แล้วกัน ฉันพูดตามตรงเลยแล้วกัน หญ้าต่อชีวิต 1 ต้น ดอกผกผัน 1 ต้น นายเอามาให้ฉัน ฉันจะขายให้นาย!”

เจ้าของร้านตาเป็นประกาย “นายนี่หัวธุรกิจจริงๆ หญ้าต่อชีวิตกับดอกผกผัน ได้ยาเสริมวิญญาณหนึ่งหม้อ ถือว่าครบครันแล้ว โอเค นายรอก่อน เดี๋ยวฉันไปจัดการให้ รับรองว่ายาเทวดาจะส่งมาภายในสามวัน”