เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1494

ผู้ช่วยครุ่นคิดแล้วตอบว่า “หัวหน้าเก้าหั่วตันซูอยู่ในเมือง ตอนนี้กำลังดื่มชาอยู่ที่ร้านน้ำชา!”

เจ้าของร้านไม่พูดพร่ำทำเพลง หันหลังเดินออกไปทางประตูหลัง มุ่งหน้าไปยังร้านน้ำชาทันที

เท้าเหยียบลงบนเรือ กลายเป็นแสงมาถึงร้านน้ำชาอย่างรวดเร็ว

เจ้าของร้านพุ่งตรงไปยังห้องวีไอพีชั้นสอง มาถึงก็เห็นหั่วตันซูทันที เขารีบคำนับจากไกลๆ แล้วพูดว่าขฌ “ผู้ดูแลภายนอก หั่วซานพั่ง เจ้าของร้านยาตันหั่ว คารวะหัวหน้าเก้า”

หั่วตันซูโบกมือไปมาโดยไม่หันมอง บอกให้หั่วซานพั่งเข้ามา

ตอนนี้สายตาของหั่วตันซูจ้องอยู่บนถนน เขาถามเสียงเบาว่า “มีอะไร ทำไมรีบร้อนขนาดนี้”

เจ้าของร้านยื่นชิ้นผลไม้ออกมาแล้วพูดว่า “ท่านเก้าดูนี่สิ พลังน่ากลัวมาก!”

หั่วตันซูรับชิ้นผลไม้มาดู จากนั้นเขาพูดอย่างตกใจว่า “นี่มันสมุนไพรอะไรกัน เจอจากไหน”

เจ้าของร้านพูดว่า “ไม่รู้ ฉันก็ไม่เคยเห็นเหมือนกันหญ วันนี้มีผู้ฝึกชี่ชุดคลุมดำมาขายยา ฉันจึงเห็นมัน ฉันนัดกับเขาเรียบร้อยแล้ว อีกสามวันเอายาเทวดาสองต้นไปแลกกับสมุนไพรชนิดนี้”

หั่วตันซูพูดเสียงดัง “แลกกับเขา เอาสมุนไพรมาให้ได้ ทางที่ดีถามเขาให้แน่ชัดว่าได้มาจากไหน”

เจ้าของร้านคำนับแล้วขานรับ จากนั้นพูดอีกว่า “ท่านเก้า เหมือนเขาคิดเทคนิคการกลั่นยาที่แปลกประหลาดขึ้นมาเองด้วย ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนญห แต่ยาที่กลั่นออกมาดูเหมือนมาจากคนมีฝีมือ!”

หั่วตันซูพูดว่า “ไหนยาล่ะ เอามาให้ฉันดูหน่อย”

เจ้าของร้านส่ายหน้า “เขาไม่ขาย บอกว่าวิธีการกลั่นยาของตัวเองยังไม่เชี่ยวชาญ ฉันให้ราคาสูงแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ขาย เขาขายให้ฉันแค่ยาทั่วไปเท่านั้น”

หั่วตันซูส่งเสียงหึเย็นชา “ยิ่งปกปิดคนก็ยิ่งรู้มากขึ้น วิชายาสร้างง่ายขนาดนั้นเชียวหรือ ฉันว่าเขาคงได้รับการถ่ายทอดจากผู้อาวุโสท่านใดท่านหนึ่ง อาจรวมถึงสมุนไพรชนิดนี้ด้วย!”

นัยน์ตาหั่วตันซูมีประกายประหลาด เขาสัมผัสได้ว่ามีพลังมหาศาลแฝงอยู่ในผลไม้ชิ้นเล็กชิ้นนี้

เหมือนหั่นออกมาจากสิ่งมีชีวิตจริงๆ!

หั่วตันซูเก็บชิ้นผลไม้แล้วพูดว่า “นายไปเถอะ รีบเตรียมของที่เขาต้องการให้เรียบร้อย เดี๋ยวฉันให้เจ้าของร้านในเมืองอำนวยความสะดวกให้นาย ถ้าเจอแล้วนายก็เอาเลย ไม่ต้องรายงาน!”

เจ้าของร้านรอยยิ้มเต็มใบหน้า คำนับแล้วออกไป

หั่วตันซูพูดแบบนี้ คงไม่ใช่แค่สมุนไพรสองต้นแล้วล่ะ

ครั้งนี้เขาอาจใช้เรื่องนี้กลับเข้าไปในตระกูลก็ได้ ถ้าเป็นเช่นนี้ เขาจะยิ่งใหญ่อย่างรวดเร็ว ได้เป็นผู้ดูแลตัวเล็กๆ ความปรารถนาทั้งชีวิตของเขาก็สำเร็จแล้ว

เจ้าของร้านค่อยๆ เดินลงมาจากร้านน้ำชา

เพิ่งเดินมาถึงหน้าประตู ทันใดนั้นเจ้าของร้านเห็นหลิงเหยากับลู่ฝานเดินมาช้าๆ

เจ้าของร้านชะงักฝีเท้าลงทันที เขาหันหลังกลับขึ้นไปบนร้าน ใครจะคิดว่าลู่ฝานกับหลิงเหยาก็ขึ้นมาเหมือนกัน

เจ้าของร้านจำใจต้องกลับไปหาหั่วตันซู

หั่วตันซูเห็นเจ้าอ้วนกลับมาอีกแล้ว จึงขมวดคิ้วพูดว่า “มีเรื่องอะไรอีก พูดให้จบทีเดียวไม่ได้หรือไง”

เจ้าของร้านขยิบตาไปทางด้านหลังแล้วพูดว่า “ท่านเก้า ผู้ฝึกชี่คนนั้น”

หั่วตันซูหันไปมองหลิงเหยากับลู่ฝานทันที

สายตาหยุดลงบนมือขวาของลู่ฝาน หั่วตันซูพูดอย่างตกใจว่า “มุกเวิ้งว้าง มุกมังกร!”

เจ้าของร้านตกใจ ใช่มุกเวิ้งว้างจริงด้วย พระเจ้า คิดไม่ถึงว่าอีกเม็ดคือมุกมังกรบภ ผู้ฝึกชี่ชุดคลุมดำคนนี้เคยฆ่ามังกรเหรอ

ตอนนี้ลู่ฝานกับหลิงเหยาไม่ได้สังเกตว่ามีคนกำลังจ้องพวกเขาอยู่

ทั้งสองคนค่อยๆ นั่งลง เรียกเด็กเสิร์ฟแล้วพูดว่า “มีอะไรอร่อยบ้าง เอามาสักหน่อย!”