เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1547

สายลมอ่อนพัดเบาๆ เมฆขาวลอยไปมา

ลู่ฝานเหาะกลับมาที่สวนยาวิเศษอย่างรวดเร็ว

เรื่องวันนี้ทำให้เขารู้สึกถึงอันตรายที่อยู่ในตระกูลหั่ว บางทีตอนเจอจินเซ่าเหยียนในตอนนั้น เขาน่าจะทำความรู้จักเอาไว้ ไม่แน่อยู่ในตระกูลจินสถานการณ์อาจดีกว่านี้หน่อย

แต่เรื่องถึงขั้นนี้แล้ว คิดมากไปก็เปล่าประโยชน์ ตอนนั้นเขาไม่รู้จักตระกูลจินด้วย ถึงไปก็ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น ยิ่งไปกว่านั้น จากนิสัยของจินเซ่าเหยียน คงไม่มีทางพาเขาไปตระกูลจินหรอก

ลู่ฝานเอาแต่นึกย้อนเรื่องทุกอย่างที่ทำในตระกูลหั่วช่วงนี้ ทุกเรื่องทุกการกระทำ มีอะไรไม่เหมาะสมหรือเปล่า

เขาไม่อยากให้เรื่องเหมือนวันนี้เกิดขึ้นอีก

ยังไงสิ่งที่ควรแสดงให้เห็นก็แสดงออกมาหมดแล้ว ดูเหมือนสิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือถ่อมตัวแล้วถ่อมตัวอีก

คิดแผนไว้ในใจเรียบร้อย ลู่ฝานเร่งความเร็วในการเดินทางขึ้นอีก

เมื่อกำลังจะถึงสวนยาวิเศษ จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่ามีสายลมแรงโจมตีมาทางด้านหลัง

ลู่ฝานหันขวับไปมอง เห็นลำแสงหนึ่งพุ่งมาทางเขา

มุกเวิ้งว้างปรากฏในมือทันที ลู่ฝานหรี่ตาลงเบาๆ

จากพละกำลังของเขาในตอนนี้ ถ้าไม่ใช่อริยปราชญ์ฟ้าดินเหมือนผู้อาวุโสห้า เขาไม่กลัวใครทั้งนั้น

ลำแสงหยุดลงข้างหน้าเขา ลู่ฝานเพ่งมอง พบว่าคนที่มาคือหั่วเทียนหรุ่ย

“ลู่ฝาน!”

หั่วเทียนหรุ่ยตะโกนเสียงดุ

หม้อยาใบเล็กปรากฏในมือเธอ พลังชี่บนตัวกำลังลุกโชนเหมือนเปลวไฟ

ดูออกเลยว่าหั่วเทียนหรุ่ยโกรธสุดขีด ตอนนี้เธอสามารถสู้กับลู่ฝานโดยไม่คำนึงถึงอะไรทั้งนั้น