เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1547

สายลมอ่อนพัดเบาๆ เมฆขาวลอยไปมา

ลู่ฝานเหาะกลับมาที่สวนยาวิเศษอย่างรวดเร็ว

เรื่องวันนี้ทำให้เขารู้สึกถึงอันตรายที่อยู่ในตระกูลหั่ว บางทีตอนเจอจินเซ่าเหยียนในตอนนั้น เขาน่าจะทำความรู้จักเอาไว้ ไม่แน่อยู่ในตระกูลจินสถานการณ์อาจดีกว่านี้หน่อย

แต่เรื่องถึงขั้นนี้แล้ว คิดมากไปก็เปล่าประโยชน์ ตอนนั้นเขาไม่รู้จักตระกูลจินด้วย ถึงไปก็ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น ยิ่งไปกว่านั้น จากนิสัยของจินเซ่าเหยียน คงไม่มีทางพาเขาไปตระกูลจินหรอก

ลู่ฝานเอาแต่นึกย้อนเรื่องทุกอย่างที่ทำในตระกูลหั่วช่วงนี้ ทุกเรื่องทุกการกระทำ มีอะไรไม่เหมาะสมหรือเปล่า

เขาไม่อยากให้เรื่องเหมือนวันนี้เกิดขึ้นอีก

ยังไงสิ่งที่ควรแสดงให้เห็นก็แสดงออกมาหมดแล้ว ดูเหมือนสิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือถ่อมตัวแล้วถ่อมตัวอีก

คิดแผนไว้ในใจเรียบร้อย ลู่ฝานเร่งความเร็วในการเดินทางขึ้นอีก

เมื่อกำลังจะถึงสวนยาวิเศษ จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่ามีสายลมแรงโจมตีมาทางด้านหลัง

ลู่ฝานหันขวับไปมอง เห็นลำแสงหนึ่งพุ่งมาทางเขา

มุกเวิ้งว้างปรากฏในมือทันที ลู่ฝานหรี่ตาลงเบาๆ

จากพละกำลังของเขาในตอนนี้ ถ้าไม่ใช่อริยปราชญ์ฟ้าดินเหมือนผู้อาวุโสห้า เขาไม่กลัวใครทั้งนั้น

ลำแสงหยุดลงข้างหน้าเขา ลู่ฝานเพ่งมอง พบว่าคนที่มาคือหั่วเทียนหรุ่ย

“ลู่ฝาน!”

หั่วเทียนหรุ่ยตะโกนเสียงดุ

หม้อยาใบเล็กปรากฏในมือเธอ พลังชี่บนตัวกำลังลุกโชนเหมือนเปลวไฟ

ดูออกเลยว่าหั่วเทียนหรุ่ยโกรธสุดขีด ตอนนี้เธอสามารถสู้กับลู่ฝานโดยไม่คำนึงถึงอะไรทั้งนั้น

แต่ขณะนั้นเอง ประกายแวบขึ้นมานัยน์ตาลู่ฝาน วิชาชิงวิญญาณ!

ทันใดนั้นหั่วเทียนหรุ่ยถูกล็อกอยู่กับที่

ลู่ฝานมองหั่วเทียนหรุ่ยอย่างเฉยเมยแล้วพูดว่า “พละกำลังแบบเธอจะเอาชีวิตฉัน ยังเป็นไปไม่ได้หรอก”

เหงื่อผุดขึ้นมาบนหน้าผากหั่วเทียนหรุ่ยเป็นเม็ดๆ

ลู่ฝานเหาะมาข้างหน้าเธอ ขยับริมฝีปากเบาๆ ส่งกระแสจิตพูดว่า “หั่วเทียนหรุ่ย เธอกับฉันไม่ได้มีความแค้นอะไรกัน ตรงกันข้าม ฉันซาบซึ้งใจมากที่เธอพาฉันเข้ามาในประเทศตันเซิ่ง แต่ฉันให้เธอทำลายแผนฉันไม่ได้ ตอนนี้ฉันไม่แน่ใจว่าบนตัวเธอมีเครื่องรางที่สามารถบันทึกภาพได้หรือเปล่า ดังนั้นถ้าเธออยากคุยกับฉันจริง ใช้วิธีส่งกระแสจิตดีกว่า”

หั่วเทียนหรุ่ยกัดฟันมองลู่ฝาน จู่ๆ เธอใช้กระแสจิตพูดว่า “นายจะทำอะไรกันแน่”

ลู่ฝานพูดว่า “ฉันแค่อยากหาของชิ้นหนึ่งเท่านั้น แต่เธอวางใจเถอะ ของไม่ได้อยู่ในตระกูลหั่ว ฉันแค่อยากใช้กำลังของตระกูลหั่วช่วยฉันเท่านั้น”

หั่วเทียนหรุ่ยพูดว่า “นายคิดว่าฉันจะเชื่อเหรอ นายฆ่าคนตระกูลหั่ว! นี่คือการแสดงออกว่าต้องการยืมกำลังของตระกูลหั่วงั้นเหรอ”