เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1571

การแข่งยารอบที่สองจบลงด้วยชัยชนะของลู่ฝานเหมือนเดิม

ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปชื่อของลู่ฝานเริ่มโด่งดังไปทั่วประเทศตันเซิ่ง

ไม่ว่าจะเป็นสวรรค์ชั้นหนึ่งหรือสวรรค์ชั้นหก ขอแค่เป็นผู้ฝึกชี่ล้วนคาดเดาเกี่ยวกับวิชายาของลู่ฝานไปต่างๆ นานา

สำหรับของที่ขายดีที่สุดในประเทศตันเซิ่งตอนนี้คือกระจกจำภาพที่บันทึกภาพของลู่ฝานตอนแข่งยารอบสองเอาไว้ทั้งหมด

ทุกคนอยากได้ความรู้จากในนั้น อย่างน้อยก็ขอให้ได้รู้ว่าลู่ฝานกลั่นยาสวรรค์บันดาลในบัดดลออกมาได้ยังไง

แต่ผู้ฝึกชี่ทุกคนยิ่งดูยิ่งงง ทั้งๆ ที่ลู่ฝานไม่ได้ทำอะไรเลย เพียงแต่ปล่อยพลังชี่ออกมา จากนั้นกลั่นของอย่างอื่นเป็นผงแล้วโยนเข้าไปในหม้อ แล้วก็ไม่สนใจอะไรแล้ว

แค่ขั้นตอนง่ายๆ ไม่กี่ขั้นตอน ทำไมถึงกลั่นยาออกมาได้

ผู้ฝึกชี่จำนวนไม่น้อยเลียนแบบการกระทำของลู่ฝาน ถึงขั้นที่เลียนแบบสายตาจนเป๊ะ แต่ก็กลั่นยาออกมาไม่ได้

แต่นี้ก็โทษพวกเขาไม่ได้ เพราะพวกเขาไม่ใช่ลู่ฝาน ไม่รู้วิชาการกลั่นและละลายของลู่ฝาน และไม่รู้ว่าส่วนสำคัญของยานี้อยู่ตรงไหน

ถ้ามองส่วนสำคัญไม่ออก ถึงพวกเขาทำตามในกระจกจำภาพเป็นหมื่นปีก็ไม่มีทางทำได้

ด้วยเหตุนี้วิชายาของลู่ฝานจึงยิ่งพิลึกขึ้นเรื่อยๆ

คนจำนวนไม่น้อยในประเทศตันเซิ่งกำลังสอบถามที่มาของลู่ฝาน

พวกเขาไม่เชื่อว่าลู่ฝานเป็นคนคิดวิชายานี้ขึ้นเอง

ใต้หล้านี้ไม่มีอัจฉริยะแบบนี้ พวกเขาแค่อยากรู้ว่าอาจารย์ของลู่ฝานคือใคร

แต่สอบถามไปสอบถามมา พวกเขารู้เพียงว่าลู่ฝานมาจากตระกูลหั่ว

ส่วนเรื่องราวก่อนมาตระกูลหั่ว ไม่มีใครรู้เลยสักคน

แม้คนตระกูลหั่วประกาศว่าไม่ทราบแน่ชัดเกี่ยวกับที่มาของลู่ฝาน แต่ไม่ค่อยมีใครเชื่อคำพูดของตระกูลหั่ว

พวกเขาคิดว่าตระกูลหั่วจงใจช่วยลู่ฝานปกปิด ทำให้ตัวตนของลู่ฝานยิ่งลึกลับและไม่ธรรมดา

ทุกคนคาดหวังว่าลู่ฝานจะแสดงวิชายาออกมาให้เห็นทั้งหมดตอนการแข่งรอบสุดท้าย อย่างน้อยก็ต้องดูให้ออก!

พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์หม้อยา

มวลแสงหนึ่งลอยอยู่ท่ามกลางแสงดาวสว่างไสว เขาคือประมุขของประเทศตันเซิ่ง

ดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ลอยอยู่ข้างหน้า ทางช้างเผือกล้อมรอบกาย ในมวลแสงเก้าสีเงาคนชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

มวลแสงเก้าสีค่อยๆ มืดลง ดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ที่ลอยอยู่ข้างหน้าเคลื่อนไหวตามไปด้วย รวมตัวเป็นเงาคนอย่างรวดเร็ว

บนหัวมีเขา บนตัวมีปีก แสงอาทิตย์และดวงจันทร์กลายเป็นเกราะ สุดท้ายรวมตัวเป็นผู้หญิงกับผู้ชาย มนุษย์มังกรสองคน

ควันลอยออกจากตัวทั้งสองคน

เด็กผู้ชายพูดอย่างเฉยเมยว่า “อย่าคิดว่าอยู่ห่างกันหลายลี้แล้วฉันจะทำอะไรพวกนายไม่ได้ แค่วิญญาณของพวกนายอยู่ในมือฉัน ถ้าฉันอยากให้พวกนายตาย แค่คิดก็ทำได้แล้ว!”

หลงอีกับหลงหลิงคุกเข่าลงทันที แสงดาวเคลื่อนไหวรอบตัวพวกเขา แสงแต่ละแสงเหมือนกระบี่ที่สามารถแทงทะลุหัวใจพวกเขาได้ทุกเมื่อ

หลงอีรีบพูดว่า “อริยบุคคลผู้สูงส่ง ผู้เป็นอมตะ เราไม่กล้าขัดความตั้งใจของท่าน เราแค่กำลังเรียบเรียงคำพูดว่าจะพูดยังไงเท่านั้นเอง!”

เด็กผู้ชายส่งเสียงหึ เสียงสั่นสะเทือนจนแสงดาวรอบๆ แตกสลาย

“พูดสิ่งที่สำคัญออกมา”

หลงอีกับหลงหลิงพยักหน้าหงึกๆ จากนั้นหลงหลิงพูดว่า “ตอนนี้จิตใจเต๋าสำนักมารกำลังหามุกหกเต๋าหุ้นตุ้นของชิ้นสุดท้าย ซึ่งเป็นวิธีรวมชี่กับบู๊ให้เป็นหนึ่ง”

ประกายนัยน์ตาเด็กชายเริ่มหายไป รอยยิ้มปรากฏตรงมุมปาก

“มุกหกเต๋าหุ้นตุ้น รวมชี่กับบู๊เป็นหนึ่งงั้นเหรอ ดูเหมือนพวกเขาไม่ได้จะทำให้ปีศาจสวรรค์ฟื้นคืนชีพ แต่พวกเขาอยากเป็นปีศาจสวรรค์เอง!”

หลงอีกับหลงหลิงก้มหน้าแล้วพูดว่า “อริยบุคคลผู้สูงส่ง สติปัญญาของท่านช่างล้ำเลิศ!”

เด็กชายยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “มุกหกเต๋าหุ้นตุ้น อยู่ลึกลงไปในเขตพื้นที่ซับซ้อนยุ่งเหยิงของหุ้นตุ้น ยกเว้นสามเม็ดที่หายไป อีกสามเม็ดที่เหลืออยู่ที่นั่น ถ้าพวกเขาอยากไปหาที่พื้นที่ซับซ้อนยุ่งเหยิงเหรอ ฉันเห็นด้วยเป็นอย่างมาก แต่กลัวว่าพวกเขาไปมากเท่าไร ก็ตายมากขึ้นเท่านั้น ส่วนรวมชี่กับบู๊เป็นหนึ่ง มันก็แค่ตำนานเท่านั้น โลกถูกพันธนาการ คนธรรมดามีขีดจำกัด มีผู้กล้าผู้โดดเด่นออกมาได้ยาก ให้เวลาจิตใจเต๋าสำนักมารอีกหมื่นปี ดูสิว่าเขาสามารถหาวิธีรวมชี่กับบู๊เป็นหนึ่งได้ไหม”