เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1596

มิน่าล่ะประเทศตันเซิ่งที่สงบสุขห่างไกลผู้ฝึกชั่วร้าย ถึงเจอฝันร้ายอีกครั้ง นั่นคงเป็นของสะสมของขุนพลังสุดเหนือฟ้า

แต่แดนมายาบวกกับฝันร้ายที่แข็งแกร่งขนาดนี้ โดนลู่ฝานใช้วิธีประหลาดทำลาย

เหมือนไม่มีใครดูออกเลยว่าลู่ฝานจับฝันร้ายได้ยังไง

แต่นี่ทำให้คนทั้งประเทศตันเซิ่งรู้จักลู่ฝานมากขึ้นอีกนิด

เด็กอัศจรรย์คนนี้ ไม่ได้เก่งแค่ด้านวิชายา ด้านวิชาวิทยายุทธก็ไม่ด้อยเลย

ลูกหลานห้าตระกูลใหญ่ร่วมมือกันยังรับมือฝันร้ายเพียงตัวเดียวไม่ได้ แต่ลู่ฝานกลับทำลายมันได้ แค่นี้ทุกคนก็ให้ความสำคัญกับลู่ฝานแล้ว

ตอนนี้คนจำนวนไม่น้อยคิดว่าการประลองห้าตระกูลใหญ่ครั้งนี้ น่าจะสิ้นสุดลงด้วยชัยชนะของลู่ฝาน

ในหอสวรรค์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เมื่อผู้อาวุโสของห้าตระกูลใหญ่เห็นการประลองสิ้นสุดลง พวกเขารีบพุ่งเข้ามาทันที

จนถึงตอนนี้ลูกหลานห้าตระกูลใหญ่ยังไม่ฟื้น พวกผู้อาวุโสเดินเข้ามาป้อนยาให้พวกเขาทันที

คนพวกนี้คืออนาคตของตระกูล สิ่งแรกที่ต้องทำคือปกป้องชีวิตพวกเขาเอาไว้

ผู้อาวุโสชุดดำชี้คนพวกนี้แล้วพูดว่า “พวกเขากำลังเจอกับปีศาจในหัวใจตัวเอง ทางที่ดีภายในสามวันนี้พวกนายอย่าช่วยเขา”

ผู้อาวุโสทั้งห้าคนพยักหน้าเข้าใจ พวกเขาเป็นคนที่เคยเจอกับปีศาจในหัวใจ รู้อยู่แล้วว่าควรทำยังไง

ในบรรดาผู้ประลองของห้าตระกูลใหญ่ มีเพียงลู่ฝานที่ยังมีสติดีอยู่

เขามองทุกคนด้วยรอยยิ้ม จู่ๆ เขารู้สึกโชคดีกับความโชคร้ายในวัยเด็กของเขา

บางทีอาจเป็นเพราะความโชคร้ายในตอนนั้น ถึงสร้างจิตใจแข็งแกร่งดุจหินผาของเขาในทุกวันนี้ จนทำให้ฝันร้ายหาจุดอ่อนในจิตใจเขาไม่เจอ

พวกผู้อาวุโสพาลูกหลานของตระกูลตัวเองออกไป ผู้อาวุโสสามกับหั่วตันซูแยกกันประคองหั่วหลงชิ่งกับหั่วหลงจู้ จากนั้นพูดกับลู่ฝานว่า “ไปกันเถอะ!”

ลู่ฝานกำลังจะก้าวตามพวกเขาออกไป แต่ขณะนั้นเองผู้อาวุโสชุดดำพูดเสียงกังวานว่า “เด็กคนนั้นหยุดก่อน!”

ผู้อาวุโสชุดดำยกมือชี้ลู่ฝาน

ลู่ฝานชะงักฝีเท้าลง มองผู้อาวุโสชุดดำอย่างสงสัย คนอื่นก็ไม่กล้าพูดอะไร พากันออกไปอย่างรวดเร็ว

ไม่นานในหอสวรรค์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เหลือเพียงลู่ฝานกับผู้อาวุโสชุดดำ

ลู่ฝานมองผู้อาวุโสชุดดำสีหน้าไม่เป็นมิตร จากนั้นถามเบาๆ ว่า “ผู้อาวุโสให้ฉันอยู่ต่อทำไม”

ลู่ฝานไม่ได้ปล่อยพลังตัวเองออกมา เขากำลังเดิมพันว่าผู้อาวุโสชุดดำจะไม่ลงมือกับเขาจริงๆ

ทั้งสองสบตากัน ลู่ฝานไม่เกรงกลัวเลย

ผ่านไปนาน จู่ๆ ผู้อาวุโสชุดดำหัวเราะ

“ใช้ได้นี่ มีความกล้า เป็นผู้สืบทอดของสำนักจิ่วเซียวของฉันจริงๆ!”

ลู่ฝานอึ้งไป เขาช็อกมาก

ผู้อาวุโสชุดดำมองสีหน้าลู่ฝานด้วยรอยยิ้ม จู่ๆ เขายื่นมือซ้ายตัวเองออกมา

แสงปรากฏออกมา มีแหวนวงหนึ่งปรากฏตรงนิ้วชี้มือซ้ายของผู้อาวุโสชุดดำ

แหวนวงนี้เหมือนแหวนบนนิ้วลู่ฝานไม่มีผิด แต่ด้านบนสลักตัวอักษรเอาไว้

“จื่อเซียว!”

ผู้อาวุโสชุดดำยิ้มแล้วพูดว่า “ซั่งซิน ผู้อาวุโสสำนักจิ่วเซียวคารวะเจ้าสำนัก!”