เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1612

สุ่ยหมิงคงตกใจ เขาจะยื่นมือออกไปช่วย แต่แค่เขาขยับเพียงเล็กน้อย พลังอันน่ากลัวก็โจมตีลงบนตัวเขาทันที

ทำให้เขาบาดเจ็บซ้ำอีก เขาคว้าตัวสุ่ยโม่หรานไว้ไม่ได้

ทำได้เพียงเบิกตาโตมองสุ่ยโม่หรานหล่นลงไป!

ถ้าสุ่ยโม่หรานหมดแรงแล้วร่วงลงไปในอากาศเวิ้งว้าง วินาทีต่อมาเธออาจโดนพลังฟ้าดินที่เคลื่อนไหวอยู่ในนั้นโจมตีจนกลายเป็นเศษซาก

แม้แต่อากาศเวิ้งว้างในประเทศอู่อานยังมีอุโมงค์ฟ้าดิน ในประเทศตันเซิ่งยิ่งไม่ต้องพูดถึง

เห็นว่าสุ่ยโม่หรานกำลังจะหล่นลงไป จู่ๆ ลู่ฝานเหวี่ยงมือ สุ่ยโม่หรานโดนเขากระชากมากลางอากาศ

มือหนึ่งกอดสุ่ยโม่หรานเอาไว้แน่น ลู่ฝานถอยไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว อีกมือคว้าสุ่ยหมิงคงเอาไว้ จากนั้นส่งกระแสจิตพูดว่า “พร้อมหรือยัง”

สุ่ยหมิงคงพยักหน้าจริงจัง ลู่ฝานสูดหายใจลึกแล้วปล่อยปราณชี่ออกมาอย่างรวดเร็ว

ฟ้าดินกระจาย!

ตัวของทั้งสามคนหายไปท่ามกลางฟ้าดิน พลังน่ากลัวแผ่ออกมาจากจุดที่พวกเขาอยู่เมื่อครู่ แล้วเคลื่อนไหวออกไปไกล

ฟ้าดินที่สั่นสะเทือนสงบลงแล้ว พวกจินอีหมิงหอบหายใจแรง มองพลังฟ้าดินที่ปั่นป่วนแล้วหรี่ตาลงเบาๆ

ผ่านไปไม่นาน แสงที่บดบังสายตาทุกคนหายไป พวกเขาพบว่าไม่เห็นตัวพวกลู่ฝานอีกแล้ว

“คนหายไปไหน”

มู่จึฉีขมวดคิ้วพูด

ทั้งสามปล่อยพลังชี่ไปรอบๆ อีกครั้ง แต่กลับไม่เจออะไรเลย

“หนีไปแล้วเหรอ”

จินอีหมิงตะโกนออกมา

ถู่ห่วงส่ายหน้าพูดว่า “เป็นไปไม่ได้ ท่ามกลางพลังฟ้าดินปั่นป่วนแบบนี้ พวกเขาจะหนีไปยังไง อีกทั้งจะหนีไปเร็วขนาดนี้ได้ยังไง!”

ทั้งสามคนไม่เชื่อและปล่อยพลังชี่ออกมาตรวจสอบอีกครั้ง ตอนนี้ผู้ฝึกชี่นับไม่ถ้วนในประเทศตันเซิ่งตกใจจนอ้าปากค้าง

เกิดอะไรขึ้น เมื่อกี้หลังจากที่ภาพสั่นสะเทือน ตัวของพวกลู่ฝานก็หายไปทันที