เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1613

ลู่ฝานกลอกตามองบน เขาได้ยินคำพูดแบบนี้จนเอียนแล้วจนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครฆ่าเขาได้จริงๆ สักคน

สุ่ยหมิงคงก็ขมวดคิ้วมองลู่ฝานกอดสุ่ยโม่หรานเอาไว้แน่น เขาพูดออกมาว่า “คิดไม่ถึงว่านายยังมีความสามารถซ่อนตัวด้วย ตบตาการตรวจสอบของเซียนบำเพ็ญชี่ได้ ไม่ธรรมดาเลยนะ!”

ลู่ฝานพูดว่า “แค่ทักษะเล็กๆ น้อยๆ ไม่ควรค่าให้พูดถึง คุณชายสุ่ยหมิงคงยังเหลือพลังชี่อีกมากแค่ไหน ปล่อยได้อีกกี่กระบวนท่า”

สุ่ยหมิงคงเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “กระบวนท่าเดียว คุณชายลู่ฝานล่ะ”

ลู่ฝานตอบอย่างไม่ใส่ใจ “กระบวนท่าเดียว”

สุ่ยหมิงคงหัวเราะเบาๆ “คุณชายลู่ฝานจะโกหกก็ให้มีขอบเขตหน่อย นายก็บาดเจ็บสาหัสเหมือนฉันเหรอ”

ลู่ฝานมองสุ่ยหมิงคงตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วพูดว่า “คุณชายสุ่ยหมิงคงบาดเจ็บสาหัสจริงเหรอ ฉันดูไม่ออกเลยสักนิด!”

ดวงตาสุ่ยหมิงคงฉายแววประหลาด ทั้งสองมองหน้ากัน จู่ๆ ก็หัวเราะเบาๆ ออกมา

เหมือนสุ่ยโม่หรานที่ลู่ฝานกอดไว้มีแรงขึ้นมาเล็กน้อย เธอผลักลู่ฝานออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นจับมือสุ่ยหมิงคงไว้แน่น

บนรูปปั้นท่ามกลางฟ้าดินมีการเคลื่อนไหวเบาๆ

ยังดีที่ไม่มีใครเห็นการเคลื่อนไหวนี้ พวกมู่จึฉีเข้าใจว่าลู่ฝาน สุ่ยหมิงคงและสุ่ยโม่หรานหล่นลงไปในอากาศเวิ้งว้างแล้ว

แต่พวกผู้ฝึกชี่ในประเทศตันเซิ่งที่กำลังดูห้าธาตุสรวงสวรรค์ มีคนเห็นอะไรผิดปกติ ชี้ไปที่ห้าธาตุสรวงสวรรค์แล้วพูดว่า “พวกนายดูสิ ทำไมที่ว่างตรงนั้นถึงมีการเคลื่อนไหว”

ลู่ฝานรีบควบคุมปราณเกราะอย่างตื่นตระหนก ถลึงตาใส่สุ่ยโม่หรานแล้วพูดว่า “เธอเกือบทำให้เราโดนจับได้แล้ว”

สุ่ยโม่หรานถลึงตาใส่เขา ไม่เกรงกลัวสักนิด

สุ่ยหมิงคงดึงสุ่ยโม่หรานแล้วพูดว่า “น้องเป็นยังไงบ้าง ยังสู้ได้ไหม”

สุ่ยโม่หรานส่ายหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “ฉันไม่มีแรงแล้ว คงต้องพึ่งพี่แล้วล่ะ พี่ห้ามโดนคัดออกตอนนี้เด็ดขาด ไม่งั้นโดนคนอื่นหัวเราะเยาแน่”

สุ่ยหมิงคงพยักหน้าจริงจัง สะบัดมือเอายาออกมาให้สุ่ยโม่หราน

สุ่ยโม่หรานเงยหน้ากินยา สีหน้าเธอดีขึ้นเล็กน้อย

ลู่ฝานมองสุ่ยโม่หรานแล้วพูดว่า “อีกเดี๋ยวถ้าสู้กันขึ้นมา เธออยู่ที่นี่เถอะ พยายามหลบไว้อย่าให้โดนจับได้”

สุ่ยโม่หรานกัดฟันมองลู่ฝานแล้วพูดว่า “นายไม่ต้องมากังวลหรอก ลู่ฝาน คิดไม่ถึงว่านายจะกล้าแต๊ะอั๋งฉัน รอสักวันฉันจะฟันแขนนายให้ขาดสองข้างเลย!”

ลู่ฝานมองสุ่ยโม่หรานอย่างหมดคำจะพูด จากนั้นพูดเสียงเบาว่า “ฉันทำอะไรผิด”

สุ่ยหมิงคงดึงเสื้อสุ่ยโม่หรานแล้วพูดว่า “อย่าพูดแบบนี้สิโม่หราน เมื่อกี้คุณชายลู่ฝานช่วยเธอไว้นะ!”

สุ่ยโม่หรานเบิกตาโตมองลู่ฝาน เหมือนจะใช้สายตาตัวเองฆ่าลู่ฝานอย่างไรอย่างนั้น