เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1623

ลู่ฝานเงียบไปครู่หนึ่ง ในหัวเขามีความคิดมากมาย แต่เหมือนไม่มีวิธีไหนรับมือเหตุการณ์ตรงหน้าได้เลย

เด็กอายุ 7-8 ขวบตรงหน้า เป็นฝ่าบาทของประเทศตันเซิ่งจริงๆ

เจอผู้แข็งแกร่งแบบนี้ ลู่ฝานรู้สึกเหมือนตัวเองพูดอะไรออกไปก็ไม่ค่อยเหมาะสม

เด็กพูดว่า “ตอบยากเหรอ”

ลู่ฝานพูดว่า “ขอโทษด้วยฝ่าบาท ตอบยากจริงๆ”

เด็กยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่อยากตอบก็ช่างเถอะ ในเมื่อนายมาถึงประเทศตันเซิ่งแล้ว สิ่งที่นายทำได้คือพูดความจริงกับฉัน ไม่งั้นนายไม่มีวันได้ออกไปตลอดชีวิต”

ลู่ฝานพูดว่า “ฝ่าบาทจะขังฉันไว้ในประเทศตันเซิ่งเหรอ”

เด็กพยักหน้าพูดว่า “เรียกแบบนั้นก็ได้ ฉันไม่รู้ว่านายเข้ามาได้ยังไง แต่ฉันรับรองว่านายไม่มีวันออกไปได้อีก คิดให้ดี คิดได้แล้วค่อยบอกฉัน นายเป็นคนหนุ่มที่มีพรสวรรค์มาก วันไหนฉันอารมณ์ดี อาจรับนายเป็นศิษย์ก็ได้ ให้เจ้าสำนักจิ่วเซียวเป็นศิษย์ฉัน ความรู้สึกนี้ต้องไม่เลวแน่ๆ”

เมื่อพูดเช่นนี้ จู่ๆ เด็กเอานิ้วแตะลงตรงหว่างคิ้วของลู่ฝาน

ลู่ฝานรู้สึกถึงพลังประหลาดเข้ามาในตัวเขา

เขาไม่สามารถบรรยายพลังนี้ได้ เหมือนชี่แต่ก็เหมือนเป็นเส้นๆ พอเข้ามาในตัวเขาก็หายไปทันที

เด็กพูดต่อ “ฉันผนึกนายไว้ ถ้านายกล้าออกจากประเทศตันเซิ่ง นายจะกระอักเลือดตายทันที เป็นผู้ฝึกชี่ที่ดีในประเทศตันเซิ่งเถอะ”

พูดจบ เด็กลุกขึ้นแล้วเดินออกไป

ลู่ฝานมองเขาจนลับตา ความกดดันทั้งตัวหายไปทันที

ทันใดนั้น รอบตัวเกิดเสียงเอะอะขึ้นอีกครั้ง

ลู่ฝานหันไปมองรอบๆ พวกแขกในร้านน้ำชาที่หายไปเมื่อกี้กลับมาอีกครั้ง

ให้ตายเถอะ! ให้ตายเถอะ!