เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1624

ลู่ฝานเหาะไวมาก เร็วพอๆ กับเมฆขาวที่นั่งตอนมาเลย

ในหัวเขาจำเส้นทางครั้งที่แล้วได้อย่างแม่นยำ เหาะกลับมาหน้าประตูหอสวรรค์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์อย่างรวดเร็ว

ลู่ฝานเคาะประตูแล้วตะโกนเสียงดัง “ผู้อาวุโส!”

เกิดเสียงดังแอ๊ด ประตูใหญ่แง้มออก

“นายมาอีกแล้วเหรอลู่ฝาน”

ลู่ฝานมองผู้อาวุโสชุดดำผ่านช่องประตูที่แง้มอยู่ “ผู้อาวุโส ฉันต้องการความช่วยเหลือจากผู้อาวุโส ฉันโดนฝ่าบาทประเทศตันเซิ่งผนึกไว้!”

สีหน้าของผู้อาวุโสชุดดำไม่เปลี่ยน เขาพูดอย่างเฉยเมยว่า “ก็ปกติมากนะ ตั้งแต่นายปรากฏตัวต่อหน้าเขาพร้อมแหวนจิ่วเซียว นายเปิดเผยทุกอย่างแล้ว เขาวางผนึกไว้บนตัวนาย แสดงว่าเขาสนใจในตัวนาย แค่นายทำตามเขาจะไม่มีปัญหาอะไร”

ลู่ฝานกัดฟันพูดว่า “เขาจะให้ฉันอยู่ที่ประเทศตันเซิ่ง อยู่ที่นี่ตลอดชีวิต”

ผู้อาวุโสชุดดำขมวดคิ้ว “นายไม่อยากอยู่เหรอ งั้นนายมาประเทศตันเซิ่งทำไม”

พูดพลาง ผู้อาวุโสชุดดำจะปิดประตูลงอีกครั้ง

ลู่ฝานพูดว่า “ฉันมาช่วยคน ช่วยอาจารย์ฉัน!”

สีหน้าผู้อาวุโสชุดดำเปลี่ยนไปเล็กน้อย “หวูเฉินเหรอ เขาจะตายแล้วหรือไง”

ลู่ฝานพูดว่า “ใกล้แล้ว ถ้าฉันกลับไปไม่ได้”

ผู้อาวุโสชุดดำถอนหายใจยาว “คนรู้จักพากันจากไปทีละคน คนรุ่นราวคราวเดียวกับฉันยังไม่เท่าไร คิดไม่ถึงว่าคนที่อายุน้อยกว่าฉันก็จะจากไป คนจากไปตามสายลม ฟ้าดินมิอาจรั้งไว้ได้ ฉันช่วยอะไรนายไม่ได้หรอก!”

พูดจบ ผู้อาวุโสชุดดำปิดประตูเสียงดัง

ลู่ฝานตะโกนว่า “ผู้อาวุโสมีความสามารถมากมาย แต่ยินดีเฝ้าป้ายวิญญาณอยู่ที่นี่งั้นเหรอ แล้วผู้อาวุโสจะฝึกฝนวิถี ฝึกฝนชี่ไปทำไม!”