เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1638

ประมุขประเทศตันเซิ่งเหวี่ยงมือเบาๆ พลังมิติที่พลุ่งพล่านอยู่ด้านนอกเริ่มแยกตัวออก

ทันใดนั้น ลู่ฝานเห็นกำแพงใหญ่มหึมาปรากฏอยู่ด้านหลังพลังมิติ

บนกำแพงเต็มไปด้วยอักษรยันต์มากมาย ตราประทับชัดเจนด้านบน แสงหยินหยางกะพริบสว่างจ้า ปลาสีขาวดำลักษณะเหมือนหยินหยางเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง

พลังเฉียนคุน ค่ายกลเฉียนคุน มองไปทางไหนก็เห็นทั่วทุกที่ ล้วนเป็นอักษรยันต์ที่แข็งแกร่งมาก ลู่ฝานแค่ใช้ตามองก็รู้สึกใจสั่นแล้ว

พลังที่แฝงอยู่ในนั้นแข็งแกร่งมากจริงๆ แค่เอาออกมาเพียงเล็กน้อย คงฆ่าเขาตายได้สบายๆ เลย

ตรงสุดสายตา ด้านบนสุดของกำแพง มีรอยร้าวที่เห็นได้อย่างชัดเจน เหมือนท้องฟ้าแยกออกเป็นสอง เผยให้เห็นอากาศเวิ้งว้างไม่มีที่สิ้นสุดด้านนอก

ลู่ฝานพึมพำว่า “แยกออกเหรอ อย่าบอกนะว่าเริ่มแยกออกตั้งแต่สวรรค์ชั้นเจ็ด”

ประมุขประเทศตันเซิ่งยิ้มแล้วพูดว่า “ใช่ ยินดีด้วยที่นายดูความลับยิ่งใหญ่ของประเทศตันเซิ่งออก เจดีย์ยาที่เป็นรากฐานของประเทศตันเซิ่ง ไม่ได้เป็นสิ่งที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ตั้งแต่สวรรค์ชั้นเจ็ด เจดีย์ยาก็แยกออกเป็นสองส่วน เหลือเพียงส่วนเล็กๆ ที่ยังเชื่อมกันอยู่ แต่จากการคาดคะเนของฉัน ไม่ถึงร้อยปีต้องแยกออกจากกันโดยสมบูรณ์ เมื่อถึงตอนนั้นประเทศตันเซิ่งจะไม่มีสวรรค์ชั้นเจ็ดและแปดอีกแล้ว ก็เหมือนไม่มีสวรรค์ชั้นเก้านั่นแหละ!”

ลู่ฝานพูดอย่างตกตะลึงว่า “ไม่มีสวรรค์ชั้นเก้าเหรอ ไหนบอกว่าสวรรค์ชั้นเก้าเป็นทางไปหุ้นตุ้นไม่ใช่เหรอ”

ประมุขประเทศตันเซิ่งหัวเราะร่า “ก็แค่สิ่งที่คนโง่เห็นเท่านั้น ในใต้หล้านี้ยังไม่เจอใครหาทางเข้าที่ทำให้ทางไปหุ้นตุ้นมั่นคงได้เลย ถ้าประเทศตันเซิ่งมีทางเข้าแบบนั้นจริง ทางเข้าคงโดนผู้แข็งแกร่งจากต่างแดนเหยียบจนพังไปนานแล้ว”

ลู่ฝานพูดว่า “ดังนั้นจึงต้องปิดประเทศใช่ไหม”

รอยยิ้มของประมุขประเทศตันเซิ่งค่อยๆ หุบลง “ดูเหมือนนายสนใจหุ้นตุ้นมากเลยนะ นายลองถามผู้อาวุโสในสำนักดูสิ ฉันจำได้ว่าสำนักที่เคยเข้าออกหุ้นตุ้นได้ตามใจชอบคือสำนักจิ่วเซียวของพวกนาย”

ลู่ฝานตอบว่า “ยังไงก็สนใจสถานที่ที่ไม่เคยไปอยู่แล้ว”

ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดว่า “ไม่หรอก นายไม่ใช่คนชอบเสี่ยง นายมีเป้าหมายชัดเจน และเป็นคนที่มุ่งไปยังเป้าหมายเดียว นายเป็นคนแบบเดียวกับฉัน!”

เมื่อพูดเช่นนี้ พลังมิติที่พลุ่งพล่านอยู่รอบๆ โจมตีเข้ามาอีกครั้ง บดบังการมองเห็นของทั้งสองคน

ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน มิติที่พลุ่งพล่านอยู่รอบๆ หายไปในพริบตา

วินาทีต่อมาสิ่งที่ปรากฏในสายตาคือความเละเทะ

ใช่ เละเทะ โลกที่ปรากฏในสายตาคือเกาะที่ลอยอยู่กลางอากาศ

ภูเขา แม่น้ำ ป่าไม้ แยกออกนับไม่ถ้วน ที่ที่ลู่ฝานกับประมุขประเทศตันเซิ่งยืนอยู่คือเกาะร้างที่มีรัศมีวงกลมเพียงไม่กี่ลี้ มองแวบเดียวก็เห็นเขตแดนแล้ว

เกาะเหล่านี้มีทั้งเกาะเล็กเกาะใหญ่ มีทั้งมืดและสว่าง ประกายแสงมากมายปล่อยออกมาจากเกาะ สาดลงในอากาศเวิ้งว้าง

ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดว่า “นายอยากไปสวรรค์ชั้นแปดเหรอ ที่นั่นมีของแค่สามอย่างเท่านั้น ฉันว่าไม่มีอะไรน่าสนใจเลย”

ลู่ฝานพูดว่า “ได้ยินว่าการต่อสู้ห้าปีครั้งที่แล้ว ฝ่าบาทให้สุ่ยหมิงคงทำความเข้าใจใต้ต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ ฉันก็อยากลองดูเหมือนกัน”

จู่ๆ รอยยิ้มเต็มใบหน้าประมุขประเทศตันเซิ่ง เขามองตาลู่ฝานแล้วพูดว่า “นายอยากไปเหรอ งั้นก็ฝ่าฟันไปเองสิ เมื่อกี้ฉันบอกแล้วว่าประตูอยู่ในเกาะมืดมิด ถ้าเก่งนายก็ไปเองสิ!”

ลู่ฝานขมวดคิ้ว ตอนนี้เขารู้สึกว่าประมุขประเทศตันเซิ่งจงใจแกล้งเขา

ประมุขประเทศตันเซิ่งเหวี่ยงมือเบาๆ ตัวเขาเริ่มโปร่งแสง

ลู่ฝานมองเขาแล้วถามทันที “ฝ่าบาท ตอนนั้นฝ่าบาทเป็นอะไรกับสำนักจิ่วเซียวกันแน่ ฝ่าบาทรู้จักเทพบู๊เสินเซียวไหม”

จู่ๆ มีแสงสว่างจ้าออกมาจากตาประมุขประเทศตันเซิ่ง แต่เขาไม่ตอบ หายตัวไปต่อหน้าต่อตาลู่ฝาน

ลู่ฝานถอนหายใจยาว นับวันเขายิ่งไม่เข้าใจว่าประมุขประเทศตันเซิ่งกำลังคิดอะไรอยู่

เอาเถอะ ในเมื่อเขาไม่ยอมช่วย งั้นฉันไปเองก็ได้

ลู่ฝานเงยหน้าทอดมองไปไกล ค่อยๆ กำหมัดแน่น