เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1639

ที่สวรรค์ชั้นหก เงาของประมุขประเทศตันเซิ่งถอยออกมาจากหลุมดำช้าๆ กลับมายังทะเลเมฆ

รอยยิ้มบนหน้าประมุขประเทศตันเซิ่งหายไปหมดแล้ว ถูกแทนที่ด้วยความผ่านโลกมาอย่างโชกโชน

“สำนักจิ่วเซียว เทพบู๊เสินเซียว เหอะๆ ไอ้ปัญญาอ่อนที่อวดดีหลงตัวเอง รู้เพียงแค่ทุ่มสุดชีวิต ทำไมฉันต้องคิดถึงนายด้วย เพราะนายเคยช่วยชีวิตฉันงั้นเหรอ เพราะนายทิ้งฉันตอนวินาทีสุดท้ายอย่างนั้นเหรอ”

พูดพลาง นัยน์ตาของประมุขประเทศตันเซิ่งมีน้ำตารื้นขึ้นมา

เขาคิดถึงเรื่องราวมากมายในอดีต มีทั้งสุขและทุกข์ แล้วก็มีเรื่องที่ทำให้เขาแทบขาดใจด้วย

จู่ๆ ตัวของประมุขประเทศตันเซิ่งหายไปจากที่เดิม มิติกะพริบไม่หยุด เหมือนมีเงาคนทะลุผ่านท่ามกลางฟ้าดิน

ผ่านไปไม่นานเงาของประมุขประเทศตันเซิ่งปรากฏข้างหน้าประตูหอสวรรค์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์

ประมุขประเทศตันเซิ่งยื่นมือไปผลักประตูหอสวรรค์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ สิ่งแรกที่ปรากฏในสายตาคือผู้อาวุโสชุดดำ

“มาแล้วเหรอ”

ผู้อาวุโสชุดดำพูดเสียงเบาโดยไม่หันมามอง

ประมุขประเทศตันเซิ่งเดินมาข้างผู้อาวุโสชุดดำ เงยหน้ามองป้ายวิญญาณนับไม่ถ้วนด้านหน้า

เมื่อยื่นมือออกมา ท่ามกลางป้ายวิญญาณมากมาย ป้ายวิญญาณของเทพบู๊เสินเซียวค่อยๆ ลอยลงมาในมือประมุขประเทศตันเซิ่ง

“นายรู้เหรอว่าฉันจะมา” ประมุขประเทศตันเซิ่งถามขึ้น

“ฉันรู้ว่านายจะกลับมาไม่ช้าก็เร็ว”

ผู้อาวุโสชุดดำตอบเสียงเบา

ใช้ฝ่ามือลูบป้ายวิญญาณของเทพบู๊เสินเซียว ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดว่า “อันที่จริงฉันเกลียดเขา”