เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1641

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะแล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ อันที่จริงเจ้านายก็คิดแบบนี้เหมือนกันใช่ไหมล่ะ แต่แค่ไม่ยอมพูดออกมาเท่านั้น ให้โอกาสเครื่องรางผู้ต้อยต่ำอย่างฉันได้โชว์ฝีมือ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ช่างดีเหลือเกิน”

ลู่ฝานรีบพูดว่า “หยุดๆๆๆ! ไอ้เก้า แกต้องหาเวลาไปฝึกพูดประจบแล้วล่ะ การประจบคือวิชาความรู้อย่างหนึ่ง ไม่ใช่มาพูดประจบมั่วๆ แบบนี้ก็ได้”

ลู่ฝานพูดจบแล้วส่ายหน้า เตรียมเอาจิตเทพของตัวเองออกไปตรวจสอบบริเวณรอบๆ

ขณะนั้นเจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่จะตรวจสอบรอบๆ เหรอ เรื่องเล็กแบบนี้ให้เป็นหน้าที่ฉันเอง เจ้านายไม่จำเป็นต้องลงมือเองหรอก!”

พูดพลาง เจดีย์เสวียนเก้ามังกรปล่อยแสงนับไม่ถ้วนออกไปข้างนอก

ลู่ฝานเห็นเส้นไหมเล็กๆ นับไม่ถ้วนปล่อยออกมาจากเจดีย์เสวียนเก้ามังกร จากนั้นกระจายไปรอบๆ

เหมือนเส้นไหมเหล่านี้ปักลงไปในฟ้าดิน เห็นด้วยตาเปล่าว่าพลังฟ้าดินที่ส่องสว่างถูกส่งกลับมาบนเส้นไหม

ลู่ฝานถามว่า “แกมีความสามารถแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะแล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เมื่อพลังของฉันฟื้นฟูมากขึ้นเรื่อยๆ ฉันจะแสดงความสามารถให้เจ้านายได้เห็นเยอะขึ้น ตอนนั้นฉายาฉันคือเจดีย์อัศจรรย์ทำได้ทุกอย่าง นั่นคือเก้ามังกรที่ออกมาพร้อมกัน ไม่เป็นสองรองใคร......”

ลู่ฝานกลอกตามองบน เขาต้องฟังเจดีย์เสวียนเก้ามังกรโม้เกี่ยวกับความกล้าหาญในตอนนั้นอีกแล้ว

เห็นแสงบนเส้นไหมรอบๆ เคลื่อนไหวเร็วขึ้นเรื่อยๆ ลู่ฝานถามว่า “เป็นไง เจออะไรบ้างไหม”

หลังเคลื่อนตัวผ่านต้นไม้ยักษ์สองสามต้น ภูเขาหิมะปรากฏอยู่ในสายตา บนภูเขาหิมะมีหญ้าสามใบตั้งตระหง่านส่องแสงระยิบระยับ

นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่ฝานเห็นหญ้าสามใบที่ใหญ่ขนาดนี้ ซึ่งมีขนาดประมาณคนสองสามคนเลย งอกอยู่ตรงกลางไหล่เขา

ลู่ฝานค่อยๆ เข้าไปใกล้เขาหิมะ มองซ้ายมองขวาแล้วถามในใจว่า “ไอ้เก้า สัตว์อสูรที่แกบอกอยู่ไหนล่ะ หญ้าสามใบคือยาเทวดาไร้เทียมทานต้นนั้นเหรอ”

ขณะกำลังพูดอยู่ จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกเหมือนมีอะไรจ้องตัวเองอยู่ ทำให้เขาขนลุกไปทั้งตัว

เมื่อเงยหน้ามอง ลู่ฝานเห็นดวงตาขนาดใหญ่ปรากฏอยู่บนเขาหิมะ หลังจากนั้นเขาหิมะทั้งลูกเริ่มเคลื่อนไหว