เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1643

เสียงคำรามด้านหลังดังสนั่น ลู่ฝานเหาะไปข้างหน้าสุดชีวิต

ตอนอยู่ประเทศอู่อาน สัตว์อสูรแข็งแกร่งที่สุดที่เขาเคยเจอคือมังกรโลหิตสามหัว ที่เจอตอนสอบผู้ตรวจการระดับกลาง

แม้เป็นสัตว์อสูรที่โดนผนึกเอาไว้ แต่ฝีมือของมังกรโลหิตสามหัว แข็งแกร่งจนน่ากลัวจริงๆ ลู่ฝานในตอนนี้ยังรู้สึกว่าไม่สามารถเอาชนะมันได้เลย

ส่วนสัตว์อสูรน่ากลัวที่อยู่ด้านหลังพวกนี้ พลังของแต่ละตัวไม่ด้อยไปกว่ามังกรโลหิตสามหัวเลย

ถ้าไม่หนีตอนนี้ จะรอถึงเมื่อไรล่ะ

ด้านหน้า ตัวของสัตว์เทพหิมะใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว

มันเห็นลู่ฝานยังกล้าหนีกลับมา มันยกแขนขึ้นสองข้าง พายุหิมะรุนแรงรวมตัวบนแขนของมัน

สายลมรุนแรงพัดจนมิติรอบตัวแตกกระจายอย่างต่อเนื่อง ความหนาวเย็นโจมตีเข้ามารอบๆ

ลู่ฝานเห็นภาพนี้ เขารีบกลั้นหายใจแล้วเอามุกเวิ้งว้างของตัวเองออกมา

ตูม!

แขนสองข้างของสัตว์เทพหิมะฟาดลงมา เกาะทั้งเกาะสั่นอย่างรุนแรง

ตัวของลู่ฝานจมหายไปในพายุหิมะ พวกสัตว์อสูรที่บินเข้ามาอย่างรวดเร็วหยุดลงกลางอากาศพร้อมกัน ปิดล้อมเกาะเอาไว้ สายตาจ้องเขม็ง

พายุหิมะหยุดลง ตัวของลู่ฝานหายไปแล้ว

โฮก!

สัตว์เทพหิมะเหวี่ยงแขนใหญ่ของตัวเองทั้งสองข้าง เหมือนกำลังพูดอะไรอย่างได้ใจ

สัตว์อสูรรอบๆ ส่งเสียงคำรามเบาๆ ออกมาไม่หยุด เหมือนกำลังพูดคุยกัน

ใต้ต้นไม้ยักษ์ในเกาะ ลู่ฝานกลั้นหายใจ กำมุกเวิ้งว้างเอาไว้ในมือแน่น

ตอนนี้มุกเวิ้งว้างกลายเป็นสีฟ้าแล้ว มันดูดพายุหิมะเข้ามาเยอะเกินไป ตอนนี้ไม่สามารถดูดอะไรได้อีกแล้ว

ปราณเกราะกางออก ฟ้าดินแยกออก ลู่ฝานหวังว่ากระบวนท่านี้จะตบตาสัตว์อสูรแข็งแกร่งเหล่านั้นได้

ในใจเขาก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร สัตว์อสูรที่นี่แข็งแกร่งกว่ากุยวัวในอดีตเยอะมาก

ในใจเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย ลู่ฝานใช้วิชาปรับลมหายใจ

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดในใจลู่ฝานไม่หยุด “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ สัตว์อสูรพวกนี้กำลังคุยกันว่าเจ้านายตายแล้วหรือยัง เหมือนสติปัญญาของสัตว์เทพหิมะไม่ค่อยดีเท่าไร มันคิดว่ากำจัดเจ้านายได้แล้ว มันกำลังบอกสัตว์อสูรตัวอื่นว่าตัวเองแข็งแกร่งขนาดไหน”

ลู่ฝานช้อนตาขึ้นมองสัตว์เทพหิมะขนาดใหญ่ตรงหน้า ตอนนี้เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าสัตว์เทพหิมะจะเกลี้ยกล่อมพวกมันได้

จู่ๆ วัวเกราะเหล็กเขาเดียวที่อยู่ไม่ไกลส่งเสียงคำรามอย่างโมโหออกมา แสงเก้าสีบนตัวกลายเป็นสายฟ้า

เป็นไปตามคาด พลังของสัตว์เทพหิมะแข็งแกร่งขึ้นทันที สัตว์อสูรสองสามตัวรอบๆ ถอยไปด้านหลัง เหมือนไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้อย่างไรอย่างนั้น

ทว่าตอนนี้วัวเกราะเหล็กเขาเดียวกลับฝืนลงมือ สายฟ้าเก้าสีผ่าลงบนเกาะทันที

แสงสายฟ้าน่ากลัวเหมือนเสาแสงเต็มฟ้า เหมือนพลานุภาพจะแทงทะลุทั้งเกาะ

สัตว์หิมะสวนด้วยฝ่ามือ ตบจนสายฟ้ากระจัดกระจาย

ในเวลาเดียวกัน สัตว์เทพหิมะพุ่งเข้าไปหาวัวเกราะเหล็กเขาเดียวพร้อมเสียงคำรามดังสนั่น

วัวเกราะเหล็กเขาเดียวตัวนั้นไม่เกรงกลัวสักนิด เกราะบนตัวเริ่มแผ่ออกเป็นวงกว้าง จากนั้นกลายเป็นอาวุธมากมายเต็มไปหมด

ดาบ ทวน กระบี่ ง้าว ขวาน ขวานวงพระจันทร์ ตะขอ สามง่าม มีครบทุกอย่าง

อาวุธแต่ละชิ้นมีแสงแวววาวของอาวุธวิเศษ แสงเก้าสีรวมตัวอยู่ด้านบน พลังฟ้าดินรวมตัวกันอย่างบ้าคลั่ง

“อสูรอาวุธวิเศษ!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดในตัวลู่ฝานอย่างตกใจ

ลู่ฝานถามว่า “อสูรอาวุธวิเศษคืออะไรอีก”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรีบตอบว่า “สัตว์อสูรที่กินพวกหินเหล็ก หินประหลาด โลหะและอาวุธเป็นอาหาร ถ้าอ่อนหน่อยจะเรียกว่าอสูรหินเหล็ก ถ้าเก่งหน่อยจะเรียกว่าอสูรหนามแหลม แข็งแกร่งที่สุดคืออสูรอาวุธวิเศษ! ดูอสูรอาวุธวิเศษตัวนี้สิ มันต้องกลืนอาวุธวิเศษร้อยอันเป็นอย่างน้อย ถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ มันอยู่ในกองอาวุธวิเศษหรือไง”