เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1643

เสียงคำรามด้านหลังดังสนั่น ลู่ฝานเหาะไปข้างหน้าสุดชีวิต

ตอนอยู่ประเทศอู่อาน สัตว์อสูรแข็งแกร่งที่สุดที่เขาเคยเจอคือมังกรโลหิตสามหัว ที่เจอตอนสอบผู้ตรวจการระดับกลาง

แม้เป็นสัตว์อสูรที่โดนผนึกเอาไว้ แต่ฝีมือของมังกรโลหิตสามหัว แข็งแกร่งจนน่ากลัวจริงๆ ลู่ฝานในตอนนี้ยังรู้สึกว่าไม่สามารถเอาชนะมันได้เลย

ส่วนสัตว์อสูรน่ากลัวที่อยู่ด้านหลังพวกนี้ พลังของแต่ละตัวไม่ด้อยไปกว่ามังกรโลหิตสามหัวเลย

ถ้าไม่หนีตอนนี้ จะรอถึงเมื่อไรล่ะ

ด้านหน้า ตัวของสัตว์เทพหิมะใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว

มันเห็นลู่ฝานยังกล้าหนีกลับมา มันยกแขนขึ้นสองข้าง พายุหิมะรุนแรงรวมตัวบนแขนของมัน

สายลมรุนแรงพัดจนมิติรอบตัวแตกกระจายอย่างต่อเนื่อง ความหนาวเย็นโจมตีเข้ามารอบๆ

ลู่ฝานเห็นภาพนี้ เขารีบกลั้นหายใจแล้วเอามุกเวิ้งว้างของตัวเองออกมา

ตูม!

แขนสองข้างของสัตว์เทพหิมะฟาดลงมา เกาะทั้งเกาะสั่นอย่างรุนแรง

ตัวของลู่ฝานจมหายไปในพายุหิมะ พวกสัตว์อสูรที่บินเข้ามาอย่างรวดเร็วหยุดลงกลางอากาศพร้อมกัน ปิดล้อมเกาะเอาไว้ สายตาจ้องเขม็ง

พายุหิมะหยุดลง ตัวของลู่ฝานหายไปแล้ว

โฮก!

สัตว์เทพหิมะเหวี่ยงแขนใหญ่ของตัวเองทั้งสองข้าง เหมือนกำลังพูดอะไรอย่างได้ใจ

สัตว์อสูรรอบๆ ส่งเสียงคำรามเบาๆ ออกมาไม่หยุด เหมือนกำลังพูดคุยกัน

ใต้ต้นไม้ยักษ์ในเกาะ ลู่ฝานกลั้นหายใจ กำมุกเวิ้งว้างเอาไว้ในมือแน่น

ตอนนี้มุกเวิ้งว้างกลายเป็นสีฟ้าแล้ว มันดูดพายุหิมะเข้ามาเยอะเกินไป ตอนนี้ไม่สามารถดูดอะไรได้อีกแล้ว

ปราณเกราะกางออก ฟ้าดินแยกออก ลู่ฝานหวังว่ากระบวนท่านี้จะตบตาสัตว์อสูรแข็งแกร่งเหล่านั้นได้

ในใจเขาก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร สัตว์อสูรที่นี่แข็งแกร่งกว่ากุยวัวในอดีตเยอะมาก

ในใจเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย ลู่ฝานใช้วิชาปรับลมหายใจ

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดในใจลู่ฝานไม่หยุด “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ สัตว์อสูรพวกนี้กำลังคุยกันว่าเจ้านายตายแล้วหรือยัง เหมือนสติปัญญาของสัตว์เทพหิมะไม่ค่อยดีเท่าไร มันคิดว่ากำจัดเจ้านายได้แล้ว มันกำลังบอกสัตว์อสูรตัวอื่นว่าตัวเองแข็งแกร่งขนาดไหน”

ลู่ฝานช้อนตาขึ้นมองสัตว์เทพหิมะขนาดใหญ่ตรงหน้า ตอนนี้เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าสัตว์เทพหิมะจะเกลี้ยกล่อมพวกมันได้

จู่ๆ วัวเกราะเหล็กเขาเดียวที่อยู่ไม่ไกลส่งเสียงคำรามอย่างโมโหออกมา แสงเก้าสีบนตัวกลายเป็นสายฟ้า