เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1655

“ศิษย์ตระกูลหั่วเหรอ”

เสียงผู้อาวุโสสูงขึ้นเล็กน้อย เงาสายฟ้าในเสาแสงเข้ามาใกล้เล็กน้อย เหมือนต้องการมองลู่ฝานชัดๆ

ลู่ฝานกลัวอีกฝ่ายจะไม่เชื่อเขา จึงรีบเอาป้ายคำสั่งของตระกูลหั่วออกมา พลิกป้ายเพื่อให้ผู้อาวุโสด้านหน้าเห็นตัวอักษรคำว่าลู่ฝานอย่างชัดเจน

ผู้อาวุโสมองป้ายในมือลู่ฝานอย่างละเอียดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นพูดว่า “เป็นป้ายคำสั่งของตระกูลหั่วจริงด้วย ในเมื่อนายบอกว่ามาสวรรค์ชั้นแปดเพราะคำสั่งของประมุขประเทศตันเซิ่ง แล้วนายมีป้ายคำสั่งของประเทศตันเซิ่งหรือเปล่า”

ลู่ฝานอึ้งไปครู่หนึ่ง อ้าปากพะงาบๆ พูดอะไรไม่ออก

ป้ายคำสั่งประเทศตันเซิ่งคืออะไร ประมุขประเทศตันเซิ่งไม่เคยบอกเขาเลย อย่าบอกนะว่าประมุขประเทศตันเซิ่งไม่ได้ต้องการให้ลู่ฝานมาสวรรค์ชั้นแปด

ผู้อาวุโสเห็นสีหน้าลู่ฝานลังเล จึงขมวดคิ้วพูดว่า “นายได้รับอนุญาตจากประมุขประเทศตันเซิ่งจริงเหรอ ไม่มีป้ายคำสั่งของประเทศตันเซิ่ง แล้วมีป้ายคำสั่งห้าธาตุของห้าตระกูลใหญ่ไหม”

ลู่ฝานตาเป็นประกาย รีบเอาป้ายคำสั่งห้าธาตุออกมา “ฉันมีป้ายคำสั่งห้าธาตุ!”

ผู้อาวุโสดูอย่างละเอียดอีกครั้ง พูดด้วยใบหน้าสงสัยว่า “ในเมื่อนายมีป้ายคำสั่งห้าธาตุ งั้นนายก็คือศิษย์ชั้นยอดของตระกูลหั่ว”

ลู่ฝานพูดว่า “ผู้อาวุโสสายตาหลักแหลม พูดได้อย่างถูกต้อง ฉันเป็นหนึ่งในศิษย์ของตระกูลหั่วที่มาเข้าร่วมการต่อสู้ห้าปี ตอนนี้การแข่งขันจบลงแล้ว ประมุขประเทศตันเซิ่งอนุญาตให้ฉันหาสมุนไพรที่สวรรค์ชั้นเจ็ดได้ตามใจชอบ เขายังบอกว่าถ้าฉันหาประตูสวรรค์ชั้นแปดเจอ ให้ฉันเข้าออกได้ตามใจชอบ นี่ฉันไม่กลัวความยากลำบาก ไม่กลัวอันตราย กว่าจะรอดมาถึงที่นี่ได้ เป้าหมายคืออยากเห็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในตำนานที่สวรรค์ชั้นแปด หวังว่าผู้อาวุโสจะช่วยทำให้สมหวัง!”

ลู่ฝานพูดด้วยใบหน้าตื่นเต้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความฮึกเหิม

สัตว์อสูรรอบๆ มองหน้ากันไปมา แม้พวกมันไม่รู้ว่าลู่ฝานกำลังพูดอะไร แต่ดูท่าทางสุดยอดมาก

“ไอ้หนุ่ม พูดโกหกเป็นนิสัยที่ไม่ดีนะ ความสามารถตระกูลหั่วของเราเป็นยังไง ฉันรู้ดีแก่ใจ นายบอกว่าที่สองหรือที่สาม ฉันยังพอเชื่อหน่อย แต่นายบอกว่าที่หนึ่ง เหอะๆ ฉันขอถามนายหน่อย ใครเอาชนะสุ่ยหมิงคงได้เหรอ”

ลู่ฝานตอบอย่างราบเรียบ “ฉัน!”

ผู้อาวุโสหัวเราะจนตัวโยน จู่ๆ เขายื่นนิ้วหนึ่งออกมาจากเสาแสงแล้วพูดว่า “ไอ้หนุ่ม อย่าคิดว่าสวรรค์ชั้นแปดถูกปิดตายแล้วฉันจะไม่รู้ว่าภายนอกเกิดอะไรขึ้นบ้าง ฉันจะบอกให้นะ ฉันมีธรรมกายอยู่ภายนอก ตอนนี้แค่ฉันใช้ความคิดติดต่อกับเขา ฉันจะรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นภายนอกทันที ถ้านายคิดว่าจะหลอกฉันได้ นายคิดผิดมหันต์เลยล่ะ!”

ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบว่า “ผู้อาวุโสไปถามตอนนี้เลยก็ได้ ถ้าฉันโกหกแม้แต่คำเดียว ผู้อาวุโสให้สัตว์อสูรพวกนี้กินฉันได้เลย!”

ผู้อาวุโสขมวดคิ้วเบาๆ เห็นลู่ฝานแน่วแน่ขนาดนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าเขาค่อยๆ หายไป

ผู้อาวุโสหลับตาลงทันที เหมือนกำลังติดต่อกับธรรมกายของตัวเอง