เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1656

ขยับวิชาที่ฝ่ามืออย่างต่อเนื่อง ลู่ฝานเลิกคิ้วเล็กน้อย เหมือนธรรมกายของเขาอยู่ไกลมากจริงๆ

อันที่จริงไม่ว่าจะเป็นนักบู๊หรือผู้ฝึกชี่ สามารถสร้างธรรมกายได้ตั้งแต่เริ่มเข้าสู่วิถี

รวมถึงลู่ฝานในตอนนี้ ถ้าอยากทำก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้

แต่อันที่จริงธรรมกายเป็นเรื่องที่วุ่นวายมาก อันดับแรกคือความแข็งแกร่งและความสามารถของธรรมกายขึ้นอยู่กับวัสดุที่ใช้ทำและปริมาณของพลังที่ใส่เข้าไป

วัสดุยังไม่เท่าไร ไม่มีอะไรมากไปกว่าชิ้นส่วนสมบัติสวรรค์ ผู้แข็งแกร่งที่มีคุณสมบัติสร้างธรรมกาย อย่างน้อยต้องเป็นผู้แข็งแกร่งที่เข้าสู่วิถีแล้ว แค่หาวัสดุยังพอมีความมั่นใจอยู่บ้าง

สิ่งสำคัญที่สุดคือมันต้องกระจายพลัง อย่างเช่นถ้าลู่ฝานต้องการสร้างธรรมกาย เขาต้องแบ่งพลังหนึ่ง-สองในสิบของตัวเองให้มัน ไม่งั้นธรรมกายจะเป็นรูปเป็นร่างยากมาก!

รองลงมา ถ้าธรรมกายโดนทำลาย จะสร้างความเสียหายให้ตัวผู้ฝึกฝนเป็นอย่างมาก ไม่น้อยไปกว่าการที่วิญญาณได้รับบาดเจ็บสาหัสเลย เบาหน่อยก็นอนรักษาตัวประมาณปีครึ่ง หนักหน่อยก็ตายคาที่ ซึ่งเป็นเรื่องที่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

ดังนั้นผู้แข็งแกร่งจำนวนมากจึงไม่อยากสร้างธรรมกาย แม้ธรรมกายมีประโยชน์อัศจรรย์มากมาย แต่ก็มีจุดอ่อนที่เห็นได้อย่างชัดเจน

อันดับต่อมาถ้าผู้สร้างตายไป ธรรมกายก็จะสลายหายไปด้วย คนจำนวนมากที่สร้างธรรมกายออกมาอยากให้ร่างตัวเองเป็นอมตะ แต่สุดท้ายก็ล้มเหลว จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เคยได้ยินว่ามีคนที่ตายไปแล้วแต่ธรรมกายยังมีชีวิตอยู่

นี่จึงเป็นสาเหตุที่ลู่ฝานไม่เคยคิดสร้างธรรมกายเลย

ตอนนี้เขารู้สึกว่าพลังตัวเองยังใช้ไม่พอเลย ยังต้องแบ่งออกไปอีก รอวันไหนที่เขาไร้เทียมทานในใต้หล้าแล้วค่อยว่ากัน!

จู่ๆ ผู้อาวุโสลืมตาขึ้น ลู่ฝานเห็นอย่างชัดเจนว่านัยน์ตาสายฟ้าของเขามีประกายประหลาดแวบขึ้นมา

“ลู่ฝาน!”

ผู้อาวุโสพูดเสียงเบา

ลู่ฝานยกยิ้มมุมปากแล้วพูดว่า “ดูเหมือนผู้อาวุโสสอบถามจนแน่ชัดแล้ว”

ผู้อาวุโสยิ้มแล้วพูดว่า “คิดไม่ถึงว่าตระกูลหั่วของเราจะมีอัจฉริยะแบบนาย! ลู่ฝาน ได้ที่หนึ่งทั้งวิชายาและวิชา ตระกูลหั่วไม่ได้มีเกียรติแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ!”

ลู่ฝานพูดว่า “งั้นผู้อาวุโสพาฉันไปสวรรค์ชั้นแปดได้ไหม”

ผู้อาวุโสครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพยักหน้าพูดว่า “ตามกฎแล้วฉันพานายเข้าไปไม่ได้ เพราะสวรรค์ชั้นแปดเป็นสถานที่สำคัญของประเทศตันเซิ่ง ถ้าไม่มีป้ายคำสั่งประเทศตันเซิ่งกับป้ายคำสั่งห้าธาตุ ไม่สามารถเข้าไปได้ แต่......”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ผู้อาวุโสชะงักไปครู่หนึ่ง

ลู่ฝานชอบคำว่าแต่นี่แหละ รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าทันที

ผู้อาวุโสยิ้มแล้วพูดว่า “แต่นายเป็นที่หนึ่งของการต่อสู้ห้าปี อีกทั้งประมุขประเทศตันเซิ่งยังพานายมาสวรรค์ชั้นเจ็ดด้วย งั้นฉันเข้าใจได้ว่านายได้รับการอนุญาตจากประมุขประเทศตันเซิ่งแล้ว”

ลู่ฝานพูดว่า “ไม่ใช่อนุญาต แต่ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดกับฉันเองว่าถ้าฉันหาเจอให้เข้าไปได้เลย!”

ผู้อาวุโสพูดว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นครั้งก่อนสุ่ยหมิงคงยังเข้ามาได้ แล้วทำไมนายจะเข้ามาไม่ได้ล่ะ ลู่ฝาน เตรียมตัวให้ดี ควบคุมพลังชี่ตัวเองเอาไว้ อย่าให้มันพังทลายเด็ดขาด!”

เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานเห็นเสาแสงด้านหน้าเริ่มแผ่แสงออกข้างนอกเป็นวงกว้าง

เมื่อเห็นภาพนี้ สัตว์อสูรรอบๆ พากันตื่นเต้น สัตว์อสูรนับไม่ถ้วนพุ่งมาข้างหน้าเหมือนคลั่ง!

ผู้อาวุโสเมินพวกสัตว์อสูรเหมือนมองไม่เห็นอย่างไรอย่างนั้น