อากาศเวิ้งว้างกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด
เรือลำหนึ่งกะพริบไม่หยุดอยู่ในอากาศเวิ้งว้างเหมือนกำลังบ้าคลั่ง
เพราะเรือกะพริบถี่เกินไป ทำให้ตัวเรือเริ่มสั่นเหมือนจะพังอย่างไรอย่างนั้น
แต่หลิงเหยากับลู่ฝานที่อยู่บนเรือไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลงเลย ยังคงหนีเอาชีวิตรอดต่อไป
“ไม่ต้องสนใจว่าเรือจะพังหรือไม่ ถ้าไม่ได้ก็เปลี่ยนลำใหม่”
ลู่ฝานพูดเสียงดัง
หลิงเหยาขมวดคิ้วแล้วถามว่า “ลู่ฝาน คนด้านหลังตามมาหรือยัง”
ลู่ฝานพูดว่า “น่าจะยัง แต่เราหยุดไม่ได้เด็ดขาด ให้ตายเถอะ พวกเขาเจอเราได้ยังไง คิดไม่ถึงว่าจะไล่ฆ่ามาถึงนอกอากาศเวิ้งว้าง”
หลิงเหยาพูดว่า “เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว คิดมากไปก็ไร้ประโยชน์ ลู่ฝาน หนีไปทางไหนดี”
ลู่ฝานพูดว่า “ตรงไป ห้ามเลี้ยวหัวกลับเด็ดขาด ถึงประมุขประเทศตันเซิ่งแข็งแกร่งขนาดไหน ก็ไม่สามารถตรวจสอบได้ทั้งอากาศเวิ้งว้างหรอก แค่เราหนีไปได้ไกล พวกเขาหาตัวเราเจอยากแน่นอน”
ลู่ฝานพูดพลางยื่นขวดกับกำไลหยกให้หลิงเหยา “หลิงเหยา เธอเก็บของพวกนี้ไว้ก่อน ถ้าคนด้านหลังตามมา เธอเอาของหนีไปก่อนเลย หลังกลับไปเอาขวดให้อาจารย์ฉัน ด้านในคือเลือดฉัน บอกเขาว่านี่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บของเขาได้ ส่วนของในกำไลหยก เอากลับไปให้ตระกูลฉัน เป็นอาวุธที่ฉันได้จากสวรรค์ชั้นเจ็ด สามารถช่วยให้พวกเขายกระดับพลังได้เร็วขึ้น จำไว้ว่าห้ามหันหลังกลับมาเด็ดขาด เราสองคนอย่างน้อยต้องมีคนรอดไปหนึ่งคน!”
หลิงเหยารับของมา เธอขบริมฝีปากแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายแข็งแกร่งกว่าฉัน นายมีโอกาสรอดมากกว่า ฉันว่านาย......”
จู่ๆ ลู่ฝานกอดหลิงเหยาไว้ จากนั้นจูบด้วยความรู้สึกลึกซึ้งทันที
ผละริมฝีปากออกจากกัน ลู่ฝานพูดอย่างจริงจังว่า “เป้าหมายของพวกเขาคือฉันแน่นอน ถ้าโดนไล่ตามทัน สมาธิของพวกเขาอยู่ที่ฉันแน่ๆ เธอมีโอกาสรอดมากกว่าฉัน หลิงเหยา เธอต้องเชื่อฉัน ฉันไม่มีทางตาย แต่ประมุขประเทศตันเซิ่งวางผนึกใส่ฉัน ต้องการให้ฉันอยู่ในประเทศตันเซิ่งตลอดไป เขายังทำไม่สำเร็จเลย แค่พวกผู้ฝึกชี่ธรรมดาๆ ไม่มีทางฆ่าฉันได้หรอก”
นัยน์ตาหลิงเหยาเป็นประกาย จ้องตาลู่ฝานอยู่อย่างนั้น ขบริมฝีปากไม่พูดอะไร
ลู่ฝานพูดว่า “หลิงเหยา รับปากฉันสิ!”
หลิงเหยาพยักหน้าช้าๆ แล้วพูดว่า “ได้ ฉันรับปากนาย”
ลู่ฝานยิ้มบางๆ ใช้มือสัมผัสใบหน้าหลิงเหยาเบาๆ
ในประเทศตันเซิ่ง ทุกคนดูสองคนพลอดรักกันอย่างเคลิบเคลิ้ม ผู้หญิงจำนวนไม่น้อยน้ำตาเอ่อล้นที่ดวงตา
“ซาบซึ้งใจมาก! พระเจ้า ถ้ามีผู้ชายทำแบบนี้กับฉัน ถึงตายก็คุ้มค่าแล้ว!”
“ทำไมผู้ชายดีขนาดนี้ถึงเป็นจอมโจรได้ล่ะ”
“ฉันหวังว่าลู่ฝานจะไม่ตาย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า
ปู่เชี่ยไรเรียกหลานตัวเองว่านาย นิยายย้อนยุคมึงแปลซะ ทันสมัยเลย ไอ้เวร...
ช่องทางซื้ออ่านก็ไม่มี...
2276จบค้างเลยมาต่อเร็วๆนะ...
รออ่าน2277...
เสียดายมาก อ่านมาถึงหน้า 2276 มา2รอบแล้ว กำลังสนุกเลย ช่วยแปลตาอให้หน่อยนะครับ...
ถ้าไม่แปลต่อเรื่องต่อไปก็คงเหมือนเรื่องนี้หรือเปล่าครับไม่จบสักเรื่อง...
เปลี่ยนชื่อเว็บไซต์อีกครั้งเป็นครั้งที่3นับแต่ได้เข้ามาอ่าน สัญญานของการไปต่อ...
พยายามชำระเงินจากทั่ให้บนprofile จำนวน$4.99 แต่ไม่สำเร็จ ทดลองจ่ายเงินซื้อสินค้าออนไลน์ก็ผ่าน ซึ่งแสดงว่าcardไม่มีปัญหา บอกได้ไหมว่ามีปัญหาที่ไหน หรือว่ายังไม่ได้แปลเพิ่ม จึงยังไม่ต้องจ่าย มีข้อสงสัยมากมาย ชี้แจงสักหน่อยได้ไหม...
รอจนหมดหวัง...
อ่านถึง2276ครบ2รอบแล้วครับ ไม่แปลต่อแล้วเหรอ...