เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1699

“ใช่! ไม่เจอกันนานเลย!”

ใบหน้าหั่วเทียนหรุ่ยมีรอยยิ้มสดใส แต่ความเย็นชานัยน์ตา ทำให้รอยยิ้มของเธอดูไม่มีความอบอุ่นเลย

ลู่ฝานมองพวกผู้ฝึกชี่ด้านหลัง ปราณชี่บนตัวกะพริบ “คุณหั่วเทียนหรุ่ย ดูเหมือนผู้อาวุโสห้าให้เธอกลับมาในอากาศเวิ้งว้างแล้วสินะ!”

หั่วเทียนหรุ่ยพูดว่า “ทุกอย่างต้องขอบใจนายนะ ฉันโดนปลดออกจากตำแหน่งก็เพราะนาย ได้กลับมาในอากาศเวิ้งว้างก็เพราะนาย”

ลู่ฝานพูดว่า “พูดแบบนี้ ถ้าเราไม่ทะเลาะกันคงไม่ได้รู้จักกัน ตอนฉันมาประเทศตันเซิ่ง เธอเป็นคนพาเราเข้ามา ตอนนี้ฉันจะออกจากประเทศตันเซิ่ง ยังต้องมาเจอเธออีก”

หั่วเทียนหรุ่ยพูดเสียงดัง “นี่หมายความว่าสวรรค์ต้องการให้นายตายคามือฉัน ลู่ฝาน ตายซะเถอะ!”

เมื่อพูดจบ แสงพลังชี่ของผู้ฝึกชี่ด้านหลังหั่วเทียนหรุ่ยสว่างจ้า

พวกผู้ฝึกชี่ที่สวมชุดคลุมยาวด้านหลังลู่ฝานล้อมลู่ฝานเอาไว้ ปิดกั้นทางหนีของลู่ฝานเอาไว้ทั้งหมด

ลู่ฝานสูดหายใจลึก ปราณชี่ของเขาเหลือไม่มากแล้วจริงๆ

แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่มีแรงสู้

กวาดตามองรอบๆ ลู่ฝานยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “จะฆ่าคนอย่างลู่ฝาน พวกนายยังทำไม่ได้หรอก!”

“พูดอวดดีอย่างไม่ละอายใจ!”

องครักษ์เทพจุติคนหนึ่งพูดอย่างเย็นชา

ลู่ฝานเหวี่ยงมือ เขาจับเจดีย์เสวียนเก้ามังกรไว้ในมือ

เงาเจดีย์ปรากฏออกมา ลู่ฝานพูดว่า “ไอ้เก้า วันนี้แกเอาพลังทั้งหมดของตัวเองออกมาได้แล้ว!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะแล้วพูดว่า “เจ้านายวางใจได้เลย ฉันทำให้เจ้านายพอใจแน่นอน”

เมื่อพูดเช่นนี้ แสงสว่างขึ้นบนเจดีย์เสวียนเก้ามังกร

หั่วเทียนหรุ่ยชี้ลู่ฝานแล้วพูดเสียงดัง “สังหาร!”

ทันใดนั้นวิชาออกมาพร้อมกัน เมฆเพลิงส่องสว่างไปทั่วอากาศเวิ้งว้าง

องครักษ์เทพจุติลงมือพร้อมกัน พลังชี่กลายเป็นรูปร่างสัตว์ สะบัดมือสร้างค่ายกล

วิชาออกมาอย่างต่อเนื่อง เครื่องรางเต็มไปหมด พากันพุ่งเข้าไปหาลู่ฝานทั้งหมด