ย้อนเวลากลับไปเมื่อหนึ่งปีก่อน ลู่ฝานหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยในอากาศเวิ้งว้าง
วินาทีที่สติหายไป ภาพสุดท้ายที่ลู่ฝานเห็นคืออากาศเวิ้งว้างที่ไกลออกไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากเขาฟื้นขึ้นมา ด้านหน้ากลับเป็นหิมะขาวกว้างใหญ่ไพศาล
ลู่ฝานไม่รู้ว่าเขาอยู่ไหน แล้วก็ไม่รู้ตัวเองสลบไปนานแค่ไหน สรุปว่าหลังเขาฟื้นขึ้นมา เขารู้สึกเจ็บปวดทรมานไปทั้งตัว
พูดตามตรงว่าเขาไม่ได้เจ็บแบบนี้มานานแล้ว
หลังจากเขาฝึกพลังปราณอย่างจริงจัง กลายเป็นนักบู๊ คำว่าเจ็บปวดเป็นแค่การฝึกฝนหล่อหลอมสำหรับเขาเท่านั้น
ร่างกายแตกสลาย ฟ้าดินลมฝนเขาก็ผ่านมาแล้ว อาจกล่าวได้ว่า ตัวเขาเองก็รู้สึกว่าไม่มีความเจ็บปวดใดบนโลกนี้ที่เขาทนไม่ได้
แต่วันนี้เขากลับเหมือนคนธรรมดา เจ็บจนหน้าซีด พูดอะไรไม่ออกเลย
ลู่ฝานรีบตรวจดูในร่างกายตัวเอง เขาพบว่าที่แท้ร่างกายกับวิญญาณของตัวเองอ่อนแอเป็นอย่างมาก
ตันเถียนของเขาแตกออกอีกครั้ง ทำไมถึงบอกว่าอีกครั้งน่ะเหรอ เพราะมันเคยแตกมาหลายครั้งแล้วน่ะสิ
ยกนิ้วขึ้นมานับ มือข้างหนึ่งยังนับไม่พอ
อย่างเช่นตอนรับการถ่ายทอดจากเซียนสือฟาง ตอนฝึกพลังความเป็นความตายวนเวียน ตอนได้รับการถ่ายทอดจากจักรพรรดิอู่
แต่เหมือนกับว่าทุกครั้งที่ตันเถียนของเขาแตก พลังกำลังจะยกระดับขึ้นไม่น้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า
ปู่เชี่ยไรเรียกหลานตัวเองว่านาย นิยายย้อนยุคมึงแปลซะ ทันสมัยเลย ไอ้เวร...
ช่องทางซื้ออ่านก็ไม่มี...
2276จบค้างเลยมาต่อเร็วๆนะ...
รออ่าน2277...
เสียดายมาก อ่านมาถึงหน้า 2276 มา2รอบแล้ว กำลังสนุกเลย ช่วยแปลตาอให้หน่อยนะครับ...
ถ้าไม่แปลต่อเรื่องต่อไปก็คงเหมือนเรื่องนี้หรือเปล่าครับไม่จบสักเรื่อง...
เปลี่ยนชื่อเว็บไซต์อีกครั้งเป็นครั้งที่3นับแต่ได้เข้ามาอ่าน สัญญานของการไปต่อ...
พยายามชำระเงินจากทั่ให้บนprofile จำนวน$4.99 แต่ไม่สำเร็จ ทดลองจ่ายเงินซื้อสินค้าออนไลน์ก็ผ่าน ซึ่งแสดงว่าcardไม่มีปัญหา บอกได้ไหมว่ามีปัญหาที่ไหน หรือว่ายังไม่ได้แปลเพิ่ม จึงยังไม่ต้องจ่าย มีข้อสงสัยมากมาย ชี้แจงสักหน่อยได้ไหม...
รอจนหมดหวัง...
อ่านถึง2276ครบ2รอบแล้วครับ ไม่แปลต่อแล้วเหรอ...