เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1714

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “เอาล่ะ ถือว่าฉันเข้าใจผิดแกเอง กระบี่ฉันล่ะ เครื่องรางฉันล่ะ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรีบเอาของออกมายื่นให้ลู่ฝาน “อยู่นี่ทั้งหมดเลยเจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ขาดแม้แต่ชิ้นเดียว!”

ลู่ฝานถอนหายใจอย่างโล่งอก มีอาวุธอยู่ในมือ เขาสบายใจขึ้นเยอะ

ค่อยๆ ฟื้นฟูพลังได้ แต่ถ้าอาวุธดีหายก็คือหายเลย ตอนนี้ลู่ฝานเห็นกระบี่หนักไร้คมของตัวเองเป็นเหมือนคนสนิท

เก็บของไว้เรียบร้อย ลู่ฝานถือขวดยาไว้ในมือแล้วเดินไปข้างหน้า เดินพลางถามว่า “ไอ้เก้า ที่นี่ที่ไหน ฉันจำได้ว่าตอนสุดท้ายโดนวิชาของประมุขประเทศตันเซิ่งพาไป อย่าบอกนะว่ายังอยู่ในประเทศตันเซิ่ง เราโดนขังเหรอ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตอบว่า “ไม่น่าใช่ ถ้ายังอยู่ในประเทศตันเซิ่ง เขาจะไม่มาดูพวกเราตั้งหนึ่งเดือนเลยเหรอ อีกทั้งฉันรู้จักเครื่องรางตอนที่เขาส่งพวกเราออกมา เปลี่ยนแปลงฟ้าดิน ไม้บรรทัดเคลื่อนสวรรค์ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง! ค่ายกลเคลื่อนฟ้าก็ดัดแปลงมาจากวิชาในไม้บรรทัดอันนี้แหละ ไม่แน่บางทีตอนนี้เราอาจอยู่มุมใดมุมหนึ่งของโลกก็ได้ ไม้บรรทัดเคลื่อนสวรรค์สามารถส่งเราไปได้ทุกที่ที่มันเคยไป”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “งั้นแสดงว่าเราก็หนีออกมาแล้วสิ งั้นก็เป็นเรื่องดีน่ะสิ หนีออกมาได้ก็ดี แค่อย่าลอยออกไปไกลก็พอ เราจะได้กลับประเทศอู่อานได้ คิดว่าหลิงเหยาคงหนีออกไปแล้ว ไม่แน่ตอนนี้อาจอยู่อาณาจักรอสูรซีเหลียง”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ทำไมอยู่ที่อาณาจักรอสูรซีเหลียงล่ะ”

ลู่ฝานพูดว่า “ง่ายมาก จากนิสัยดื้อดึงของสิบสาม เขาไม่มีทางรอตามเวลาที่ฉันบอกแน่นอน เขาต้องพาคนไปนอกอากาศเวิ้งว้างรอเราออกไป ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ตราบใดที่หลิงเหยาหนีออกจากขอบเขตการไล่ลาของประเทศตันเซิ่ง เธอต้องเจอสิบสามหรือไม่ก็คนของจ้าวหมิงหยู่แน่ๆ พวกเขาต้องอยู่ที่อาณาจักรอสูร ไม่แน่จ้าวหมิงหยู่อาจพาคนไปตีกับผู้ฝึกชี่ที่ตามจับหลิงเหยาก็ได้ มีความเป็นไปได้ทั้งหมด”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “อ๋อ ฉันเข้าใจแล้ว เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ทิ้งสิบสามไว้ในตอนแรก เพื่อให้เขายืมคนของอาณาจักรอสูรมารับพวกนายใช่ไหม”

ลู่ฝานพูดว่า “ใช่ ฉันคิดไว้แบบนี้แหละ ฉันไม่ไว้ใจจ้าวหมิงหยู่ แต่ฉันไว้ใจสิบสาม หวังว่าพวกเขาจะเจอกันแล้ว!”