เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1715

“เขตปีศาจเหรอ”

ลู่ฝานอ้าปากเล็กน้อย ฟังจากชื่อดูไม่ใช่สถานที่ดีเท่าไร

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรีบอธิบายว่า “เขตปีศาจคือที่ซ่อนตัวของพวกผู้ฝึกชั่วร้าย เป็นเขตวิถีที่ผู้มีความสามารถในบรรดาผู้ฝึกชั่วร้ายเปิดออก ซ่อนตัวตามมุมในใต้หล้า ลูกบอลสีแดงขนาดใหญ่อันนี้ บรรดาผู้ฝึกชั่วร้ายเรียกว่าทะเลโลหิต สร้างจากเลือดสดของคนทั่วไป ให้พวกผู้ฝึกชั่วร้ายฝึกฝนกลิ่นอายเลือด เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ดูทะเลโลหิตอันกว้างใหญ่ ทรงพลังและอุดมสมบูรณ์นี่สิ คงฆ่าคนเกินพันเกินหมื่นคนแล้ว”

ลู่ฝานหนังตากระตุก เขาพูดเสียงเบาว่า “พูดแบบนี้ เราก็เข้ามาในฐานของพวกผู้ฝึกชั่วร้ายแล้วใช่ไหม”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ไม่แน่อาจเป็นสำนักเลยก็ได้ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันว่าอย่าเข้าใกล้พวกเขาเลย หาวิธีออกจากที่นี่เถอะ เราเลี้ยวไปทางอื่นดีกว่า ยังดีที่พวกผู้ฝึกชั่วร้ายไม่เห็นเรา ถือว่าในความโชคร้ายยังมีความโชคดีอยู่!”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “มีเหตุผล เราเข้าไปในอากาศเวิ้งว้างจากที่นี่เลยดีกว่า ถ้าออกไปไม่ได้ค่อยตัดสินใจก็ไม่สาย!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรเห็นด้วยทันที “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่พูดถูก รีบเลย เห็นทะเลโลหิตแล้วฉันรู้สึกปรับตัวไม่ค่อยได้ ฉันไม่ยอมให้พลังสกปรกแบบนี้แปดเปื้อนตัวเจดีย์ของฉันหรอกนะ สักนิดก็ไม่เอา!”

พูดพลาง เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหายไปจากในมือลู่ฝาน ลู่ฝานก็รีบเอาเรือออกมาทันที

ก้าวขึ้นไปบนเรือ ลู่ฝานรีบใส่พลังเข้าไปในเรือทันที

แม้ปราณชี่เขามีอยู่น้อยนิด แต่เคลื่อนไหวเรือไม่น่าจะมีปัญหา

แสงบางๆ สว่างขึ้นบนเรือ แต่สว่างเพียงครู่เดียว ก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรอีก

มีตราประทับสีเลือดปรากฏด้านหน้าเรือ เหมือนเงาหัวกะโหลกลอยอยู่กลางอากาศ

ลู่ฝานตกใจจนสะดุ้งโหยง รีบถือกระบี่หนักไร้คมไว้ในมือ

แต่ตราประทับนั่นไม่ได้โจมตีใส่ แต่กลับหายไปช้าๆ