เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1766

“ดี! จัดการเรื่องนี้ได้ยอดเยี่ยมมาก ดูเหมือนฉันต้องเอาพวกในจวนฉันออกมาฝึกบ้างแล้วล่ะ”

“อืม นี่เป็นวิธีที่ดีจริงๆ”

ทั้งสามคนพูดพลางกินอาหารและดื่มเหล้าต่อ

ขณะนั้นมีแสงหนึ่งลอยมาจากข้างนอก ร่วงลงมาบนโต๊ะอาหารอย่างรวดเร็ว

จากนั้นแสงแปรเปลี่ยนเป็นม่านแสงสีดำตรงหน้าทั้งสามคน มีหน้าคนโผล่ออกมาตรงกลาง

“เตี้ยนเซี่ย ฉันมีเรื่องสำคัญจะแจ้ง!”

ไอ้สี่ยิ้มแล้วพูดว่า “นายจะแจ้งเตี้ยนเซี่ยคนไหน เรามีกันตั้งสามคน”

ใบหน้าคนอึ้งไป จากนั้นตอบว่า “แน่นอนว่าต้องเป็นองค์ชายสี่ เตี้ยนเซี่ยหนานกงฉวน”

ไอ้สี่หัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “กล้ามาก นายกล้าเรียกชื่อจริงฉันเหรอ อยากตายหรือไง”

ใบหน้าในม่านแสงพูดอย่างตระหนก “ฉันผิดไปแล้ว เตี้ยนเซี่ยโปรดอภัยให้ด้วย”

ไอ้สี่โบกมือไปมาแล้วพูดว่า “ช่างเถอะ ฉันกำลังกินข้าวกับเตี้ยนเซี่ยสาม เตี้ยนเซี่ยห้าอยู่ ถ้าเรื่องที่นายจะพูดไม่สำคัญพอ ระวังฉันจะไล่นายไปเฝ้าสุสาน รีบพูดมา!”

ใบหน้าคนรีบพูดว่า “โครงกระดูกที่สงสัยว่าเป็นองค์ชายใหญ่หนานกงสิงเข้ามาในเมืองฉิงเทียนแล้ว!”

เมื่อไอ้สี่ได้ยินก็ตบตะเกียบลงบนโต๊ะอย่างแรง “อะไรนะ เขายังไม่ตายงั้นเหรอ เขาอยู่ไหน พวกนายตามไปหรือเปล่า”

ที่ประตูเมืองฉิงเทียนในตอนนี้

ลู่ฝานเงยหน้ามองประตูเมืองที่เหมือนถ้ำสวรรค์ ไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ

โครงกระดูกข้างเขามองยักษ์จำนวนมากที่อยู่รอบๆ อย่างหวาดระแวง แล้วพูดเสียงเบาว่า “สหายลู่ฝาน นายมั่นใจเหรอว่าพวกเขาจะพาเราไปเจอน้องสี่”

ลู่ฝานขยับปากเบาๆ ส่งกระแสจิตพูดว่า “จะไปเจอน้องสี่ของนายหรือเปล่า ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ต้องไปเจอผู้บงการที่อยู่เบื้องหลังแน่นอน สหายหนานกง นายเตรียมตัวเจอเซอร์ไพรส์ใหญ่ได้เลย”

โครงกระดูกพูดอย่างตกใจเล็กน้อย “เซอร์ไพรส์ใหญ่เหรอ ทำไมฉันต้องเซอร์ไพรส์ด้วย สหายลู่ฝานดูอะไรออกอีกแล้วเหรอ”

ลู่ฝานหันมามองทหารยักษ์ชุดเกราะหน้าประตูแล้วพูดว่า “เพราะดูจากผู้ฝึกชั่วร้ายที่พาเราเข้ามา เหมือนการป้องกันเมืองของประเทศฉิงเทียนโดนพวกเขาควบคุมแล้ว เราเข้ามาไม่โดนสอบสวนอะไรเลย นี่ปกติเหรอ สหายหนานกงคิดดูดีๆ องค์ชายใหญ่แบบนาย ยังไม่มีอำนาจควบคุมการป้องกันเมือง แล้วพวกเขาทำได้ยังไง พวกเขาจะทำอะไรกันอีก”