เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1813

เสียงระเบิดดังสนั่น ท้องฟ้ากับพื้นดินมีแรงหมุนวนขนาดใหญ่เกิดขึ้นพร้อมกัน

พลังแผ่กระจาย เศษหินกลายเป็นผุยผง ทุกอย่างที่โดนพลังนี้จะกลายเป็นผุยผงทันที

ไม่นาน พื้นดินถูกกวาดจนหายไปหลายเมตร

แรดเพลิงปีศาจทลายฟ้าล้มลงพื้นเป็นฝูง พร้อมกับเสียงร้องโหยหวน เกราะเหล็กบนตัวพวกมันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

เหมือนมันพังทลายมาจากภายใน จากนั้นกลายเป็นฝนโลหิตนับไม่ถ้วน

ในพลังหมุนวนมีเงาคนสองคนยืนตระหง่านอยู่

คนแรกคืออูเจิ้น ตอนนี้เหมือนแสงจันทร์สาดส่องลงมาบนตัวเขา ค้อนยักษ์ในมือหักเป็นสองท่อน

ส่วนอีกคนคือลู่ฝาน กลายร่างฟ้าดิน สูง 300 เมตร กระบี่ยักษ์เปลวเพลิง เหลือบมองผืนฟ้าอันกว้างใหญ่

มีเลือดตรงมุมปากลู่ฝาน เกราะเกล็ดมังกรบนตัวแตกสลายจนมองไม่เห็นแล้ว

ทั้งสองคนยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนเทพสงคราม แรดเพลิงปีศาจทลายฟ้าที่ยังไม่ล้มลงพื้นคำรามใส่ทั้งสองคนอย่างโมโห

ลู่ฝานไม่เกรงกลัว จะสู้ก็สู้สิ แค่สัตว์อสูรกระจอกๆ จะทำอะไรเขาได้

ความห้าวหาญเต็มเปี่ยม ลู่ฝานทุ่มสุดตัวเหมือนกัน

แรดเพลิงปีศาจทลายฟ้ายังไม่ทันพุ่งเข้ามาหาเขา ลู่ฝานกลับพุ่งเข้าไปพร้อมกระบี่ยักษ์!

เรียกว่าตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว ไม่ควรทำอะไรผิดพลาดซ้ำๆ เกินสามครั้ง เรื่องไม่ดีมักจะไม่เกิดเกินสามครั้ง

หลังจากแรดเพลิงปีศาจทลายฟ้าปะทะอย่างดุดันไปแล้ว 2 ครั้ง ไม่ว่าจะเป็นอานุภาพหรือพลัง เทียบกับเมื่อกี้ไม่ได้แล้ว

ลู่ฝานใช้พลังความเป็นความตายวนเวียน กระบี่หนักไร้คมมีความยืดหยุ่น

ทุกที่ที่ผ่านไป แรดเพลิงปีศาจทลายฟ้าไม่สามารถหยุดยั้งเขาได้

เห็นลู่ฝานกล้าหาญขนาดนี้ อูเจิ้นก็ฮึดสู้พุ่งออกไป

ไม่มีอาวุธ แค่รวมพลังเป็นอาวุธเท่านั้น ทั้งสองคนฟาดฟันจนแรดเพลิงปีศาจทลายฟ้าไม่สามารถตอบโต้ได้

พลังหมุนวนหายไปอย่างรวดเร็ว ส่วนในพลังหมุนวน

หลวี่เหวยยังนอนคว่ำอยู่บนพื้น

เลือดทะลักออกจากปาก เขาไม่ได้มีร่างกายแข็งแกร่งเหมือนลู่ฝานหรืออูเจิ้น

การโจมตีเมื่อครู่ แม้เขาใช้วิชากายวิญญาณทองของตัวเอง แต่ก็โดนพลังที่ระเบิดออกมาโจมตีจนได้รับบาดเจ็บ

หลวี่เหวยเงยหน้ามองอูเจิ้นกับลู่ฝานที่ยังสู้อยู่แล้วฉีกยิ้ม

“สองคนนี้แข็งแกร่งมาก แต่ความแข็งแกร่งของพวกเขาโง่ไปหน่อย อีกไม่นานพวกเขาจะเดือดร้อนแล้ว”

หลวี่เหวยเอาแมงป่องที่พกติดตัวออกมา จากนั้นกลืนเข้าไปทันที

คนอื่นเข้าใจว่าแมงป่องตัวนี้คืออสูรวิเศษของเขา

แต่อันที่จริงแมงป่องตัวนี้เป็นแค่ยาของเขา

ถ้าคนอื่นกินจะเป็นยาพิษ แต่ถ้าตัวเองกินจะเป็นยาชั้นดีในการรักษาอาการบาดเจ็บ

พิษเข้าสู่ร่างกาย ตัวของหลวี่เหวยสั่นเล็กน้อย

ถือว่าเขาฉวยโอกาส พวกผู้อาวุโสซู่มั่นบอกว่าห้ามใช้ยาหรือเครื่องรางใดๆ แต่ไม่เคยบอกว่าห้ามกินสัตว์เลี้ยงของตัวเอง!

นอกจากตัวเขาที่รู้ คนอื่นจะพูดได้ยังไงว่าแมงป่องของเขาคือยา

ใบหน้ามีรอยยิ้ม หลวี่เหวยสัมผัสถึงร่างกายตัวเองที่กำลังฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว จากนั้นรีบเก็บพลังตัวเองอย่างรวดเร็ว

ใช่แล้ว ตอนนี้เขาคิดว่าจะแกล้งตายสักพัก

ในเมื่อไอ้สองคนข้างหน้าแข็งแกร่งขนาดนี้ งั้นเขาขอไม่ร่วมวงละกัน อีกทั้งในความคิดเขา อีกเดี๋ยวปัญหาใหญ่ก็มาแล้ว!

ลู่ฝานพลิกมือใช้กระบี่แทงทะลุแรดเพลิงปีศาจทลายฟ้า ปราณฟ้าแข็งแกร่งพุ่งเข้าไปในตัวมัน ระเบิดจนแรดเพลิงปีศาจทลายฟ้าพรุนไปทั้งตัว

แต่เมื่อฆ่าไปเรื่อยๆ ลู่ฝานรู้สึกว่ายิ่งผิดปกติ

แรดเพลิงปีศาจทลายฟ้าคงไม่ได้ทำเป็นแค่พุ่งเข้าใส่เพียงอย่างเดียวหรอกมั้ง

เมื่อพวกมันหยุดลง ดูอ่อนแอจนน่าสงสารมาก

ความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดของพวกมันดูโง่จนผิดปกติ

แม้เกราะเหล็กบนตัวกับกล้ามเนื้อแข็งแกร่งมาก แต่เมื่อเทียบกับแมงมุมกลืนวิญญาณเมื่อครู่ แรดเพลิงปีศาจทลายฟ้าพวกนี้ดูอ่อนแอมาก