เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1855

“หลีกไปๆ อย่าขวางทาง!”

พวกคนใช้มัดหลีซุ่นที่สลบอยู่จนแน่น รีบแบกออกมาจากด้านหลังตำหนักอย่างรวดเร็ว

ตอนเดินออกจากประตูด้านหลังตำหนัก เกือบชนจางเยว่หานที่รีบเดินมาอย่างรวดเร็ว

จางเยว่หานมองหลีซุ่นที่เลือดเต็มตัวด้วยแววตาตกตะลึง มือสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้

นี่คือผลงานชิ้นเอกของลู่ฝานงั้นเหรอ

เดิมทีในใจจางเยว่หานยังรู้สึกโชคดีที่ลู่ฝานไม่ใช่คนโหดเหี้ยม

แต่ดูเหมือนตอนนี้ลู่ฝานจะจัดการใคร คงไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย

ยืนอึ้งอยู่ที่เดิมครู่หนึ่ง จู่ๆ ลู่ฝาน อู่คงหลิงและคนอื่นเดินออกมา

ลู่ฝานเห็นจางเยว่หานที่ยืนอึ้งอยู่ด้านข้าง

ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “เธอมาทำอะไรที่นี่”

“ฉัน....ฉัน....”

จางเยว่หานตื่นตระหนกจนพูดอะไรไม่ออก

พลานุภาพบนตัวลู่ฝานยังไม่หายไป พลังระเบิดด้านหลังบ้านกระตุ้นร่างกายจางเยว่หาน

จางเยว่หานกลืนน้ำลายแล้วรีบคุกเข่าพูดว่า “หัวหน้าสำนัก ฉันมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าสามารถช่วยได้”

คำโกหกเส็งเคร็งแบบนี้ ทำให้เสี่ยวหยุนที่อยู่ข้างฮ่วนเย่ว์ขมวดคิ้วเบาๆ

ลู่ฝานมองเธอด้วยแววตาดุดัน

เงียบอยู่ครู่หนึ่ง ลู่ฝานพูดว่า “ดูเหมือนเธอไม่อยากทำงานแล้วสินะ โยนเธอเข้าไปในคุกใต้ดิน”

คนรับใช้รอบๆ เข้ามามัดจางเยว่หานไว้ทันที

จางเยว่หานตะโกนโวยวาย “หัวหน้าสำนัก ฉันผิดไปแล้ว ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันเป็นคนตระกูลลู่นะ! นายฆ่าฉันไม่ได้!”

หนานกงสิงได้ยินแล้วสะบัดมืออย่างแรง

ชายร่างกายกำยำคนหนึ่งจับตัวจางเยว่หานแล้วพาออกไปทันที

มัดด้วยโซ่ที่ทำจากหินผนึกกำลังทั้งตัว เสียงตะโกนของจางเยว่หานกลายเป็นเสียงร้องครวญครางทันที

หนานกงสิงถามเสียงเบาอยู่ด้านหลัง “หัวหน้าสำนัก เธอเป็นใครเหรอ”

ลู่ฝานตอบกลับอย่างเฉยเมย “แค่คนไม่สำคัญ สหายหนานกง ฉันขอแนะนำสักหน่อย นี่คืออู่คงหลิง เพื่อนเก่าฉันเอง”

อู่คงหลิงทำความเคารพหนานกงสิงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “คารวะคุณชายหนานกง”

หนานกงสิงมองใบหน้าเกือบไร้ที่ติของอู่คงหลิง เขาเลิกคิ้วขึ้นพูดกับลู่ฝานว่า “คงไม่ใช่แค่เพื่อนเก่ามั้ง”

ลู่ฝานหัวเราะอย่างกระอักกระอ่วน สีหน้าอู่คงหลิงยังปกติเหมือนเดิม

ส่วนฮ่วนเย่ว์ที่อยู่ด้านหลังมองลู่ฝาน แล้วมองอู่คงหลิง จู่ๆ เธอหงุดหงิดแล้วพูดเสียงดังว่า “ฉันเหนื่อยแล้ว ขอกลับไปพักผ่อนก่อน”

เมื่อพูดจบฮ่วนเย่ว์ลากเสี่ยวหยุนเดินออกไปทันที

หนานกงสิงหุบยิ้มแล้วพูดว่า “อู่คงหลิงเหรอ วางใจเถอะ ฉันจะส่งคนร้อยคนไปจับตามองเธอทั้งวันทั้งคืน รับรองว่าไม่เกิดความผิดพลาดแน่นอน!”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “อะไรของนาย ฉันบอกแล้วว่าเชื่ออู่คงหลิงได้ ฉันจะให้นายจัดการอีกคน จางเยว่หาน คนที่เพิ่งโดนฉันโยนเข้าคุกใต้ดินเมื่อกี้”

หนานกงสิงพูดอย่างไม่เข้าใจ “โยนเข้าคุกแล้วยังจะพูดอะไรอีก คุกส่วนตัวในตำหนักฉันแข็งแรงมาก อ้อ ลืมบอกนายไป ของที่นายให้ฉันโกยมาจากสำนักที่ 15 ฉันวางไว้ในนั้นหมดแล้ว”

ลู่ฝานรีบพูดว่า “ย้ายออกมาให้หมด ในนั้นขังจางเยว่หานไว้แค่คนเดียวก็พอแล้ว บนตัวเธอมีของอย่างหนึ่ง หรือไม่ก็วิชาที่มีประโยชน์กับฉันมาก นายไปเอามาให้ฉัน แต่เธอห้ามตาย เพราะเธออาจควบคุมพี่น้องคนหนึ่งที่อยู่บ้านเกิดฉัน ไม่ว่ายังไงนายหาความลับจากตัวเธอมาให้ได้ ส่วนด้วยวิธีไหน นายไปคิดเอาเอง”

หนานกงสิงพยักหน้าพูดว่า “เข้าใจแล้ว เหมือนไม่ค่อยยากนะ สหายลู่ฝาน คงไม่มีวิชาอะไรสามารถควบคุมพี่น้องที่บ้านเกิดนายได้หรอก นายคิดมากไปหรือเปล่า”

ลู่ฝานพูดว่า “ดังนั้นฉันอยากให้นายส่งคนไปเมืองลู่ เขตตงหวาประเทศอู่อานตอนนี้ ไปหาผู้เฝ้าเมืองลู่หมิง ไปพาเขามาที่นี่ อยู่ต้องเห็นคน ตายต้องพบศพ ระหว่างนี้จางเยว่หานห้ามตาย นายทำได้หรือเปล่า”

หนานกงสิงพูดด้วยรอยยิ้ม “ได้อยู่แล้ว แค่หาสำนักย่อยที่เขตตะวันออกมาช่วยเท่านั้น ฉันรู้ว่าควรไปหาใคร”

ลู่ฝานพูดว่า “งั้นก็ดี อีกอย่างถือโอกาสส่งคนไปสอบถามว่ามีทีมที่มาจากประเทศอู่อานเขตตะวันออกหรือเปล่า ถ้ามีให้รีบรายงานฉันทันที!”

หนานกงสิงพูดว่า “ได้ สหายลู่ฝาน มีเรื่องหนึ่งที่ฉันอาจจัดการไม่ได้”

ลู่ฝานพูดว่า “ฉันรู้ว่านายหมายถึงเรื่องไหน เรื่องของหอฝึกสัตว์ใช่ไหม”

หนานกงสิงถอนหายใจแล้วพูดว่า “ใช่ เรื่องนี้วุ่นวายมาก ฮ่วนเย่ว์ที่นายพากลับมาคือคนที่หอฝึกสัตว์จะพากลับไป อีกอย่างตอนนี้นายยังทำร้ายหนึ่งในแปดหัวหน้าของหอฝึกสัตว์จนเกือบตายอีก ฉันกลัวว่าหอฝึกสัตว์คงเดือดมากแน่ๆ”

ลู่ฝานพูดด้วยแววตาวูบไหว “ฉันต้องการให้พวกเขาโกรธนี่แหละ วางใจเถอะ เรื่องนี้ฉันจัดการเอง นายไปทำเรื่องที่ฉันบอกเมื่อกี้ก็พอแล้ว หอฝึกสัตว์ ฉันควรเจอกับสามอำนาจใหญ่ในตำนานแล้วล่ะ”

นัยน์ตาลู่ฝานเต็มไปด้วยประกาย จู่ๆ หนานกงสิงพบว่าเหมือนลู่ฝานจะตื่นเต้นกับสิ่งนี้

อย่าบอกนะว่าสหายลู่ฝานมีความคิดอะไรกับหอฝึกสัตว์แล้ว