เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1892

เมืองตะวันออก

หอหมื่นบุปผาส่องแสงระยิบระยับ

ที่นี่ไม่ใช่สถานที่สูงส่งอะไร ตรงกันข้าม ที่นี่เป็นสถานที่ธรรมดาที่สุดในเมืองฉิงเทียน

ซ่องโสเภณี แหล่งรวมความสกปรก เมื่อมองดู ผู้หญิงประเทศฉิงเทียนแต่งตัวสวยเพริศพริ้ง เรียกแขกอยู่หน้าประตูไม่หยุด

พวกเธองามได้เพราะการเสริมแต่ง แต่งตัวโป๊ะ

สิ่งที่ควรโชว์ก็โชว์ออกมา ส่วนสิ่งที่ไม่ควรโชว์ก็โชว์ได้เพราะเงิน

ตัวขนาดใหญ่ยืนอยู่ด้านนอก อยู่ไกลขนาดนี้ยังได้ยินพวกเธอตะโกนอยู่หน้าประตูว่า “ท่าน เข้ามาสนุกสิ!”

น้ำเสียงทรงพลัง มีความห้าวหาญซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของคนประเทศฉิงเทียน

แต่สำหรับคนประเทศอื่น แทบไม่มีแรงดึงดูดใจอะไรเลย

ช่วยไม่ได้ ใช่ว่าคนทุกประเทศจะชอบรูปร่างใหญ่ยักษ์ของผู้หญิงประเทศฉิงเทียน

ความสูงของคนจำนวนมากยังเทียบกับนิ้วมือนิ้วเดียวของพวกเธอไม่ได้เลย อย่าว่าแต่ทำอะไรเลย แค่ดื่มเหล้า พูดคุยกัน ก็อาจมีความเสี่ยงโดนผู้หญิงเมาเหยียบจนแบนได้ นี่จะสนุกได้ยังไงล่ะ

ดังนั้นธุรกิจของหอหมื่นบุปผาจึงดูไม่ค่อยดีเท่าไร บางทีไม่ใช่เพราะว่าพวกเธอไม่ขยัน

แน่นอนว่ามีคนบางประเทศ ยินดีเข้ามาลองด้วยตัวเองสักครั้ง

คนพวกนี้มั่นใจในพละกำลังของตัวเอง มั่นใจว่าตัวเองไม่โดนเหยียบตาย จึงกล้าเข้ามาลองดู

ในเมื่อมาประเทศฉิงเทียนแล้ว ไม่สนุกกับสาวๆ ที่นี่ให้เต็มที่ จะกลับไปโม้กับพ่อแม่พี่น้องที่บ้านเกิดได้ยังไง

ไม่ว่ายังไง สนุกหรือไม่เป็นอีกเรื่องหนึ่ง เอาเป็นว่าเล่นดูก่อนแล้วกัน

คนชอบแบบนี้มีไม่น้อย อีกทั้งผู้แข็งแกร่งพวกนี้ใจป้ำด้วย ไม่ได้สนใจเรื่องเงินเลย

ดังนั้นถึงธุรกิจของหอหมื่นบุปผาไม่ดี แต่แม่เล้าก็ยังมีความสุขสุดๆ

“ท่านมากี่คน ต้องการห้องส่วนตัวไหม”

ชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ตัวสูงเตี้ยแตกต่างกัน แต่แต่งตัวหรูหรา แม่เล้าเห็นแล้วยิ้มกว้าง

“ห้องส่วนตัวห้องเดียวก็พอ รีบเตรียมเลย เชิญรองหัวหน้าสำนักหนานกง!”

ชายคนที่นำมาผายมือขวา พูดกับหนานกงสิงที่อยู่ข้างๆ

ตอนนี้หนานกงสิงยิ้มกว้าง มาถึงสถานที่แบบนี้ อันที่จริงรู้สึกเหมือนกลับบ้าน

แน่นอนว่าไม่ได้แสดงออกมาภายนอกอย่างจริงจัง เขากระแอมสองทีแล้วพูดว่า “โอ้ เชิญๆ!”

ทั้งสองรีบเดินขึ้นมาข้างบน แม่เล้าด้านหลังรีบเรียกผู้หญิงตัวสูงใหญ่ออกมา

หนานกงสิงสะบัดมือแล้วพูดว่า “พวกนายออกไปเที่ยวเถอะ ฉันจะคุยกับรองหัวหน้าสำนักเหลียงเกิ่งให้เต็มที่ทั้งคืน!”

พวกผู้ฝึกชั่วร้ายด้านหลังหัวเราะออกมา

หนานกงสิงกับเหลียงเกิ่งเดินเข้ามาในห้องส่วนตัว ปิดประตูหินอย่างหนา กันเสียงเอะอะโวยวายด้านนอกทั้งหมด