เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1904

สยายปีกบินขึ้นสูง เจ้าดำบินออกจากจวนอากาศธาตุของหอฝึกสัตว์อย่างรวดเร็ว มาถึงทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่

บนหลังมังกร ลู่ฝานเลิกคิ้วมองเจดีย์เสวียนเก้ามังกร “แกรู้เหรอ แกรู้ได้ยังไง”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะร่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันเป็นคนทำ ทำไมฉันจะไม่รู้!”

ลู่ฝานยิ่งไม่เข้าใจ เขาพูดว่า “แกทำเหรอ แกหมายความว่าแกใส่พลังให้เจ้าดำเหรอ ขี้เหนียวแบบแกเนี่ยนะจะยอมให้พลังเจ้าดำ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรกระแอมเบาๆ แล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ อย่าพูดคำว่าขี้เหนียวได้ไหม เรียกว่าประหยัดดีกว่า”

ลู่ฝานพูดเสียงดังว่า “รีบพูดมา เกิดอะไรขึ้นกันแน่!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรีบพูดว่า “ได้ๆๆ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ คืออย่างนี้ เจ้านายยังจำตอนที่เจ้านายไปเอาน้ำยางต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ที่ประเทศตันเซิ่งได้ไหม”

ลู่ฝานพูดว่า “จำได้สิ กว่าจะเอาน้ำยางมาได้ แกอย่าบอกนะว่าเจ้าดำกินน้ำยางต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์เข้าไปด้วย ฉันจำได้ว่าตอนนั้นฉันเอามาได้แค่หยดเดียวเอง”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ไม่ๆ ไม่เกี่ยวกับต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ ฉันหมายถึงตอนนั้น ตอนเจ้านายได้ต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ อันที่จริงเจ้าดำก็ได้ของอีกอย่างด้วย”

ลู่ฝานยิ่งไม่เข้าใจ เขาถามว่า “อะไรนะ ทำไมฉันจำไม่ได้เลยว่ามีของอย่างอื่นด้วย”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะคิกคัก “ผลวิถียาอายุวัฒนะ!”

เมื่อลู่ฝานได้ยิน เขาเบิกตาโตทันที

หลังจากนั้นลู่ฝานพูดว่า “ไม่ใช่สิ เจ้าดำไม่ได้สัมผัสผลวิถียาอายุวัฒนะเลย สัตว์อสูรที่สัมผัสผลวิถียาอายุวัฒนะตายไปหมดแล้ว”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ใช่ ตายหมดแล้ว เพราะสัตว์อสูรปัญญาอ่อนพวกนั้นตายหมดแล้ว ดังนั้นจึงเป็นความสำเร็จของเจ้าดำ เจ้านายจำศพสัตว์อสูรจำนวนมากที่ฉันเอากลับมาจากประเทศตันเซิ่งได้ไหม ฉันให้เจ้าดำกินหมดเลย ฮ่าๆ แม้สัตว์อสูรพวกนั้นไม่ได้กินผลวิถียาอายุวัฒนะ แต่โดนพลังของผลวิถียาอายุวัฒนะแล้ว เจ้าดำกินเนื้อพวกมัน ก็ได้รับพลังไปด้วย ดังนั้นมันจึงเริ่มมีพลังของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์”

“สัตว์ศักดิ์สิทธิ์เหรอ”

ลู่ฝานพูดอย่างตกใจ

ตาเป็นประกาย ยกยิ้มมุมปาก

เมื่อเจ้าดำได้ยินก็คำรามออกมาอีก เหมือนกำลังตะโกนอย่างภูมิใจว่า “ใช่ ตามนี้แหละ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดต่อ “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ สภาพของเจ้าดำในตอนนี้เหมือนตอนเจ้านายถอดรกเปลี่ยนกระดูก มันมีพลังของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ปะปนอยู่ ต่อไปพละกำลังของมันจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ รอจนถึงตอนเปิดสายเลือดโบราณ จะยกระดับขึ้นครั้งใหญ่ ไม่แน่ต่อไปอาจเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ก็ได้”

ลู่ฝานหัวเราะร่า “คิดไม่ถึงจริงๆ การไปประเทศตันเซิ่ง ไม่ใช่แค่ฉันที่ได้ประโยชน์มหาศาล แม้แต่เจ้าดำยังได้ประโยชน์มากเหมือนกัน!”

ลู่ฝานสบายอกสบายใจ ตอนนี้ความโกรธตอนอยู่ในหอฝึกสัตว์เมื่อครู่หายไปหมดแล้ว

ตอนได้ยินอาจารย์ของฮ่วนเย่ว์พูดว่าเจ้าดำเป็นแค่สายเลือดเผ่ามังกรระดับต่ำ ลู่ฝานรู้สึกเสียดายนิดหน่อย

ใครไม่อยากให้สัตว์อสูรคู่หูของตัวเองแข็งแกร่งขึ้นบ้างล่ะ ถ้าโดนจำกัดช่วงสำคัญ เพียงเพราะสายเลือด คงเป็นอะไรที่น่าเสียดายมากไม่ใช่เหรอ

แต่ตอนนี้ลู่ฝานพบว่าอนาคตของเจ้าดำสว่างไสวเหมือนเขา

ศักยภาพขนาดนี้ ทัดเทียมกับเขาได้แล้ว

“ผลวิถียาอายุวัฒนะ!”

ลู่ฝานพึมพำออกมา

เขาเกือบลืมสิ่งนี้ไปแล้ว

แต่ดูตอนนี้ ถ้าในอนาคตแข็งแกร่งขึ้นมาได้จริงๆ เขาต้องหาวิธีเอาสิ่งนี้มาให้ได้

แค่โดนพลังเพียงเล็กน้อย ทำให้เจ้าดำยกระดับได้มากขนาดนี้ แล้วถ้ากินทั้งหมด ต้องยิ่งกว่านี้แน่ๆ

ลู่ฝานหัวเราะพลางมองไปทางสิบสาม

วันนี้สิ่งที่ทำให้เขาคาดไม่ถึงยังมีสิบสามอีกคน

“พละกำลังแดนปราณฟ้า ออร่าปีศาจน้อยมาก แสงสีม่วง อาจารย์ถ่ายทอดให้นายเหรอ”

ลู่ฝานเอ่ยถาม

นึกถึงทุกอย่างที่ตัวเองทำวันนี้อย่างเงียบๆ

ลู่ฝานกำลังสำนึกผิดกับพฤติกรรมใจร้อนของตัวเอง

การที่ผู้แข็งแกร่งเติบโตขึ้นมาได้ เพราะพวกเขารู้จักสำนึกผิดและเปลี่ยนแปลงแก้ไข

แน่นอนว่าคนส่วนใหญ่จะไม่ยอมรับว่าพวกเขาทำผิดจริงๆ

รู้ว่าผิดแล้วแก้ไข แต่ไม่ยอมรับผิด

นี่คือข้อบกพร่องของผู้แข็งแกร่ง

จวนองค์ชายใหญ่

เมื่อลู่ฝานกลับมาถึงก็ค่ำแล้ว

เดินช้าๆ เข้ามาในจวน ลู่ฝานเห็นอู่คงหลิงยังอบรมสั่งสอนผู้ฝึกชั่วร้ายที่มาใหม่อยู่

รวมถึงหนานกงสิงที่กำลังจัดการเรื่องต่างๆ

เมื่อเห็นลู่ฝานกลับมา หนานกงสิงรีบเดินเข้ามาถามว่า “เป็นยังไงบ้าง คุยกับหอฝึกสัตว์เป็นยังไงบ้าง”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ไม่ยังไง เหมือนอีกฝ่ายดูถูกฉัน ช่วยไม่ได้ เทียบกับพวกเขา พละกำลังของเราอ่อนแอเกินไป สมควรแล้วที่โดนดูถูก”

หนานกงสิงส่ายหน้าพูดว่า “พวกเขาเป็นแบบนี้ตลอด ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว สหายลู่ฝาน ฉันมีข่าวดีบอกนาย”

ลู่ฝานพูดอย่างประหลาดใจ “หืม จริงเหรอ ข่าวดีอะไร”

หนานกงสิงหน้าบานเป็นกระด้ง “ฉันใกล้สืบได้แล้วว่าพวกผู้ฝึกชั่วร้ายจะทำอะไรกันแน่ อย่างมากขอเวลาอีกสักสองเดือน ฉันต้องสืบได้อย่างชัดเจนแน่นอน”

พูดพลาง หนานกงสิงยื่นมุกเม็ดหนึ่งให้ลู่ฝาน

ลู่ฝานมองสิ่งที่อยู่ด้านในมุกอย่างละเอียด พยักหน้ายิ้มแล้วพูดว่า “ดี ดีมาก แค่สักสองเดือนเอง ไม่ต้องรีบ ฉันอยากรู้ว่าจะเป็นอย่างที่หลีซีพูดหรือเปล่า”