เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1965

อะไรคือความซวย อะไรคือความโศกเศร้า

เจี่ยหมิงกระอักเลือดออกมา เบิกตาทั้งสองกว้าง ไม่ทันได้ตั้งตัวว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

เขารู้แค่ว่า ตัวเองเพิ่งจะพุ่งเข้าไป พลังในร่างกายก็หายไปในทันที

ก็ราวกับพื้นที่ที่ปราศจากพลังใดๆปรากฏขึ้นระหว่างฟ้าดิน ตราบใดที่พุ่งเข้าไป พลังปราณบนร่างกายก็จะหายไปในทันที

จากนั้นก็เป็นกำปั้นของเฟิงเสี่ยวชี่ กระแทกลงไป

พลังของกำปั้นนั้น ก็แข็งแกร่งอย่างคาดไม่ถึงเช่นกัน

ราวกับภูเขาพังลงมา ราวกับคลื่นสึนามิ พลังมหึมา กระแทกทั่วร่างของเจี่ยหมิงจนเลือดออกมาในทันที และหน้าอกก็ยุบตัวลง

เขาต้องการจะหลบ กลับค้นพบว่าพลังปราณของตัวเองใช้ไม่ได้

ต้องการที่จะสกัดกั้น ก็พบว่ากำปั้นที่กระแทกลงมาราวกับฝนของเฟิงเสี่ยวชี่ เขาไม่สามารถสกัดกั้นหมัดใดๆได้เลย

เสียงแตกหักของกระดูกที่คมชัด ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เมื่อเห็นว่าเจี่ยหมิงกำลังจะถูกทำร้ายจนตายในที่เกิดเหตุ ทันใดนั้น แสงจ้าก็สว่างวาบบนร่างกายของเจี่ยหมิง และค่ายกลก็ฝืนลากตัวของเจี่ยหมิงออกไป

ในเวลาเดียวกันค่ายกลขนาดใหญ่สกัดกั้นหมัดของเฟิงเสี่ยวชี่ไว้

นี่มันเห็นได้ชัดว่าเป็นวิชาของผู้ฝึกชี่ ในช่วงเวลาวิกฤต อาวุธวิเศษของเขาช่วยชีวิตเขาไว้

แหวะ! แหวะ!

เจี่ยหมิงกระอักเลือดออกมา และไม่มีส่วนใดของร่างกายไม่เสียหาย

สิ่งนี้แตกต่างจากที่เขาจินตนาการไว้ในตอนแรก ทำไม“เซินหั่วหวง”คนนี้ถึงแข็งแกร่งมากเช่นนี้

ฝีมือระดับนี้ เหนือกว่าที่จั่วหยุนตงที่เพิ่งจะต่อสู้กับลู่ฝาน

แม้แต่จั่วหยุนตงที่ถือกระบี่เหยียนหลัวก็ดูเหมือนจะไม่สามารถเทียบได้กับคนตรงหน้านี้ได้เลย

“ประหลาด!”

เจี่ยหมิงกัดฟันพูดออกมา

เมื่อเผชิญหน้ากับวิธีการอัศจรรย์ของเฟิงเสี่ยวชี่ สิ่งเดียวที่เขาคิดได้ ก็มีแค่สองคำนี้

และบนสะพานสายรุ้ง สีหน้าของสามอริยบุคคลก็ประหลาดใจเป็นอย่างมาก

“ฉันเห็นอะไร? หมอนี่ ไม่นึกเลยว่าจะฝึกฝนเต๋าสูญสิ้น!”

เทพบู๊หุ้นตุ้นเป็นคนแรกที่พูดออกมา และทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็ไม่พอใจขึ้นมา มองดูเฟิงเสี่ยวชี่ก็เหมือนกับเห็นศัตรู ใบหน้าเผยให้เห็นความอาฆาต

เมื่อเทียบกับตอนที่เจี่ยหมิงปลอมตัวเป็นลู่ฝาน ความอาฆาตแค้นนั้นแข็งแกร่งกว่า

“กากเดนสำนักจิ่วเซียว!”

สายตาของอริยบุคคลแห่งจักรวาลก็เย็นชาเช่นกัน

วิช้าพลิกฟ้าแบบนี้ ต่อให้พวกเขาในฐานะสามอริยบุคคล ก็ยังไม่เชี่ยวชาญ

ในโลกทั้งใบ มีเพียงสำนักจิ่วเซียวที่หายสาบสูญไปในแม่น้ำแห่งประวัติศาสตร์อันยาวนานเท่านั้น ที่มีวิธีการนี้

เทพเงินแปดทิศถอนหายใจยาวๆ และพูดว่า “เพลิงป่าแผดเผาไม่สิ้น ลมวสันต์เป่าฟื้นคืน ฉันก็รู้ว่า สำนักขนาดใหญ่ ต้องการที่จะกำจัดให้สิ้นซาก เป็นไปไม่ได้ ไม่นึกเลยว่าเต๋าสูญสิ้นของหนังสือซ่อนวิถีจะมีผู้สืบทอดแล้ว ถ้าอย่างนั้นควบคุมฟ้าของหนังสือซ่อนพลังชี่ล่ะ? พลังของเทพของหนังสือซ่อนพลังบู๊ล่ะ?”

หลังจากที่พูดจบ สายตาของเทพเงินแปดทิศมองไปทางอริยบุคคลแห่งจักรวาลกับเทพบู๊หุ้นตุ้นอย่างลึกซึ้ง

เทพบู๊หุ้นตุ้นพูดด้วยน้ำเสียงฟึดฟัด: “ทำไมเฒ่าแก่เทพเงินแปดทิศ นายเสียใจหรือไง? ตอนนั้น นายได้รับประโยชน์มากมาย ตอนนี้ต่อให้นายต้องการที่จะคายออกมาก็ทำไม่ได้”

เทพเงินแปดทิศพูดว่า “เสียใจจะมีประโยชน์อะไร ต่อให้คนอย่างพวกเรา คนของควบคุมฟ้าในมือ จะทำให้ทุกอย่างเกิดขึ้นอีกครั้งได้เหรอ? ฉันแค่อยากจะบอกกับพวกนายว่า วันนี้ได้เห็นเต๋าสูญสิ้น พรุ่งนี้อาจจะได้เห็นควบคุมฟ้า ถ้าวันหนึ่งแม้แต่พลังของเทพก็ออกมา งั้นควรทำยังไงดี?”

อริยบุคคลแห่งจักรวาลพูดช้าๆว่า “พลังของเทพไม่มีทางออกมา ไม่มีทางออกมาเด็ดขาด!”

หลังจากที่พูดจบ อริยบุคคลแห่งจักรวาลกวาดสายตาไปทางเฟิงเสี่ยวชี่อย่างลึกซึ้ง

บนเกาะ ในที่สุดเฟิงเสี่ยวชี่ก็หยิบกระบี่ฟางชุ่นของตัวเองออกมา กระบี่เดียวก็ทำให้ค่ายกลที่สกัดกั้นเขาไว้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ

ในเวลานี้ เจี่ยหมิงถึงได้ฝืนลุกขึ้นมา

กล่าวอีกนัยหนึ่งว่าเขามีร่างอมตะ ไม่อย่างนั้น ตอนนี้ก็ตายอยู่ที่นี่ตั้งนานแล้ว

ไม่ง่ายเลยที่จะฟื้นตัวขึ้นมาเล็กน้อย เจี่ยหมิงก็สีหน้าซีดเซียว และรีบปลีกตัวออกจากเฟิงเสี่ยวชี่

ในฐานะนักบู๊ ไม่นึกเลยว่าเจี่ยหมิงจะไม่กล้าเข้าใกล้เฟิงเสี่ยวชี่ ซึ่งเพียงพอที่จะแสดงว่า เขาโดนพลังประหลาดของเฟิงเสี่ยวชี่ทำร้ายจนกลัวแล้ว