เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1966

“ปล่อยให้หัวใจนำทาง วิถีจะไปถึง ใต้หล้านี้ใครจะขวางฉันได้!”

เฟิงเสี่ยวชี่มองเจี่ยหมิงแล้วพูดเบาๆ

นี่คือสิ่งที่เขาได้เรียนรู้จากหนังสือซ่อนวิถี แม้ยังอ่อนหัดและยังไม่เชี่ยวชาญ

แต่ก็เหนือกว่าคนอื่นไม่รู้ตั้งเท่าไรแล้ว นี่คือประสิทธิภาพจากวิชาชั้นยอด

สวบ!

กระบี่ยาวดันไปข้างหน้าอีกครั้ง ทะลุตัวของเจี่ยหมิง

เฟิงเสี่ยวชี่ขยับปากเบาๆ ส่งกระแสจิตกระซิบข้างหูเจี่ยหมิงว่า “ลู่ฝานตัวปลอม นายยังห่างชั้นอีกเยอะ!”

เจี่ยหมิงทั้งตกใจทั้งกลัว จ้องเฟิงเสี่ยวชี่แต่พูดอะไรไม่ออกสักคำ

แสงสว่างวาบบนกระบี่เฟิงเสี่ยวชี่ เจี่ยหมิงสูญเสียโอกาสขัดขืนครั้งสุดท้ายทันที

ร่างอมตะแล้วยังไง ถึงระดับแดนนี้แล้ว พลังปราณของใครจะไม่สามารถทำให้ร่างกายนายแหลกเป็นผุยผงได้บ้าง เลือดสักหยดยังแข็งตัวไม่ทันเลย

โหดหน่อยก็ทำลายวิญญาณ ทำลายพลังชีวิต

เห็นได้ชัดว่าเฟิงเสี่ยวชี่ทำแบบนี้ได้

แต่เขาไม่ได้ฆ่าเจี่ยหมิง ดึงกระบี่ฟางชุ่นออกมา เจี่ยหมิงล้มลงพื้นเสียงดังแล้วสลบไป

พูดได้เพียงว่าความสามารถของเจี่ยหมิงยังอ่อนเกินไป

เทียบกับสิบคนก่อน เขาสู้ใครไม่ได้สักคน

คิดดูแล้ว เฟิงเสี่ยวชี่ที่ดูเหมือนจะอ่อนแอสุด ยังสามารถกำจัดเขาได้สบายๆ ความสามารถเขาคงมีแค่นี้

กลุ่มคนเงียบสนิท

ไม่ใช่แค่ความสามารถอันน่ากลัวที่เฟิงเสี่ยวชี่แสดงให้เห็น

ยิ่งไปกว่านั้นคือเจี่ยหมิงอ่อนแอจนทำให้ทุกคนไม่เข้าใจ

นี่มันคนที่ฝึกทั้งบู๊และชี่ในตำนานเชียวนะ ผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งในสมุดรายนามของสำนักเงินปาฟาง!

ทำไมถึงอ่อนแอขนาดนี้!

แม้คนที่อ่อนแอยิ่งกว่ายังดูออกว่าชื่อเสียงของเจี่ยหมิงไม่สมคำร่ำลือ ห่างชั้นกับคนอื่นมาก

หรือจะพูดว่าเขาไม่มีความสามารถที่จะอยู่ในสิบ อันดับแรกในใต้หล้าเลย แค่เจอคนที่ไม่ค่อยแข็งแกร่ง มีชื่อให้ครบจำนวนคนเท่านั้น

ถ้าคนที่ฝึกทั้งบู๊และชี่อ่อนแอขนาดนี้จริงๆ

งั้นอริยบุคคลทั้งใต้หล้าจะตามหาเขาไปทำไม

จากนั้นคนจำนวนไม่น้อยเริ่มพูดคุยกัน

คิดออกเลยว่าการประลองครั้งนี้มีคนสูญเงินไปตั้งเท่าไร อย่างน้อยก็มีคนจำนวนมากคิดว่าเจี่ยหมิงจะชนะ

เพราะเขาสวมรอยชื่อลู่ฝาน เพราะเขาเรียกตัวเองว่า “ฝึกทั้งบู๊และชี่!”

โดนคัดออกอย่างไร้ค่าแบบนี้ ทำให้คนที่เคยเชียร์เจี่ยหมิงสงสัยทันที

บนสะพานสายรุ้ง ประมุขทุกประเทศกับสามอริยบุคคลก็เริ่มคุยกัน

“ลู่ฝานอ่อนแอเกินไปแล้ว คนแบบนี้หนีออกจากประเทศตันเซิ่งได้ยังไง”

“บอกแล้วว่าข่าวลือไม่น่าเชื่อถือ ได้ยินชื่อเสียงมิสู้ได้พบหน้าจริงๆ ลู่ฝานอ่อนแอจนน่าสงสาร คนแบบนี้ควรค่าให้อริยบุคคลอมตะออกคำสั่งศักดิ์สิทธิ์เหรอ”

“ฉันดูไม่ออกจริงๆ ว่าการฝึกทั้งบู๊และชี่ของเขาเก่งตรงไหน หรือจะพูดว่าฉันดูไม่ออกเลยว่านี่คือคนที่ฝึกทั้งบู๊และชี่ นักบู๊ใช้เครื่องรางที่ใช้ได้เพียงครั้งเดียวที่ผู้ฝึกชี่สร้างออกมา ประสิทธิภาพคงเป็นแบบนี้สินะ!”

“ประมุขประเทศอู่อาน ทำไมไม่พูดอะไรหน่อยล่ะ นายคิดว่าลู่ฝานเป็นยังไง”

เหมือนใบหน้าอ่อนเยาว์ดูลังเลเล็กน้อย

ในสายตาของสามอริยบุคคล ประมุขประเทศตันเซิ่งกำลังลังเลว่าคนนี้ใช่ลู่ฝานหรือเปล่า

แต่ในความเป็นจริง ประมุขประเทศตันเซิ่งกำลังลังเลว่าจะบอกตัวตนที่แท้จริงของลู่ฝานให้สามอริยบุคคลรู้ดีหรือเปล่า

เขาสับสนมาก เทพเงินแปดทิศทนไม่ไหวแล้วถามออกมาเป็นคนแรก “อมตะ นายรู้จักลู่ฝานไหม”

ประมุขประเทศตันเซิ่งเงียบไปครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “ไม่รู้จัก ไม่แน่ใจ พูดยาก!”

สามอริยบุคคลหันกลับมาอย่างผิดหวังเล็กน้อย

สุดท้ายประมุขประเทศตันเซิ่งก็ไม่เปิดเผยตัวตนของลู่ฝาน ไม่ใช่เพราะเขาอยากปกป้องลู่ฝานตัวจริง แต่เพราะเขารู้ว่าตอนนี้มีสายตาของผู้ฝึกชั่วร้ายมากมายกำลังจ้องพวกเขาอยู่ ดังนั้นเขาจึงพูดออกมาไม่ได้

เป็นอย่างที่ประมุขประเทศตันเซิ่งคิด ด้านบนหอ

คุณชายเฟิงเทียนลูบคาง ชี้เจี่ยหมิงแล้วพูดว่า “ดูปลอมมาก ไม่ได้จงใจล้อฉันเล่นใช่ไหม! แบบนี้ก็หมดสนุกน่ะสิ!”

ผู้อาวุโสซู่มั่นพูดขึ้นข้างๆ ว่า “จะสืบไหม”

คุณชายเฟิงเทียนโบกมือไปมา “ไม่จำเป็น จะจริงหรือปลอมก็ไม่มีอะไร ถึงตอนนั้นแค่จับให้หมดก็พอแล้ว”

ผู้อาวุโสทุกคนคำนับแล้วขานรับ

บนเกาะลอยฟ้า เฟิงเสี่ยวชี่เหาะลงมา เขาเหาะเข้าไปหาลู่ฝานต่อหน้าทุกคน

เฟิงเสี่ยวชี่เหาะลงมาข้างลู่ฝานเสียงดังพลั่ก

เฟิงเสี่ยวชี่ค่อยๆ ถอดหน้ากากเงินออก แล้วพูดกับลู่ฝานด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่ได้เจอกันนาน เป็นไง ประหลาดใจไหม”

ลู่ฝานยิ้มบางๆ “เดาออกนานแล้วว่าเป็นนาย!”