เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1968

แสงสว่างจ้าแยงตา เกาะลอยฟ้าทั้งเกาะระเบิดทันที

เวลาเพียงแค่พริบตาเดียว แสงสว่างจ้าทำลายค่ายกลทั้งหมดบนเกาะลอยฟ้า

ก้อนหินแหลกเป็นผุยผงท่ามกลางแสง ในม่านแสงอากาศเวิ้งว้างฉีกขาดเป็นสีดำ เกาะลอยฟ้าระเบิดไม่หยุด ไม่นานก็พังทลายกลายเป็นชิ้นๆ จากนั้นหายไปท่ามกลางแสงระเบิด เห็นพลังทำลายล้างของผู้ฝึกชี่จากสิ่งนี้เลย

ในใต้หล้าไม่มีใครไม่รู้ว่า อริยปราชญ์ที่ปล่อยวิชาจากระยะไกลน่ากลัวขนาดไหน

เรียกได้ว่าทำลายล้างทั้งประเทศ อย่างเช่นเริ่นหยู่กับหวงฝู่อู่ในตอนนี้

ถ้าทั้งสองคนเอาพลังนี้ปกคลุมครึ่งเมืองฉิงเทียน น่าจะไม่มีปัญหาเลย

เมื่อเห็นว่าค่ายกลสกัดกั้นพลังทั้งสองคนไม่ไหวแล้ว กลุ่มคนรีบถอยไปด้านหลังทันที

ตอนนี้ดูออกชัดเจนว่าในกลุ่มคนมีผู้แข็งแกร่งอยู่กี่คน

ผู้อ่อนแอคิดถึงความปลอดภัยของตัวเอง เห็นวิชาของผู้ฝึกชี่น่ากลัวขนาดนี้กำลังจะร่วงลงมาจากฟ้า มีเหตุผลอะไรที่จะไม่หนี

มีเพียงผู้แข็งแกร่งที่ไม่เกรงกลัวพลังนี้ยังยืนนิ่งอยู่

อย่างเช่น ลู่ฝานกับเฟิงเสี่ยวชี่

อย่างเช่นพวกเซียนบู๊กับอริยปราชญ์ในกลุ่มคน

หนานกงสิงกับอู่คงหลิงคิดจะถอยหลัง แต่ลู่ฝานเอากระบี่หนักไร้คมออกมาปักลงบนพื้น แล้วพูดอย่างราบเรียบว่า “มายืนหลังฉันให้หมด!”

สิบสามรีบมายืนด้านหลังลู่ฝานเป็นคนแรก

เขาเชื่อลู่ฝานอย่างไม่มีเงื่อนไข ใบหน้านิ่งเป็นอย่างมาก

หนานกงสิงกับอู่คงหลิงได้ยินก็มายืนด้านหลังลู่ฝานเช่นกัน พวกเขาเลือกที่จะเชื่อลู่ฝาน

เพราะตอนนี้ลู่ฝานอยู่ในระดับอริยปราชญ์แล้ว ต้านทานพลังเล็กน้อยแค่นี้น่าจะไม่หนักเท่าไร

ตอนนี้เทพเงินแปดทิศเห็นสถานการณ์ควบคุมไม่ได้แล้ว เขาสะบัดมือโยนของออกมาหนึ่งชิ้น

มันคือพัดพับ เขี้ยวมังกรเป็นโครงพัด ตัวพัดเป็นเนบิวลา

พัดเปิดออกกลางอากาศ กลายเป็นกาแล็กซีอย่างรวดเร็ว ควบคุมพลังทั้งหมดไว้รอบเกาะลอยฟ้า

อีกทั้งยังปกคลุมซูตงกับโฉวล่วนที่ยังไม่ได้ประลองเข้ามาในกาแล็กซีด้วย เพื่อไม่ให้พวกเขาสูญเสียพลังไปกับเริ่นหยู่และหวงฝู่อู่ก่อนที่ยังไม่ได้ประลอง

เสียงระเบิดดังขึ้นต่อเนื่อง ราวกับไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลย

แต่ขณะนั้น จู่ๆ เสียงเกรี้ยวกราดเล็กน้อยของหวงฝู่อู่ดังขึ้น

“ภาพทิวทัศน์ใสสะอาด ดวงอาทิตย์ส่องสว่างทางตะวันออก!”

เสียงระเบิดทั้งหมดหายไปทันที

จากนั้นสิ่งที่ปรากฏในสายตาทุกคนคือภาพภูเขาและแม่น้ำที่วาดด้วยการสะบัดหมึก

เงาของเริ่นหยู่อยู่ในภาพ

แต่ตอนนี้เริ่นหยู่ดูเหมือนคนที่อยู่ในภาพภูเขาและแม่น้ำ เป็นโครงร่างคนที่สะบัดพู่กันเพียงไม่กี่ครั้ง เงาเบาบางกับสายตาที่มองไปรอบๆ

“นี่มันวิชาอะไรกัน”

เฟิงเสี่ยวชี่ถามอย่างไม่เข้าใจ เขาเพิ่งเคยเห็นวิชาแปลกแบบนี้ครั้งแรก คิดไม่ถึงเลยว่าจะใส่คนเข้าไปในภาพ

อีกทั้งยังไม่ใช่แค่นั้น จากนั้นมีภาพสัตว์อสูรขนาดใหญ่ปรากฏใสภาพภูเขาและแม่น้ำ

รอยหมึกแผ่ซ่านออกไป ปรากฏออกมาเป็นภาพสัตว์วาดด้วยหมึกดำเกือบพันตัว

เมื่อสะบัดพู่กันอีกครั้ง ค่ายกลกระบี่ร่วงลงมาอีก

เริ่นหยู่ที่อยู่ในภาพวิ่งหนีอย่างตื่นตระหนก แต่กลับโดนกระบี่นับหมื่นแทงทะลุหัวใจอย่างรวดเร็ว

จากนั้นสัตว์อสูรพุ่งเข้ามาฉีกเริ่นหยู่ กลายเป็นจุดหมึกดำมากมาย

ทุกคนเห็นภาพนี้แล้วตกตะลึง

แม้แต่สามอริยบุคคลก็ยังดูไม่ออกว่านี่ชนะแล้วหรือเปล่า!

ทั้งตัวพรุนไปด้วยรอยเลือด มองดูดีๆ เหมือนโดนคนเอาปากกาทิ่ม

อีกทั้งตรงมือและหน้าอกของเขา ยังมีรอยแผลจากการโดนสัตว์อสูรกัดและรอยแผลจากกระบี่

หมายความว่าเรื่องที่เกิดในภาพวาดคือความจริง!

เริ่นหยู่ถือหม้อเจ็ดสี ขนาดกะทัดรัดในมือ พูดด้วยเสียงหอบว่า “ฟ้าดินในภาพ วิชาดี ทำให้ฉันได้เปิดหูเปิดตาจริงๆ!”

หวงฝู่อู่ปาดเลือดมุมปาก จากนั้นพูดโอดครวญว่า “กระอักเลือดแล้วเนี่ย ฉันบอกแล้วว่าอย่ามาๆ บางคนเอาแต่จะลากฉันมาให้ได้ ฉันเป็นบัณฑิตวาดภาพ เขียนตัวอักษรจีนอยู่ดีๆ ตอนนี้มาสู้จนกระอักเลือด อายุขัยลดลงไปตั้งเท่าไรแล้วเนี่ย ใครจะมาชดใช้ให้ฉัน!”

เสียงโอดครวญของหวงฝู่อู่ ทำให้คนด้านล่างพากันหัวเราะ

โดยเฉพาะคนประเทศว่านจุน เหมือนพวกเขาไม่คิดว่านี่เป็นเรื่องที่ทำให้ประเทศขายหน้า กลับหัวเราะออกมาเสียงดังกว่าใครเพื่อน!

จากนั้นเสียงเกรี้ยวกราดของผู้หญิงดังขึ้นในกลุ่มคน

“รีบจัดการให้เสร็จเร็วๆ ถ้ายังทะเลาะกันอีก ระวังคืนนี้จะได้คุกเข่าหน้าประตู!”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ หวงฝู่อู่ถึงกับขนลุก

เขารีบยกพู่กันวิเศษในมือไปทางเริ่นหยู่ ดูออกเลยว่าในใจหวงฝู่อู่ ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวกว่าเริ่นหยู่เยอะ

เริ่นหยู่สีหน้าอึมครึม เขาไม่เคยเห็นผู้ฝึกชี่ไร้เกียรติขนาดนี้มาก่อน

เริ่นหยู่ส่งเสียงหึแล้วพูดว่า “ตอนนี้ถึงตาฉันทำให้นายได้เห็นวิชาของประเทศตันเซิ่งบ้าง ปรากฏ!”

เริ่นหยู่เอาฝ่ามือตบลงบนหม้อเจ็ดสีใบเล็กของตัวเอง คลื่นเสียงแผ่ซ่านออกมา สะเทือนจนกาแล็กซีสั่นไปมา ทุกคนปวดแก้วหูไปหมด

จากนั้นหม้อเจ็ดสีที่มีแสงเคลื่อนไหวลอยขึ้นไปด้านบน แสงเจ็ดสีแผ่ซ่านออกมาทันที ทั่วทั้งฟ้าดินกลายเป็นเจ็ดสีแบ่งแยกชัดเจน

“เขตยิ่งใหญ่! กลับชาติไร้ที่สิ้นสุด!”

เริ่นหยู่แผดเสียงออกมา ฟ้าดินกลายเป็นสีดำขลับทันที

สีสันหายไปต่อหน้าทุกคน