เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1977

จวนองค์ชายใหญ่ในเมืองฉิงเทียนเต็มไปด้วยไฟสว่างไสว

รถม้าจอดลงหน้าจวนองค์ชายใหญ่ มีคนตะโกนเป็นระยะ

“คุณชายหวงฝู่อู่แห่งประเทศว่านจุนมาถึงแล้ว!”

“คุณชายข่งหลินแห่งประเทศหวนหยู่มาถึงแล้ว!”

......

คนที่มาล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งที่มีชื่อเสียงและอำนาจทั้งนั้น

ข่งหลินกับหวงฝู่อู่เพิ่งเดินออกจากรถม้า ทั้งสองมองหน้ากัน ไม่พูดอะไรสักคำ เดินเข้าไปในจวนองค์ชายใหญ่

งานเลี้ยงที่สวนด้านหลังจวนองค์ชายใหญ่เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว

ประดับประดาด้วยโคมไฟและผ้าสี เสียงเพลงดังสนั่น คึกคักเป็นอย่างมาก

วันนี้อู่คงหลิงเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดกระโปรงยาวสีเหลืองอ่อน

แขนเสื้อทรงแคบ ไหล่งามโผล่มาครึ่งหนึ่ง เผยให้เห็นผิวเนียนละเอียด ดูงดงามจนหาที่เปรียบไม่ได้

ยังไม่ได้ถอดผ้าปิดหน้าออกเหมือนเดิม แต่ทำให้ข่งหลินกับหวงฝู่อู่ที่มาถึง เห็นแล้วถึงกับใจสั่น

สาวงามขนาดนี้ หาดูในใต้หล้าก็ยังมีน้อยมาก

มองข่งหลินกับหวงฝู่อู่ที่มาถึงด้วยรอยยิ้ม อู่คงหลิงผายมือขวาแล้วพูดว่า “เชิญทั้งสองท่านทางนี้!”

หวงฝู่อู่พยักหน้าหงึกหงัก แต่โดนผู้หญิงที่มาด้วยข้างๆ เหยียบเท้าอย่างแรง เขาจึงเก็บสีหน้าตกตะลึงในความงามเอาไว้

ส่วนข่งหลินพูดอย่างสง่างามว่า “แม่นาง เหมือนนางฟ้าลงมาบนโลก ทำให้คนเคลิบเคลิ้มหลงใหล!”

อู่คงหลิงยิ้มแล้วพูดว่า “คุณชายข่งหลินชมเกินไปแล้ว เชิญค่ะ!”

ข่งหลินเดินไปด้านใน หวงฝู่อู่เดินไปข้างหน้าอย่างซื่อๆ อยู่ด้านหลังผู้หญิงชุดแดง

ตอนนี้หวงฝู่อู่มีพลานุภาพของสิบอันดับผู้แข็งแกร่งในใต้หล้าที่ไหนกันล่ะ คอหดเหมือนนกกระทาอย่างไรอย่างนั้น

กลับเป็นผู้หญิงข้างหวงฝู่อู่ ที่ดูดุดันน่ากลัวมาก

เมื่อมาถึงสวนด้านหลัง พวกข่งหลินเพิ่งเห็นว่าคนมาไม่น้อยเลย

หลิ่วจื่อแห่งประเทศติ่งอวี้ เย่หนานเทียนแห่งประเทศเฟิงหยู่ จั่วหยุนตงแห่งประเทศชูร่า เริ่นหยู่แห่งประเทศตันเซิ่งเป็นต้น

ศิษย์ชั้นยอดของเก้าประเทศที่ทรงพลัง นอกจากโฉวล่วนที่บาดเจ็บสาหัสจนมาไม่ได้ คนอื่นมากันเกือบหมด

ถึงแม้เป็นเช่นนี้ ประเทศหลงอู่ยังส่งโฉวหรงมา ถือว่าให้เกียรติกันแล้ว

ถังฮุยแห่งสำนักเงินปาฟาง หลีซุ่นของหอฝึกสัตว์ก็อยู่ที่นี่ด้วย

ทุกคนนั่งกันเรียบร้อย มองรอบๆ ด้วยรอยยิ้ม

จวนองค์ชายใหญ่ของประเทศฉิงเทียน ใช่ว่าจะเห็นเมื่อไรก็ได้ ดังนั้นคนจำนวนไม่น้อยจึงพากันมองดูและพูดคุยไม่หยุด

ตอนนี้ดูออกเลยว่าเก้าประเทศที่ทรงพลังดูเป็นพรรคพวกกัน

อย่างเช่นเมื่อข่งหลินเห็นโฉวหรง เขาเดินเข้าไปถามอาการของโฉวล่วนทันที ดูเป็นกังวลมาก

นี่แสดงให้เห็นระดับหนึ่งเลยว่าประเทศหวนหยู่กับประเทศหลงอู่มีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน

แล้วก็อย่างเช่นตอนเย่หนานเทียนปรากฏตัว ศิษย์ชั้นยอดของประเทศเสวียนพากันเข้าพูดคุยกับเขา ฟังจากที่พูดกัน เหมือนเย่หนานเทียนอยู่ประเทศเสวียนมาระยะหนึ่ง เหมือนเป็นคนประเทศเสวียนไปครึ่งหนึ่งแล้ว ดูสนิทสนมกันไม่น้อยเลย!

มีเพียงจั่วหยุนตงที่นั่งกลัดกลุ้มอยู่

เพราะไม่มีใครอยากทักทายเขา เขาที่เกิดในประเทศชูร่า ไม่ใช่คนของเก้าประเทศที่ทรงพลัง แล้วก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคนอื่น

สิ่งสำคัญกว่านั้น คนประเทศเฟิงหยู่ไม่ชอบเขา เย่หนานเทียนก็ดูไม่ค่อยพอใจจั่วหยุนตง

แค่ตอนนี้ไม่ได้มาหาเรื่องเขาเท่านั้น

จั่วหยุนตงดื่มเหล้าอึกใหญ่ ตะโกนให้คนเอาเหล้ามาเสิร์ฟไม่หยุด

ลู่ฝานพยักหน้าแล้วพูดเสียงกังวาน “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นฉันขอพูดตรงๆ เลยแล้วกัน วันนี้อยากประกาศเรื่องหนึ่งให้ทุกคนรู้ นั่นก็คือ......”

พอพูดถึงตรงนี้ ลู่ฝานลากเสียงยาว

ขณะนั้นจู่ๆ เสียงตะโกนดังขึ้นด้านนอก

“คุณหนูซูตงมาถึงแล้ว!”

เมื่อได้ยินชื่อซูตง คนในงานจำนวนไม่น้อยถึงกับหน้าเปลี่ยนสี

ในบรรดานั้น สีหน้าของโฉวหรงเปลี่ยนเร็วกว่าใครเพื่อน สีหน้าเย็นชาทันที ส่วนคนที่เหลือสีหน้าไม่สู้ดีเท่าไร

“คิดไม่ถึงว่านายเชิญซูตงมาด้วย!”

ข่งหลินพูดอย่างราบเรียบ แต่แฝงความไม่พอใจอยู่ในคำพูด

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “อืม อันที่จริงฉันไม่ได้เชิญเธอนะ”

เพิ่งพูดจบ ซูตงก้าวเข้ามาทันที

สีหน้าเฉยเมย ด้านหลังซูตงยังมีคนอีกสองคน

เป็นชายกับหญิง มีความหยิ่งผยองเล็กน้อย แม้เห็นผู้แข็งแกร่งในงานเยอะขนาดนี้ ก็ยังมีความดูหมิ่นเล็กน้อย

สายตาทุกคนหยุดอยู่ที่ซูตง

มีเพียงลู่ฝานที่หยุดสายตาลงที่ผู้หญิงกับผู้ชายด้านหลังซูตง

ลู่ฝานรู้จักผู้หญิง ซึ่งก็คือผู้อาวุโสซู่มั่น เธอมองลู่ฝานด้วยสายตาประหลาด ในเวลาเดียวกันยังส่ายหน้าให้ลู่ฝานเบาๆ

ผู้ชายลู่ฝานก็รู้จักเหมือนกัน ก็คุณชายเฟิงเทียนยังไงล่ะ คุณชายเฟิงเทียนกวาดตามองรอบๆ ด้วยใบหน้าทะเล้น แน่นอนว่าเขาดูหมิ่น

จู่ๆ คุณชายเฟิงเทียนขยับปากเบาๆ เหมือนกำลังส่งกระแสจิต

จากนั้นซูตงพูดเสียงดังว่า “เงามืด ไม่เชิญเราไปนั่งเหรอ”