เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1978

สีหน้าซูตงดูเย้ยหยันเล็กน้อย เหมือนมีสองคนด้านหลังคอยหนุนหลัง คืนนี้เธอดูผยองเป็นพิเศษ

เชิดหน้าขึ้น เธอมองลู่ฝานด้วยสายตาที่ดูเหมือนดูหมิ่น

จากนั้นไม่รอให้ลู่ฝานตอบ เธอนั่งลงอย่างไม่สนใจ

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคุณชายเฟิงเทียนกับผู้อาวุโสซู่มั่นด้านหลังเธอ คิดว่าจวนองค์ชายใหญ่เป็นบ้านตัวเองไปแล้ว

ซูตงกวาดตามองคนรอบๆ จากนั้นแสยะยิ้มพูดว่า “เงามืด นายช่างมีหน้ามีตาจริงๆ คิดไม่ถึงเลยว่านายจะเชิญคนทุกประเทศมาได้ แต่น่าเสียดาย พวกที่มาเป็นสวะทั้งนั้น เมื่อกี้ฉันได้ยินนายประกาศ นายจะประกาศอะไรเหรอ”

น้ำเสียงของซูตง ทำให้ทุกคนสีหน้าไม่สู้ดีมาก

ทุกคนไม่ชอบผู้หญิงคนนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว คืนนี้การแสดงออกของเธอ ยิ่งทำให้ทุกคนมองเธอเป็นศัตรู

ถ้าสายตาฆ่าคนได้ ตอนนี้ซูตงคงโดนหั่นเป็นหมื่นชิ้นแล้ว

ลึกลงไปนัยน์ตามีสีแดงซ่อนอยู่ ซูตงหยิบอาหารบนโต๊ะขึ้นมากินหนึ่งคำ

ซูตงขมวดคิ้วทันที “ของบ้าบออะไรเนี่ย ไม่อร่อยเลย!”

ซูตงเหวี่ยงมือ ใช้แขนเสื้อกวาดอาหารบนโต๊ะลงบนพื้น

จากนั้นมองลู่ฝานด้วยสายตาเยาะเย้ยขึ้นอีก

การแสดงออกเช่นนี้กำลังบอกว่า

ฉันมาหาเรื่อง!

เหตุการณ์แบบนี้ทำให้คนอื่นหน้าเปลี่ยนสี

พวกเขาพากันมองไปทางลู่ฝาน เพราะลู่ฝานเป็นคนจัดงานเลี้ยง

เกิดเรื่องแบบนี้ เป็นการตบหน้าลู่ฝานชัดๆ

พวกเขารอดูว่าลู่ฝานจะทำยังไง

ทว่าจู่ๆ ลู่ฝานหัวเราะออกมา

เขาเดาได้นานแล้วว่าซูตงต้องวิ่งแจ้นมาหาเรื่องเขา แต่คิดไม่ถึงว่าซูตงจะใช้วิธีต่ำทรามแบบนี้

อยากให้เขาอับอายต่อหน้าทุกคนงั้นเหรอ

คิดว่ามีคุณชายเฟิงเทียนกับผู้อาวุโสซู่มั่นอยู่ด้านหลัง แล้วจะไม่มีใครกล้าแตะต้องเธอเหรอ

ลู่ฝานมองซูตงอย่างเฉยเมย แล้วพูดว่า “ขอโทษด้วย คืนนี้ฉันไม่ได้เชิญเธอ!”

ซูตงอึ้งไป เหมือนคิดไม่ถึงว่าลู่ฝานจะกล้าปฏิเสธเธอตอนนี้!

ผู้อาวุโสซู่มั่นกับคุณชายเฟิงเทียนที่อยู่หลังเธออึ้งไปแล้ว

เห็นพวกเขาแล้วลู่ฝานยังกล้าปฏิเสธ นี่ต้องกล้าขนาดไหนกัน ถึงกล้าทำเรื่องแบบนี้!

ลู่ฝานมองใบหน้าตกตะลึงของทั้งสามคน แล้วพูดต่อ “ดังนั้นทั้งสามคนกลับไปเถอะ รับแขกไม่ได้รับเชิญไม่ได้หรอก!”

จู่ๆ คุณชายเฟิงเทียนหัวเราะออกมา

นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าเมินเขาขนาดนี้ อีกทั้งอีกฝ่ายยังรู้ตัวตนเขาด้วย

สีหน้าซู่มั่นไม่เข้าใจว่าลู่ฝานกำลังทำอะไร

แม้เธอคิดจนสมองระเบิด ก็ไม่รู้ความคิดในใจลู่ฝาน

ตอนนี้ลู่ฝานเห็นทั้งสามคน ในใจมีเพียงความคิดเดียวคือ “ในที่สุดพวกนายก็มาแล้ว!”

พวกข่งหลินมองดูเงียบๆ อยู่ด้านข้าง

ไม่มีใครมีความคิดก้าวออกมาช่วยซูตงพูดสักคน

การแสดงออกของซูตง ทำให้คนของเก้าประเทศที่ทรงพลังเป็นปรปักษ์กับเธอแล้ว กล้าพูดออกมาว่าพวกสวะ ตอนนี้ในสายตาทุกคน ซูตงกลายเป็นศัตรูไปแล้ว

แต่พวกเขาเป็นคนมีมารยาท ไม่ได้ด่ากลับไปแค่นั้น ถ้าเป็นศิษย์พี่หานเฟิง ต้องด่าเธอเละแน่นอน

ซูตงกัดฟันกรอด “เงามืด ฉันมาที่นี่ถือว่าให้เกียรตินายแล้ว นายอย่ามาทำอวดดีหน่อยเลย!”

ประโยคนี้ทำให้ทุกคนในที่นี้ขมวดคิ้ว

เขาไม่ได้เชิญเธอ เธอวิ่งแจ้นมาเองโดยพลการ ดันมาพูดว่าให้เกียรติคนอื่นอีก นี่มันเกินไปหน่อยหรือเปล่า

แน่นอนว่าอันที่จริงคำพูดของซูตงไม่ได้ผิด

เพราะด้านหลังซูตงคือคุณชายเฟิงเทียนกับผู้อาวุโสซู่มั่น

คุณชายเฟิงเทียนหัวเราะแล้วยืนขึ้น พูดกับผู้อาวุโสซู่มั่นและซูตงว่า “เขาไม่ต้อนรับเรา แล้วเราจะอยู่ทำไม แต่ฉันสงสัยนิดหน่อย เมื่อกี้คุณชายเงามืดจะประกาศอะไรเหรอ”

จู่ๆ ลู่ฝานหัวเราะแล้วพูดว่า “ฉันจะประกาศว่าการแข่งนานาประเทศ ผู้ชนะคนสุดท้ายคือฉันแน่นอน”

ประโยคเดียวทำให้ทุกคนหัวเราะออกมา

เย่หนานเทียนส่ายหน้าเบาๆ ดูเหมือนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย

ซูตงกัดฟันพูดว่า “นายต้องตายอย่างน่าเวทนา ไม่มีทางชนะหรอก”

ตอนนี้ความดุดันพุ่งขึ้นมาบนตัวลู่ฝาน เขาพูดว่า “งั้นเรารอดูละกัน!”

สีหน้าผู้อาวุโสซู่มั่นไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก แต่เธอไม่พูดอะไรสักคำ

คุณชายเฟิงเทียนจัดเสื้อผ้าแล้วพูดกับซูตงว่า “ไปกันเถอะซูตง ต่อสู้กันด้วยวาจาไม่มีค่าอะไรหรอก แต่ฉันขอเตือนนายไว้นะเงามืด อย่ามาเล่นกับไฟ!”

ความอาฆาตแวบเข้ามานัยน์ตาคุณชายเฟิงเทียน

เห็นได้ชัดว่าการกระทำของลู่ฝานทำให้เขาโกรธไม่น้อย

คุณชายเฟิงเทียน ซูตงและซู่มั่นเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ลู่ฝานมองทั้งสามคนเดินออกไป จากนั้นยกยิ้มมุมปาก

“ดีมาก แบบนี้แหละ ในเมื่อยังไงก็ต้องแตกหักกัน เริ่มตั้งแต่คืนนี้ไปเลยดีกว่า!”

ลู่ฝานพึมพำกับตัวเอง

จากนั้นพูดกับทุกคนเสียงดังว่า “ทุกท่าน งานเลี้ยงคืนนี้สิ้นสุดลงแค่นี้ ทุกคนกลับไปได้แล้ว!”

ใบหน้าทุกคนเต็มไปด้วยความตกตะลึงทันที

“จบแบบนี้เหรอ”

ลู่ฝานหันหลังเดินออกไป ไม่ชักช้ารีรอสักนิด

พวกจั่วหยุนตงไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

นี่เพิ่งมาเอง ทำไมต้องกลับแล้วล่ะ ล้อพวกเราเล่นเหรอ!