เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1979

เสียงฝีเท้ามั่นคง พวกคุณชายเฟิงเทียนเดินออกจากจวนองค์ชายใหญ่แล้วชะงักฝีเท้าลงอย่างรวดเร็ว

คุณชายเฟิงเทียนหันมามองจวนองค์ชายใหญ่ด้านหลัง ใบหูขยับเบาๆ หลับตาลงช้าๆ ผ่านไปครู่หนึ่งจึงลืมตาขึ้น

“ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจจริงๆ เงามืดกำลังเล่นอะไรอยู่กันแน่”

คุณชายเฟิงเทียนมึนงงกับการกระทำของลู่ฝานไปหมดแล้ว

เขาเพิ่งเคยเจอผู้ฝึกชั่วร้ายที่กล้าพูดกับเขาแบบนี้เป็นครั้งแรก แล้วก็เพิ่งเคยเจอคนที่ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรแบบลู่ฝานครั้งแรกเหมือนกัน

กลุ่มคนเดินออกมาจากด้านหลัง

แต่ละคนกำลังคุยกันว่าเงามืดกำลังทำอะไร

เห็นได้ชัดว่าคนพวกนี้ไม่เข้าใจเหมือนกัน ถึงขนาดที่บางคนอารมณ์เสียก็มี

ก่นด่าว่าเงามืดหลอกลวงคนอื่น ทำให้พวกเขาเสียช่วงเวลาดีๆ!

จัดงานเลี้ยงหนึ่งงาน พูดยังไม่ทันได้พูด ยังไม่ทันได้ทำอะไรสักอย่าง กินอาหารได้แค่ไม่กี่คำ ก็ให้พวกเขากลับกันแล้ว

นี่มันเรื่องอะไรกัน!

ซูตงเห็นภาพนี้แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “มีโอกาสเป็นไปได้สูงว่าตกใจพวกเรา ตอนแรกเขาจะพูดอะไรกับคนพวกนี้แน่ๆ แต่พวกเรามาทำให้แผนเขาวุ่นวาย ดังนั้นเขาเลยตื่นตระหนกบอกให้ทุกคนกลับ ต้องเป็นแบบนี้แน่นอน!”

ผู้อาวุโสซู่มั่นพูดขึ้นข้างๆ ว่า “ฉันก็คิดแบบนี้เหมือนกัน”

คุณชายเฟิงเทียนหรี่ตาลง

เอาสองมือไพล่หลัง มองรถม้าออกไปทีละคันแล้วพูดเสียงเบาว่า “แผนเหรอ เขามีแผนอะไรจริงเหรอ ดูน่าสนุกมากนะ!”

ในเวลาเดียวกัน ยอดฝีมือทุกคนที่เพิ่งนั่งบนรถม้าตัวเอง พบว่าภายในรถม้าตัวเองมีมุกเพิ่มมาหนึ่งเม็ด แสงสะดุดตาเคลื่อนไหวอยู่ด้านใน เหมือนมีแผนที่ขนาดใหญ่ผนึกอยู่ด้านใน

“นี่คืออะไร” หลิ่วจื่อถามอย่างไม่เข้าใจ

คนขับรถม้าก็ตอบเธอไม่ได้ เพราะคนขับรถม้าก็ไม่เห็นเหมือนกัน

“นี่คือ......”

บนรถม้าอีกคัน คนขับรถม้ายื่นมุกเม็ดหนึ่งให้เริ่นหยู่ “คนของจวนองค์ชายใหญ่ส่งมาให้ บอกว่าเป็นของขวัญครับ!”

เริ่นหยู่ขมวดคิ้วพูดอย่างสงสัย “ของขวัญเหรอ”

เมื่อมองอย่างละเอียด เริ่นหยู่ถึงกับตกใจแล้วรีบพูดว่า “แผนที่ประเทศฉิงเทียน!”

หลังจากนั้นเริ่นหยู่นึกอะไรขึ้นได้ เขาพูดอย่างตกใจมากว่า “อย่าบอกนะว่านี่คือแผนที่ออกจากประเทศฉิงเทียน ลู่ฝาน คิดไม่ถึงเลยว่านายจะ......”

“เลี้ยวกลับ รีบเลี้ยวกลับเลย กลับสำนักเงิน!”

ตอนถังฮุยเห็นมุก เขารีบตะโกนเสียงดังทันที

ในเวลาเดียวกัน รถม้าที่เลี้ยวกลับเหมือนเขา คือรถม้าของหอฝึกสัตว์

บนรถม้า หลีซุ่นตะโกนแทบขาดใจว่า “เร็วๆๆ! อย่าทำให้เรื่องใหญ่เสียเวลา ระวังหัวนายจะขาด!”

พวกข่งหลิน โฉวหรง จั่วหยุนตงและเย่หนานเทียนได้มุกเหมือนกัน

พวกเขามองมุกอย่างละเอียด ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

มุกเม็ดนี้ยากจะเข้าใจเหมือนงานเลี้ยงครั้งนี้เลย

จั่วหยุนตงชี้มุกแล้วพูดว่า “ด้านในมีเครื่องหมายค่ายกลอยู่ด้วย หมายความว่ายังไงกันแน่”

จั่วหยุนตงส่ายหน้าแล้วโยนมุกไปด้านข้าง

......

“แผน ทุกอย่างกำลังดำเนินตามแผน!”

ในจวนองค์ชายใหญ่ ลู่ฝานนั่งอยู่ในห้องหนังสือ พูดด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า

อู่คงหลิงเดินเข้ามาในห้องหนังสือ ปิดประตูเบาๆ แล้วรินชาให้ลู่ฝาน “แผนอะไรเหรอ นายกำลังพูดอะไรอยู่”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ของที่ฉันให้เธอวางไว้บนรถม้าพวกเขา เธอเอาไปวางหรือยัง”

อู่คงหลิงพูดว่า “วางไว้หมดแล้ว ฉันเห็นกับตาตัวเองว่าเอาไปวางไว้แล้ว ไม่มีทางพลาด!”

ลู่ฝานพูดว่า “งั้นก็ดี ฉันทำได้เพียงเท่านี้ ที่เหลือขึ้นอยู่กับความเข้าใจและดวงของพวกเขาแล้วล่ะ”