เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2003

ตูม!

ทั่วทั้งเมืองฉิงเทียน ขณะนี้ดูเหมือนจะกำลังถูกระเบิด

เสียงระเบิดดังขึ้นมาจากทั่วทุกทิศทางของเมืองฉิงเทียน ทว่าไม่มีบ้านหลังใดที่ไม่ถูกพลังกระบี่กวาดล้าง

ถนนที่แต่เดิมกว้างและราบเรียบ ขณะนี้มันกลายเป็นร่องลึกไปแล้วอย่างสบูรณ์

โชคดีที่ฝูงชนที่เฝ้าดูอยู่ หลังจากที่ลู่ฝานและซูตงตกลงอยู่บนพื้น ทั้งหมดต่างก็ไม่ได้ตะลึงงันรั้งอยู่ที่ถนนต่อไป

มิฉะนั้น ก็ไม่รู้ว่ากระบี่ของลู่ฝานจะคร่าไปกี่ชีวิต

ในตอนนี้ คนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ที่ชั้นล่างของห้องใต้หลังคา เฝ้าดูหลังคาที่หายไป อาคารสูงที่พังทลายลงมา เผยให้เห็นท้องฟ้าสีดำสนิทด้านนอก

ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างอ้าปากกว้างพูดอะไรไม่ออก

และมีผู้คนนับไม่ถ้วนต่างกลืนน้ำลายลงไปอึกใหญ่ ใบหน้าขาวซีด และเริ่มวิ่งหนีอย่างสุดชีวิต

โดยจะต้องอยู่ให้ห่างจากสองคนนี้

นี่ไม่ใช่การปะลอง นี่มันเป็นการทำลายเมืองชัดๆ!

ผู้คนมากมายต่างมีความคิดเดียวกัน

แม้แต่ประมุขของประเทศฉิงเทียนที่เฝ้าดูจากท้องฟ้ามาโดยตลอด ในขณะนี้ต่างก็เริ่มถอยห่างออกไปอย่างอับอาย

กระบี่เมื่อครู่นี้ของลู่ฝาน เขาพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อควบคุมไม่ให้โจมตีเมืองโดยตรง

ผลที่ตามมาของการกระจายพลังกระบี่สูงเกินไป

เสื้อผ้าของประมุขของประเทศฉิงเทียนขาดเป็นริ้วๆ เขาไม่อาจทนดูได้อีกต่อไป จึงทิ้งเสื้อผ้าของตัวเองไปในทันที

เสียงระเบิดดังอยู่เป็นร้อยครั้งก่อนจะหยุดลง

ร่างที่ใหญ่โตของลู่ฝานก็เริ่มยืนอย่างภาคภูมิกลางท้องฟ้า

ในที่สุดร่างของซูตงก็ระเบิดออกจากเต๋าแห่งฟ้าดินของลู่ฝาน

พลังที่พุ่งออกมาได้ทำลายซูตงในทันที

ร่างกายอมตะของนักบู๊ไม่สามารถอยู่ยงคงกระพันได้ และร่างห้าธาตุของผู้ฝึกชี่ ก็ไม่สามารถอยู่ยงคงกระพันได้เช่นกัน

แน่นอน ร่างแห่งต้าเต๋าที่ซูตงอยากทำได้ ก็ไม่สามารถอยู่ยงคงกระพันได้เช่นกัน

ทุกสิ่งมีข้อดีและข้อเสีย ร่างของต้าเต๋าทำให้ซูตงมีความสามารถที่แข็งแกร่งในการอยู่รอด แต่เมื่อลู่ฝานตัดเต๋าทั้งหมดที่อยู่รอบตัวเธอ อีกทั้งยังเกือบจะทำลายเต๋าในร่างกายของเธอ ความบาดเจ็บทั้งหมดที่ซูตงได้รับจึงมีไม่น้อยเลย

อย่างน้อยในตอนนี้ มุมปากของเธอก็มีเลือดกระอักออกมา ดวงตาสองข้างของเธอแดงก่ำ!

“ฉันคิดว่าเธอจะแข็งแกร่งมากซะอีกนะ!”

น้ำเสียงของลู่ฝานฟังดูรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

จนถึงตอนนี้ เขาได้เห็นมันแล้ว วิทยายุทธของซูตงธรรมดามากๆ จริง

ระดับความสามารถของเธอ ความชำนาญในพลัง รวมถึงพลังแห่งเต๋านั้นล้าหลังไปมาก

พูดให้ชัดก็คือ อยู่ในระดับนักบู๊ปราณฟ้านั่นเอง

ตอนนี้เธอฝืนบังคับครอบครองเต๋าที่ไม่ใช่ของตัวเอง เพียงแค่ใช้มัน ก็เห็นได้ชัดว่าใจอยาก แต่ร่างกายไม่อำนวย อีกทั้งเมื่อมีคนอย่างลู่ฝานปรากฏตัวขึ้นมา คนที่ไม่กลัววิถีลิขิตฟ้า

ทุกคนก็จะพบว่า แท้จริงแล้วซูตงนั้นอ่อนแอมาก!

อย่างน้อยในตอนนี้ก็ดูเหมือนว่า แม้ซูตงจะยังอยากชนะ ก็คงเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป

วิถีลิขิตฟ้าถูกยับยั้ง ความแข็งแกร่งทางร่างกาย ความแข็งแกร่งของพลังปราณ ทักษะวิชา เธอไม่สามารถเทียบกับลู่ฝานได้เลย

ไม่ต้องพูดถึงเลยว่า ลู่ฝานยังมีวิธีการมากมายที่เธอคิดไม่ถึง

ลู่ฝานยังไม่ได้ใช้เต๋าแห่งชีวิตเพื่อสังหารด้วยซ้ำ ผ้าคลุมหยุนหลานที่อยู่บนหลังของเขาก็ยังไม่ได้ใช้!

ซูตงกัดฟันแน่น ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นดุร้าย ราวกับรู้สึกโมโหกับคำพูดของลู่ฝาน

เธอเสี่ยงชีวิตเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง แต่ไม่ใช่ให้ลู่ฝานมาพูดแบบนั้น

สิ่งที่เธอต้องการ คือเอาชนะคู่ต่อสู้ ฆ่าลู่ฝาน!

ผมของเธอเป็นสีขาวบิดเป็นเกลียวเหมือนงูพิษ

ใบหน้าที่แต่เดิมเคยงดงาม ตอนนี้กลับดูเหมือนผี

เพียงใบหน้านี้อาจทำให้คนขี้กลัวหลายคนต้องฝันร้ายไปตลอดชีวิตเลยก็ว่าได้

“ตายซะ! ตายซะ! ตายซะ!”

ซูตงเค้นเสียงออกมาจากลำคอ เสียงของเธอแหบพร่าราวกับคนแก่ที่อายุร้อยปี ด้วยการจับมือ พลังน้ำนมสีขาวจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาราวกับเส้นไหม ในชั่วพริบตา เสียงโหยหวนนับไม่ถ้วนก็ดังขึ้น

บางคนที่หนีออกไปได้ไม่ไกลก็ถูกแรงสังหารของซูตงแทงเข้าทันที

“วิชาชั่วร้าย!”

ลู่ฝานถอนหายใจ

อัตลักษณ์บางครั้งไม่ได้กำหนดว่าคนๆ หนึ่งเป็นอย่างไร มีเพียงการกระทำและสภาพจิตใจเท่านั้นที่เป็นตัวแทนทุกสิ่ง

คนที่บ้าคลั่งอย่างซูตง เป็นความคิดของคนที่ฝึกวิชาชั่วร้าย

เธอไม่เหมือนลู่ฝาน แม้แต่ในการต่อสู้เธอจะจงใจควบคุมวิธีโจมตีของตัวเอง เพื่อไม่ให้ไปทำร้ายผู้อื่น

แต่เมื่อซูตงเริ่มใช้วิชา โจมตีอย่างไม่เลือกหน้า

เมื่อพลังของวิถีลิขิตฟ้ามารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว และชิ้นส่วนของศพก็ระเบิดออก และหลุมดำขนาดใหญ่เริ่มปรากฏขึ้นด้านหลังซูตง!

“สงบระงับ!”

ซูตงยกมือขึ้น เธอบ้าคลั่งไปแล้ว!

แหวนจิ่วเซียวของลู่ฝานก็เริ่มสั่นอย่างบ้าคลั่ง แต่คราวนี้มันไม่ต้องการบินหนีจากลู่ฝาน แต่เตือนลู่ฝานให้หลบหนีอย่างรวดเร็ว

เห็นได้ชัดว่า แหวนจิ่วเซียวก็รู้การเคลื่อนไหวนี้เช่นกัน

แม้มันจะคิดว่าเมื่อเผชิญกับการเคลื่อนไหวครั้งนี้ ทางเลือกเดียวคือการหนี ลู่ฝานจึงทำได้เพียงยกกระบี่หนักไร้คมมาไว้ข้างหน้า และเริ่มถอยไปทันที

คุณชายเฟิงเทียนปรบมือและหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่า งานเลี้ยงมโหฬารกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!”