เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2008

สีหน้าลู่ฝานเย็นชา กดเสียงต่ำพูดกับหลีเหรินหลงที่อยู่ข้างหลัง “บอกเจ้าสำนักหลี ฉันอาจไปถึงช้าสักหน่อย”

หลีเหรินหลงตอบ “ช้ากว่านี้คงไม่ทันแล้ว ภารกิจของฉัน คือพานายกลับไป”

พูดอย่างนี้แล้ว หลีเหรินหลงก็หยิบอาวุธออกมา เห็นได้ชัดว่าเตรียมสู้รบเคียงบ่าเคียงไหล่ลู่ฝาน

ผู้อาวุโสถือไม้เท้าหัวงูแค่นหัวเราะ “แค่เจ้าหนูน้อยสองคน กลับกล้ายกอาวุธต่อหน้าฉัน น่าขำ!”

ลำแสงจากไม้เท้าพุ่งขึ้น ผู้อาวุโสถือไม้เท้าหัวงูกำลังจะลงมือ

ด้านหลังของเขา กลับมีแสงสีฟ้าเส้นหนึ่งพุ่งทะลวงขึ้นมา

ผู้อาวุโสถือไม้เท้าหัวงูยังไม่ทันมีปฏิกิริยาตอบโต้ ก็ถูกลำแสงนั้นแยกเป็นสองส่วน

ร่างทั้งสองซีกร้องโหยหวน รีบสลายไปกลางอากาศอย่างรวดเร็ว

ต่อมา ร่างของไอ้อ้วนตงและเฟิงเสี่ยวชี่ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าลู่ฝาน

“ลู่ฝาน นับว่าพวกเจ้าอาจารย์และศิษย์เหี้ยมพอ!”

ไอ้อ้วนตงพูดพลางโยนไหสุราให้ลู่ฝาน

ลู่ฝานไม่ต้องมองก็รู้ว่านั่นจะต้องเป็นเหล้าดีรักษาอาการบาดเจ็บฟื้นฟูพลังชี่แน่นอน

เพียงแต่ตอนนี้ ลู่ฝานยังไม่ต้องใช้

เก็บเหล้าไว้ หลีเหรินหลงที่อยู่ด้านข้างพูดเสียงดัง “รีบไปกันเถอะ!”

ไอ้อ้วนตงตอบ“จะไปกันอย่างนี้เหรอ? ทอดทิ้งใต้หล้าไม่สนใจเลยเหรอ? ลู่ฝาน ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่สุดที่นายจะซื้อใจผู้คน อย่าโทษอาจารย์อาว่าไม่ได้เตือนเจ้าล่ะ!”

สีหน้าลู่ฝานจมลึกลงไป กัดฟัน “แต่ฉันช่วยพวกเขาไม่ได้!”

ไอ้อ้วนตงตอบ “นายรู้ได้ยังไงว่าช่วยไม่ได้ หากนายรอดไปได้ งั้นคนที่ติดตามนาย ใช่หรือไม่ว่ายังมีบางส่วนที่มีชีวิตรอด หากนายออกไปไม่ได้ งั้นนายยังจะสนใจพวกเขาว่าจะรอดได้ไหม?”

ลู่ฝานอ้าปาก ไอ้อ้วนตงดูคล้ายพูดได้มีเหตุผลเหลือเกิน

หลีเหรินหลงร้อนใจแทบทนไม่ไหวแล้ว พูดเสียงดัง “ยังมัวพูดอะไรอยู่ ไปเถอะ!”

ริมฝีปากลู่ฝานพลันยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม“งั้นก็ให้ฉันเป็นวีรบุรุษสักหนแล้วกัน”

พูดอย่างนั้นแล้ว ลำแสงจากร่างของลู่ฝานก็พุ่งขึ้นฟ้า

ลู่ฝานตะโกนก้อง “ใครอยากรอด มาทางนี้!”

ยามนั้น ตะโกนอะไรล้วนไม่ได้ผลเท่าคำนี้

ทันใดนั้น ลู่ฝานดูคล้ายดึงดูดสายตาผู้คนที่ยังมีชีวิตรอดทั้งหมด ภายในเมืองฉิงเทียน!

ขณะเดียวกัน แมงมุมกลืนวิญญาณ แรดเพลิงปีศาจทลายฟ้าทั้งหมด รวมถึงนักฝึกชั่วร้ายกลุ่มหนึ่งก็มองไปยังลู่ฝาน

หนังตาเฟิงเสี่ยวชี่กระตุก พูดเบา ๆ “นายต้องการตกเป็นเป้าโจมตีจริง ๆ น่ะเหรอ!”

ลู่ฝานกลับยิ้มอย่างมีความสุข “ชีวิตคนจะไขว่คว้าได้สักกี่ครั้ง!”

“เป็นลู่ฝาน! เป็นเขาที่ตะโกน! เชื่อเขาไหม?”

“สถานการณ์อย่างนี้ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้ว วิธีของสามอริยบุคคลพึ่งพาไม่ได้ ได้แต่ต้องดูว่าลู่ฝานคนนี้มีความสามารถแค่ไหนแล้ว!”

“ทุกคน บุก ย้ายไปหาลู่ฝาน!”

…

ผู้แข็งแกร่งทั้งกลุ่ม ทุกประเทศต่างชี้ไปทางลู่ฝานพลางตะโกนก้อง

คนที่พุ่งเข้ามาเป็นคนแรก ก็คือฉินซางต้าตี้ ผู้นำประเทศอู่อาน เขาเชื่อมั่นในลู่ฝานอย่างยิ่ง

ไอ้อ้วนตงสะบัดมือสังหารแรดเพลิงปีศาจทลายฟ้าที่พุ่งเข้ามา หัวเราะเบา ๆ ไอ้อ้วนตงพูดว่า “ลู่ฝาน นายเคยคิดไหม อาจเป็นเพราะเสียงตะโกนในวันนี้ของนาย พวกเราสำนักจิ่วเซียว ก็มีความหวังขึ้นมามากแล้ว!”

ลู่ฝานยิ้มพลางตอบว่า “พวกเรา? อื้ม ไม่เลว พวกเรา บางทีมั้ง หากเป็นอย่างนั้นได้จริง ๆ งั้นก็ดีที่สุดไปเลย!”

ลู่ฝานจำได้ชัดเจน นี่คือแขนของมัน หนีบไม้บรรทัดเคลื่อนสวรรค์ของอริยบุคคลผู้เป็นอมตะจนละเอียดเป็นผุย เกือบจับเขาไปได้

ความรู้สึกบอกว่า มันไม่ใช่คน แต่เป็นสัตว์อสูรตัวหนึ่ง

สัตว์อสูรที่เก่งฉกาจซึ่งเฟิงเทียนเลี้ยงไว้!

พริบตาที่ไอ้อ้วนตงเห็นวานรปีศาจ ก็สูญเสียความนิ่งสงบทั้งหมดที่มี

“หนี นี่คือสัตว์ศักดิ์สิทธิ์หุ้นตุ้น!”

ไอ้อ้วนตงเพิ่งพูดจบ ก็เห็นวานรปีศาจย่ำเข้ามาอีกก้าว

เพียงแต่ก้าวนี้ เซียนบู๊หลายคนที่กำลังลอยอยู่พลันระเบิดกลายเป็นหมอกโลหิต

ระลอกคลื่นอันน่ากลัว ทำให้พวกลู่ฝานแยกกันลอยห่างออกไป เจ้าดำกู่ร้องอย่างเจ็บปวด ทั้งร่างหดเล็กลงทันที

ไม่อาจลังเลได้อีกแล้ว ลู่ฝานและพวกหลีเหรินหลงเริ่มพุ่งตัวบินหนีสุดกำลัง

ตอนนี้ด้านหลังของพวกเขา ตามติดมาด้วยร่างเงานับไม่ถ้วน

ในสายตาผู้อื่น ดูคล้ายมีเพียงติดตามลู่ฝาน ถึงจะเหลือความหวังในการมีชีวิตรอด

ขอบฟ้าไม่ไกลนัก เงาร่างสองสายค่อย ๆ หยุดลง

ผู้หนึ่ง สวมชุดดำเสมือนหมึก ดวงตาเหมือนยามค่ำคืน นั่นก็คือธิดาเทพแห่งความมืด

อีกผู้หนึ่ง สวมชุดหรูหรา ใบหน้าแสยะยิ้ม ก็คือผู้นำประเทศฉิงเทียนตัวปลอม ราชาปีศาจฝันร้าย

อย่างต่อเนื่อง ราชาปีศาจฝันร้ายฟื้นฟูร่างจริง พูดกับธิดาเทพแห่งความมืด “เธอว่า พวกเราควรฆ่าพวกเขายังไงดี ให้สัตว์เลี้ยงตัวน้อยของฉันกัดพวกเขาให้ตาย หรือว่าพวกเราลงมือเองดี”

ธิดาเทพแห่งความมืดตอบว่า “อริยบุคคลผู้เป็นอมตะ ของฉัน คนอื่น ของนาย!”

ราชาปีศาจฝันร้ายสะบัดมือหยิบพัดของตัวเองออกมา ตอบว่า “ดีมาก ดีมาก งั้นก็ตกลงอย่างรื่นเริงตามนี้!”