เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2009

เมืองฉิงเทียน ตำหนักหมิงฉี่

“ระเบิด!”

เจ้าสำนักหลีซีนั่งรถเข็นไม้เดินทาง

ผู้แข็งแกร่งจากหอฝึกสัตว์ทั้งสองฝั่งเหมือนหั่นผักหั่นแตงก็ไม่ปานเมื่อสังหารบรรดาองครักษ์ที่พุ่งปะทะเข้ามา

ผู้แข็งแกร่งเหล่านี้ ทุกคนอย่างน้อยวิทยายุทธระดับเซียนบู๊

สวมเกราะลายอสูรตลอดทั้งร่าง ย่อมไม่ใช่ธรรมดา อย่างน้อยก็สามารถยกระดับพลังต่อสู้ของพวกเขาจากหนึ่งขึ้นเป็นสามส่วน

พวกเขาพลางสังหารคน พลางสาดฝุ่นผงออกไปข้างนอก

ท่ามกลางฝุ่นผง แฝงไว้ด้วยกลิ่นค่อนข้างเหม็นคาว

กลิ่นลอยมาตามลม ถึงกับทำให้หนวดของสัตว์อสูรอากาศธาตุรอบด้านหดกลับไป พวกมันดูคล้ายรังเกียจกลิ่นอย่างนี้

ตูม!

เสียงระเบิด ประตูใหญ่ตำหนักหมิงฉี่ถูกลูกศิษย์หอฝึกสัตว์ใช้วิชาระเบิดออก ปรากฏทุกฉากที่อยู่ข้างใน

เจ้าสำนักหลีซีนั่งรถเข็นไม้เข้าไปในตำหนักหมิงฉี่ กวาดสายตามองฉากอยู่ในตำหนักแวบหนึ่ง แววตาเคร่งขรึม

ภาพที่เห็นในฉากนั้น ทั้งประเทศฉิงเทียน ริมขอบเริ่มทรุดตัวพังทลายแล้ว

หนวดบ้าคลั่งเหล่านั้น ยังคงกลืนกินทุกอย่างในประเทศฉิงเทียนตามอำเภอใจ

เจ้าสำนักหลีซีไอเบา ๆ สองครั้ง “สัตว์อสูรอากาศธาตุเริ่มฟื้นคืน พวกเราเหลือเวลาไม่มากแล้ว”

ผู้อาวุโสที่ติดตามเจ้าสำนักหลีซีพูดอย่างประหลาดใจ “เจ้าสำนัก ความหมายของคุณคือ ภาพที่เห็นตอนนี้ ถึงกับยังไม่ใช่สัตว์อสูรอากาศธาตุฟื้นคืนทั้งหมด?”

หลีซีพยักหน้า “ใช่แล้ว เพียงสัตว์อสูรอากาศธาตุฟื้นคืนทั้งหมด ผงไล่อสูรเหล่านั้นที่พวกเราเพิ่งสาดออกไป ก็จะไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง ทุกคน เริ่มวางค่ายกลทันที พวกเราจำเป็นต้องปักหลักที่นี่ประมาณครึ่งชั่วยาม!”

ผู้อาวุโสที่อยู่ข้าง ๆ ยิ่งตื่นตกใจ พูดอย่างแปลกใจ “ครึ่งชั่วยาม? เจ้าสำนัก คุณคงไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม พวกเราจะสามารถรักษาที่มั่นนี้ไว้ถึงครึ่งชั่วยามได้ยังไง เพียงสัตว์อสูรอากาศธาตุฟื้นคืนทั้งหมด พวกเราจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยแน่นอน!”

หลีซีเงยหน้า ใช้สายตาทึบทะมึนอย่างที่ผู้อื่นไม่เคยเห็นมาก่อนมองไปยังผู้อาวุโสผู้นี้

เน้นชัดทีละคำ หลีซีตอบ “รักษาที่มั่นเอาไว้ไม่ถึงครึ่งชั่วยามต่างหาก ที่จะทำให้พวกเราตายอย่างไม่ต้องสงสัย ยังจำเป็นต้องให้ฉันพูดอีกรอบไหม?”

ผู้อาวุโสที่วิทยายุทธระดับสูงของเซียนบู๊ ถูกหลีซีซึ่งไม่มีพละกำลังแม้แต่น้อยกระทั่งแรงเชือดไก่ก็ไม่มี ทำให้หวั่นกลัวแล้ว

ได้แต่ขานรับ ผู้อาวุโสเริ่มสั่งให้ลูกศิษย์หอฝึกสัตว์วางค่ายกล

ครั้งนี้หอฝึกสัตว์ทุ่มสุดกำลัง

สถานการณ์เป็นตายอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ใครก็หลีกหนีไม่พ้น สิ่งเดียวที่สามารถทำได้ก็คือทุ่มเทกำลังเป็นครั้งสุดท้าย

มองฉากนั้นที่ภูเขาสายธาร สวนนาป่าเขาถูกกลืนกินอย่างหมดจด มองฉากนั้นที่คนประเทศฉิงเทียนร้องไห้คร่ำครวญ รวมถึงผืนดินที่ยังไม่หยุดทรุดตัวลง หลีซีกำหมัดแน่น!

ที่นี่ เดิมคือประเทศที่ตั้งสำนักของพวกเขาหอฝึกสัตว์

ที่นี่ เดิมคือที่ที่พวกเขาหอฝึกสัตว์ก่อร่างสร้างตัว

ที่นี่ เดิมคือความสงบสุขและดินแดนแห่งความสุข

แต่ตอนนี้ ทั้งหมดเพราะสัตว์อสูรอากาศธาตุตัวเดียว ก็พังทลายลงแล้ว

แค่สัตว์อสูรอากาศธาตุตัวเดียว!

หลีซีซึ่งต่อสู้กับสัตว์อสูรมาทั้งชีวิตจนรู้แจ้งสัจธรรม ถึงอย่างไรก็คิดไม่ถึง หอฝึกสัตว์รวมทั้งใต้หล้า ถึงกับตกอยู่ในมือสัตว์อสูรอากาศธาตุอันเล็กน้อยตัวเดียว

ตอนเป็นวัยรุ่น หลีซียังเคยศึกษาเรื่องสัตว์อสูรอากาศธาตุซึ่งเป็นสัตว์อสูรที่มหัศจรรย์ชนิดหนึ่ง

แต่เขาคิดไม่ถึงอย่างสิ้นเชิง สัตว์อสูรอากาศธาตุสามารถเติบโตได้ถึงขั้นนี้

หลีซีกระทั่งถึงตอนนี้ยังคงจดจำได้ ตอนนั้นการประเมินค่าที่เขามีต่อสัตว์อสูรอากาศธาตุก็คือ มีประโยชน์ แต่ไม่ใช่มหาศาล ใช้สอยได้นิดหน่อยเท่านั้น

ตอนนี้ดูท่าแล้ว การประเมินค่าหนนั้นของเขาช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน ช่างน่าขำเหลือเกิน

ผู้ฝึกชั่วร้ายใช้วิธีโหดเหี้ยมที่สุด ตบหน้าเขา

ไม่เพียงแต่สัตว์อสูรอากาศธาตุตัวเดียวทำลายล้างอสูรที่หอฝึกสัตว์เลี้ยงไว้ แต่สิ่งที่ทำให้เขายิ่งรู้สึกขายหน้าก็คือ

เสียงตะโกนของหลีซี พวกลู่ฝานแน่นอนว่าไม่มีทางได้ยิน

พวกเขาได้แต่มองวานรปีศาจสวรรค์ที่แฝงไว้ด้วยพลังอันน่ากลัวไร้เทียมทาน พุ่งปะทะเข้ามา กลิ่นอายบนร่าง ดุดันทำให้ผู้อื่นหวาดกลัว ร่างยังมาไม่ถึง พลังที่กดอัดออกมา ก็ทำให้คนไม่น้อยเลือดไหลออกทวารทั้งเจ็ดแล้ว

“ถอย! ถอย! หยิบอาวุธมา ทุกคนถอยพลางโจมตี อย่าให้มันปะทะเข้ามาได้เป็นอันขาด!”

หลีเหรินหลงตะโกนก้อง

คนอื่น ๆ มองเขาอย่างเลื่อนลอย เห็นได้ชัดว่าไม่ค่อยมั่นใจในตัวเขา

ลู่ฝานตะโกนดัง “ทำตามคุณชายหลีแห่งหอฝึกสัตว์ เร็ว!”

ครั้นได้ยินหอฝึกสัตว์สามคำนี้ คนอื่น ๆ ก็ทยอยเคลื่อนไหว

ผู้นำประเทศขณะนั้นก็ไม่อาจหลบอยู่ภายใต้การปกป้องของผู้อื่นแล้ว ทยอยหยิบอาวุธ กางพลังของตัวเองออกมา

พริบตานั้น ลำแสงต่าง ๆ พุ่งขึ้นฟ้า

ท่ามกลางฝูงชน ลำแสงหลายเส้นส่องสว่างเป็นพิเศษ

ท่ามกลางในนั้นมีไอ้อ้วนตง ยังมีผู้นำประเทศตันเซิ่งที่ลู่ฝานรู้จัก

ไม่ผิด ผู้นำประเทศตันเซิ่งก็อยู่ในขบวนทัพของลู่ฝาน

ไม่เพียงเท่านี้ ประเทศตันเซิ่งยังเห็นได้ชัดว่าไม่มีเวลาก่อเรื่องวุ่นวายกับลู่ฝาน พลังทั้งร่างปล่อยออกมาอย่างพุ่งพล่าน เกิดระลอกคลื่นต้าเต๋าแห่งชีวิต

“คนโง่ ตาย!”

วานรปีศาจสวรรค์ในที่สุดก็ฆ่ามาถึงข้างหน้า มือข้างหนึ่งตบลงอย่างแรง

พลังอันน่ากลัว ทำให้หนวดรอบด้านหดตัวกลับไปสิ้น

ไอ้อ้วนตง ผู้นำประเทศตันเซิ่งและคนอื่นๆก็ลงมือทันทีในเวลาเดียวกัน!

บึ้ม!