เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2045

คุณย่าเฉียนทั้งร่างพลันสั่นเทารุนแรง

พลังทั่วร่างของเธอ ขณะนี้เหมือนถูกมือใหญ่ไร้รูปร่างบีบไว้ ถึงกับขยับเขยื้อนไม่ได้

เขตวิถีใต้เท้าพยายามคิดจะปล่อยออกมา ร่างของคุณย่าเฉียนพรั่งพรูพลัง

น่าเสียดายทั้งหมดนั้น ภายใต้แสงสีทองกลับดูคล้ายเปล่าประโยชน์

อย่างช้า ๆ คุณย่าเฉียนค่อย ๆ คุกเข่าลง

“ชะล้างจิตวิญญาณของเธอ ชำระบาปของเธอให้หมดจด สวามิภักดิ์เถอะ มอบทุกสิ่งทุกอย่างให้แก่สวรรค์อันยิ่งใหญ่ คุณก็จะได้รับการประทานความสุขจากเทพวิญญาณ!”

คุณย่าเฉียนกัดฟัน “รู้ไหม? คำพูดนี้ของคุณ ยังไม่สู้พวกเราผู้ฝึกชั่วร้ายด้วยซ้ำ น่าขำ ให้ฉันสวามิภักดิ์ พวกคุณยังไม่มีคุณสมบัติพอ!”

เสียงเพิ่งหยุดลง ร่างของคุณย่าเฉียนก็ปรากฏพลังแห่งโลกผืนหนึ่งพุ่งออกมา

ภูเขาธารน้ำ แมลง เมฆขาวบนท้องฟ้า ลอยอยู่ในมือของคุณย่าเฉียน

ฝืนทำลายแสงสีทองให้แตกสลายทีละนิด ๆ!

หลิงเหยามองอยู่ด้านข้าง เอะอะคิดจะตะโกนเสียงดัง แต่กลับพบว่า เสียงของเธอพูดไม่ออก

เธอเหมือนกับถูกผนึกไว้เป็นผู้ชมในโลกอิสระใบหนึ่ง

เธอสามารถเคลื่อนไหว สามารถมองดูรอบด้าน แต่ไม่สามารถเปล่งเสียง ไม่อาจสัมผัสแตะต้องสิ่งของใด ๆ

เธอสัมผัสได้ถึงสายลมที่โคจรรอบด้าน แต่ไม่อาจคว้าจับใบไม้สักใบ

พลังอันแข็งแกร่งของคุณย่าเฉียน แสงสีทองอันน่ากลัวบนร่างของผู้หญิง เธอล้วนสัมผัสได้อย่างชัดเจน

แต่ไหนแต่ไรมาเธอไม่เคยรู้ คุณย่าเฉียนถึงกับเป็นขุนพลังสุดเหนือฟ้าที่ครอบครองพลังแห่งโลกผู้หนึ่ง และไม่เคยรู้มาก่อน พลังอำนาจของแสงสีทองนี้ ถึงกับแข็งแกร่งปานนี้

ผู้หญิงเห็นคุณย่าเฉียนยังกล้าต่อต้าน น้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความเกรี้ยวโกรธหลายส่วน

“มนุษย์เอ๋ย ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่โง่เขลาอย่างนี้ ต่อต้านเทพวิญญาณ รนหาที่ตายเอง!”

คุณย่าเฉียนใช้ไม้เท้าตั้งตระหง่านลงตรงหน้าตัวเอง ฝืนใช้พลังแห่งโลก ทำลายแสงสีทอง

“เธอยังไม่ใช่เทพวิญญาณ!”

สายตาของคุณย่าเฉียนแฝงไว้ด้วยความดื้อรั้นหลายส่วน

ทั่วทั้งร่าง เริ่มปลดปล่อยระลอกคลื่นของออร่าปีศาจสีดำอันน่ากลัว

เส้นผมพริ้วไหว คุณย่าเฉียนขณะนั้นดูเหมือนมีสง่าราศีของราชาปีศาจหลายส่วนจริง ๆ ออร่าปีศาจพุ่งขึ้นฟ้า ฟ้าดินรวมกันเข้าเป็นเงาร่างของวิญญาณปีศาจแปดตา

สีหน้าของศีรษะผู้หญิงเปลี่ยนเป็นเย็นชา เป็นไปได้ว่าคำพูดประโยคนั้นของคุณย่าเฉียนค่อนข้างยั่วโมโหเธอ

ดังนั้น ผู้หญิงใช้สายตามองไปยังท้องฟ้า

“ผืนฟ้าบนสวรรค์ เทพวิญญาณเกรียงไกร ทำลายล้างโลก ผู้ใดก็ไม่อาจหยุดยั้ง!”

ผู้หญิงและหลิงเหยาเริ่มพึมพำคำเหล่านั้นออกมาพร้อมกัน

ดูคล้ายประโยคสั้น ๆ นี้ อยู่ในสมองของเธอ

กระทั่งหลังจากหลิงเหยาพูดจบ ตัวเธอเองยังสัมผัสได้ถึงความน่าหวาดกลัวหลายส่วน

วินาทีถัดมา พลังแห่งโลกทั่วร่างของคุณย่าเฉียนถึงกับสลายไปหมด

หลิงเหยามองไม่ออกว่าเมื่อครู่นี้เกิดอะไรขึ้น รู้เพียงว่าพลังแปลกขุมหนึ่ง ลงมาจากฟ้า

ไร้ซึ่งลำแสง ไม่มีสายฟ้า มีเพียงพลังลงมา ทำให้พลังทั้งหมดบนร่างของคุณย่าเฉียน ถูกทำลาย

เธอถูกกดไว้กับพื้น ผืนดินปรากฏรอยประทับห้านิ้วมือ ดูเหมือนตราประทับปัญจธาตุแห่งฟ้าดินที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน

ผู้หญิงพูดเสียงดัง “ความชั่วจากไปความเมตตายังคงอยู่ ชะล้างจิตใจ ยำเกรงฟ้าดิน ละทิ้งการต่อต้าน ฉันในนามของฟ้าดิน ขอเปลี่ยนแปลงทุกอย่างที่เป็นตัวคุณ จากนี้ไป คุณเป็นคนของฟ้าดิน เต๋าสูงสุด บรรลุสูงสุด”

ออร่าปีศาจในร่างของคุณย่าเฉียนพลันถูกชะล้างหมดจดอย่างรวดเร็ว

กระทั่ง ความดื้อรั้นในดวงตาของคุณย่าเฉียนชั่วขณะนั้นก็ถูกชะล้างสิ้น

หลิงเหยายืนมองอยู่ข้าง ๆ กลับสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวหลายส่วนอย่างห้ามไม่อยู่

การบังคับลบล้างวิทยายุทธของผู้อื่น ใช้วิธีเปลี่ยนแปลงพลังของผู้อื่น ย่อมไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์ควรได้ครอบครอง อีกอย่าง ทั้ง ๆ ที่ความชั่วจากไปความเมตตายังคงอยู่ แต่ทำไมดูแล้วกลับให้ความรู้สึกไม่สบายใจอย่างนี้

นี่ไม่ใช่การโน้มน้าวผู้อื่นด้วยดี แต่เป็นกดหัวผู้อื่นลงน้ำ บอกเขา จากนี้ไปคุณต้องฟังฉัน ฉันเมตตาอยู่นะ ฉันมีความเป็นธรรมนะ

สีหน้าของคุณย่าเฉียนค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้นมา

ความดื้อรั้น ความอิสระเสรี ความดุดันที่อยู่ภายใต้สถานะผู้ฝึกชั่วร้ายของเธอ ต่างหายไปอย่างไร้ร่องรอย

แทนที่ด้วย ความอ่อนโยน ความเงียบสงบ

เธอนึกออกแล้ว นี่ก็คือเธอ

ใบหน้านี้ จมูกนี้ ความรู้สึกคุ้นเคยนี้ คือเธออย่างแน่นอน!

“ที่แท้ นี่ก็คือความเป็นมาของฉัน?”

หลิงเหยาพึมพำเบา ๆ

ทารกอ้าปาก กำลังจะพูด คุณย่าเฉียนกลับยื่นมือออกมา

ความอ่อนโยนในดวงตาของเธอพริบตานั้นพลันหายไป กลิ่นอายดุร้ายขุมหนึ่งพุ่งขึ้นมา

ภายในร่างของคุณย่าเฉียน พรั่งพรูพลังที่ไม่มีใครเคยพบมาก่อน

ดูคล้ายเป็นพลังเต๋า แต่กลับเยอะกว่าพลังเต๋าอยู่บ้าง

“ผนึกวิญญาณ! ”

ไม้เท้าเครือไม้ในมือคุณย่าเฉียนเคาะแรง ๆ หนึ่งที

ตราประทับเส้นหนึ่งร่วงลงบนหว่างคิ้วของทารก พลันประทับลำแสงสว่างจ้า

ทารกตื่นตะลึงไปแล้ว เธอยังไม่ทันได้พูดอะไรสักคำ ต่อมาความฉลาดปราดเปรื่องในดวงตาหายไป สายตาเริ่มเปลี่ยนเป็นกระจ่าง เปลี่ยนเป็นใสซื่อบริสุทธิ์

คุณย่าเฉียนกระอักเลือดสดคำหนึ่งออกมา ร่างแห้งเหี่ยวลงกับที่

ผิวเนื้อนุ่มนิ่มเปลี่ยนเป็นแห้งเหี่ยวอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเปลี่ยนเป็นชรา ไม้เท้าระเบิดเป็นชิ้น

บนนิ้วมือ สีดำรวมตัวกัน พลังฟ้าดินโจมตีเธออย่างบ้าคลั่ง

แต่ต่อให้เป็นอย่างนั้น คุณย่าเฉียนก็ยังคงพยายาม ดึงตัวเองไปข้างกายทารก

เธอยื่นมือเข้าหาทารก กัดฟันพูดว่า “เทวทูตแห่งเทพ ก็แค่นี้ คนประเภทอย่างเธอควรจะหายไปตามการมีอยู่ของสายน้ำอันยาวนานตั้งนานแล้ว ตอนนี้กล้าปรากฏตัวออกมา ตายซะเถอะ”

ฝ่ามือกำลังจะร่วงลง ทารกพลันยื่นมือออกมา

มือน้อยแตะเข้าแก้มของคุณย่าเฉียน เปล่งเสียงหัวเราะ

ลำแสงในดวงตาคุณย่าเฉียนพลันสว่างจ้าขึ้นมา