เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2112

ประตูวังเปิดออก คุณท่านหลู่และคนอื่นเดินออกมารอลู่ฝาน

สีหน้าพวกเขาเต็มไปด้วยความยินดี พละกำลังของลู่ฝานทำให้พวกเขารู้สึกฮึกเหิม มีผู้แข็งแกร่งแบบนี้อยู่ ต่อไปประเทศอู่อานต้องปลอดภัยขึ้นมากแน่ๆ

ต่อไปประเทศเป่ยเสิน อาณาจักรอสูรซีเหลียงอะไรนั่นคงเทียบประเทศอู่อานไม่ได้แล้ว

โลกก็เป็นแบบนี้แหละ ระหว่างประเทศกับประเทศ พลังของผู้แข็งแกร่งจะตัดสินฐานะของประเทศ

ตั้งแต่วันนี้ไป ในแดนตะวันออกจะมองประเทศอู่อานใหม่อีกครั้ง

วิชากายเร็วปานสายฟ้าแลบ ไม่ปล่อยให้พวกคุณท่านหลู่รอนาน ลู่ฝานกลายเป็นแสงเหาะมา

“ลู่......”

ทุกคนยังไม่ทันได้ตะโกน ลู่ฝานมาถึงตรงหน้าคุณท่านหลู่พร้อมใบหน้าร้อนใจ จับคอเสื้อคุณท่านหลู่แล้วพูดว่า “หลู่เฉิงเซี่ยง ค่ายกลเคลื่อนฟ้าอยู่ไหน ฉันจะกลับเขตตงหวา”

คุณท่านหลู่โดนพลานุภาพบนตัวลู่ฝานที่ยังไม่หายไปกดดันจนหน้าแดงเถือก

คนอื่นรวมถึงเจ้าบ้านตระกูลใหญ่ๆ และนายพลทุกคน ยอดฝีมือของหน่วยองครักษ์เสิ่นหวาหวา ตกใจกับพลานุภาพบนตัวลู่ฝาน

แม้แดนวิทยายุทธของพวกเขาเข้าสู่อริยปราชญ์เหมือนลู่ฝาน

แต่ความแตกต่างระหว่างพละกำลังของพวกเขากับลู่ฝาน เรียกได้ว่าต่างกันราวฟ้ากับเหว

ถึงลู่ฝานยืนอยู่ตรงนั้น ในใจพวกเขายังรู้สึกไร้เรี่ยวแรง

คุณท่านหลู่หอบหายใจแล้วพูดว่า “อย่าใจร้อนสิท่านเจ้าคุณลู่ ถ้านายอยากกลับเขตตงหวาตอนนี้ สามารถใช้ค่ายกลเคลื่อนฟ้าของหน่วยองครักษ์เสิ่นหวาหวา ให้อีเฉินพานายไป!”

คุณท่านหลู่ชี้ไปทางพวกหน่วยองครักษ์เสิ่นหวา

ลู่ฝานรีบมาตรงหน้าพวกเขาแล้วพูดออกคำสั่งว่า “ตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย!”

น้ำเสียงลู่ฝานไม่ค่อยดีเท่าไร แต่กลับได้ผลสุดๆ

อีเฉินรีบพาลู่ฝานเดินเข้าไปในวัง ด้านในมีตำหนักมืดของหน่วยองครักษ์เสิ่นหวาอยู่พอดี

ด้านในมีค่ายกลเคลื่อนฟ้าที่สามารถเคลื่อนที่ไปในหนึ่งหมื่นแปดพันเขตของประเทศอู่อาน!

ลู่ฝานไม่ชอบที่พวกเขาเดินช้ามา เขาตัดสินใจจับพวกเขาเหาะเข้าไปด้านใน

เร็วจนทำให้บนท้องฟ้ามีรอยเหมือนดาบปาดลงบนกระดาษ เห็นได้อย่างชัดเจน

จนกระทั่งลู่ฝานออกมาไกลแล้ว เทียนชิงหยางรู้สึกเหมือนเพิ่งหายใจออก “น่ากลัวมาก ตอนนี้เขาคงเป็นขุนพลังสุดเหนือฟ้าแล้วมั้ง ขุนพลังสุดเหนือฟ้าเด็กขนาดนี้ 2-3 ปีมานี้เขาไปเจออะไรข้างนอกมาบ้างนะ”

คำพูดของเทียนชิงหยางแอบแซะเล็กน้อย เป็นน้ำเสียงของความอิจฉาริษยา

แต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครตอบคำถามเขา ไม่นานพวกศิษย์พี่หานเฟิงก็ตามมา

เมื่อหานหยวนหนิงเห็นพวกหานเฟิง เขารีบเหวี่ยงมือแล้วพูดว่า “ไอ้เด็กเวร นายยังมีหน้ากลับมาอีกเหรอ!”

หานเฟิงหัวเราะอย่างมีความสุขแล้วเหาะมาอย่างรวดเร็ว

ฮ่วนเย่ว์มองซ้ายมองขวาแล้วถามว่า “ลู่ฝานล่ะ”

ศิษย์พี่ใหญ่พูดว่า “คงรีบกลับเขตตงหวาไปแล้ว ศิษย์น้องหานเฟิงค่อยคุยเรื่องเก่าๆ เถอะ ช่วยศิษย์น้องลู่ฝานสำคัญกว่า!”

หานเฟิงตั้งสติได้แล้วพูดเสียงดัง “ไอ้แก่ รีบเปิดค่ายกลเคลื่อนฟ้าเร็วๆ ฉันจะกลับเขตตงหวาไปช่วยศิษย์น้องลู่ฝาน!”

…...

ลู่ฝานพาพวกอีเฉินมาถึงตำหนักมืดเหมือนพายุทอร์นาโด จากนั้นเปิดประตูออก

ทันใดนั้นสิ่งที่ปรากฏในสายตาคือค่ายกลขนาดใหญ่เหมือนตำหนัก

ค่ายกลเคลื่อนฟ้าที่นี่เยอะเหมือนเมฆบนฟ้า ส่องแสงระยิบระยับ

ลู่ฝานถามเสียงดังว่า “อันไหนไปเขตตงหวา!”

อีเฉินชี้อันขวาสุดแล้วพูดว่า “อันนั้นเป็นค่ายกลเคลื่อนฟ้าไปเขตตงหวา ไปถึงเมืองตงหวาได้ทันที”

ลู่ฝานเดินไปทางค่ายกลเคลื่อนฟ้าอย่างร้อนใจจนทนไม่ไหวแล้ว

อีเฉินที่อยู่ด้านหลังพูดว่า “ลู่ฝานอย่ารีบสิ ให้ฉันดูเหตุการณ์ที่เขตตงหวาก่อน ถ้าเกิดอะไรขึ้นที่เขตตงหวา ไม่แน่อีกฝ่ายอาจเปลี่ยนแปลงค่ายกลเคลื่อนฟ้า หรือไม่ก็เฝ้าอยู่นอกค่ายกลเคลื่อนฟ้า เพื่อลอบโจมตีกำลังเสริมที่มาถึง นาย......”

อีเฉินยังพูดไม่ทันจบ ก็เห็นลู่ฝานเปิดค่ายกลเคลื่อนฟ้า