เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2194

ทั้งคำพูดและท่าทางนิ่งสงบ ดูเหมือนลู่ฝานจะไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ

แต่เหล่าผู้อาวุโสเองก็ยังไม่กล้าฟันธงว่าสถานการณ์ของลู่ฝานตอนนี้เป็นอย่างไร

พวกเขาไม่รู้แม้กระทั่งว่าลู่ฝานในตอนนี้ใช่ลู่ฝานคนที่พวกเขารู้จักรึเปล่า

ผู้อาวุโสหกเอ่ยถามด้วยสีหน้าสับสน “ลู่ฝาน นายผ่านแดนมายาของตัวเองได้แล้วงั้นเหรอ?”

ลู่ฝานมองไปทางผู้อาวุโสหก พร้อมตอบกลับด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ “ใช่ ผู้อาวุโสหก ฉันต้องขอขอบคุณท่านด้วย ชาแห่งอารมณ์ทั้งเจ็ดของท่านยอดเยี่ยมจริง ๆ ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าจิตวิญญาณสามารถฝึกแบบนี้ได้ด้วย”

ขณะพูดลู่ฝานก็ยื่นมือออกมา ก่อนจะปล่อยพลังจิตวิญญาณออกมาสายหนึ่ง

เสี้ยววินาทีนั้น คาดไม่ถึงว่าผู้อาวุโสหกจะรู้สึกราวกับถูกมือขนาดใหญ่กำลังบีบรัด จากนั้นก็ลอยขึ้นจากพื้นโดยที่ไม่สามารถขยับตัวได้

ขณะเดียวกันลู่ฝานก็กดมือลงเล็กน้อย คนทั้งหมดที่อยู่โดยรอบต่างรู้สึกงุนงงไปชั่วขณะ ราวกับมีลมสายหนึ่งพัดผ่านสมองไป จากนั้นพวกเขาก็รู้สึกง่วงนอนขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

ผู้อาวุโสหกกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะเอ่ยถามขึ้น “ทำไมพลังจิตวิญญาณของนายถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้!”

ลู่ฝานยิ้มพร้อมตอบกลับ “เดิมทีไม่ได้แข็งแกร่งแบบนี้หรอก แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนพลังวิญญาณถูกเพิ่มเข้ามาเป็นเท่าตัวเลยล่ะ”

ลู่ฝานพูดไปพร้อมกับนึกถึงอันตรายที่เพิ่งเจอในแดนมายาไปด้วย

ครั้งแรกนั้นเขายืมพลังจากพลังจิตวิญญาณของตนเองที่ปะทุขึ้น ฝืนดื่มชาที่เหลือทั้งหมด

จากนั้นตอนที่เผชิญหน้ากับตนเองในชุดดำ ลู่ฝานก็เริ่มสัมผัสได้ถึงชีวิตที่ผ่านมาของอีกฝ่ายจริง ๆ

ไม่มีใครรู้ว่าเขาผ่านอะไรมาบ้างในแดนมายา

เสี้ยววินาทีนั้นเป็นช่วงเวลาชีวิตสิบกว่าปีของลู่ฝานชุดดำ

และไม่มีใครรู้อีกเช่นกันว่าในท้ายที่สุดลู่ฝานตื่นขึ้นมาได้เพราะพลังเย็นสายหนึ่ง ก่อนที่เขาจะฆ่าลู่ฝานชุดดำที่อยู่ในตัวทิ้ง

เริ่มตั้งแต่วินาทีนั้นพลังจิตวิญญาณในตัวเขาก็พุ่งทะยานขึ้นมาเป็นเท่าตัว

จากมุมมองของลู่ฝาน เขาคิดว่าจากนี้ไปแดนมายาที่ใช้ได้ผลกับเขาคงหาได้ยากยิ่งขึ้น

หลังผ่านแดนมายาอารมณ์ทั้งเจ็ด ลู่ฝานรู้สึกเหมือนทั่วทั้งร่างได้เพิ่มระดับขึ้นมา

“เฮ้อ เป็นแบบนี้อีกแล้ว!”

ผู้อาวุโสแปดถอนหายใจออกมาเล็กน้อย สำหรับคนเช่นลู่ฝานที่ตีไม่ตายแล้วยังสามารถเพิ่มพลังได้อีก พวกเขาหมดคำจะพูดแล้วจริง ๆ

ผู้อาวุโสใหญ่ปรบมือเบา ๆ การแสดงของลู่ฝานในวันนี้เรียกได้ว่าลึกซึ้งจนคาดเดาไม่ถูกเลยทีเดียว

คนอื่น ๆ ต่างคิดว่าลู่ฝานโชคดีผ่านด่านอีกแล้ว ทว่าผู้อาวุโสใหญ่ยังมองวิทยายุทธอันลึกซึ้งด้านพลังจิตวิญญาณของลู่ฝานออกอยู่ดี

อีกอย่างต่อจากนี้พลังด้านจิตวิญญาณของลู่ฝานก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นไปอีก

“ยินดีด้วยลู่ฝาน เก้าด่านสุดยาก ด่านที่สี่นายผ่านด่านแล้ว! ดูท่าต่อจากนี้ไปแดนมายาในโลกนึ้คงไม่มีแดนไหนที่ขังนายได้อีกแล้วล่ะ!”

จู่ ๆ ผู้อาวุโสหกก็ดูเหมือนแก่ชราขึ้นมาเป็นสิบปี ทว่าใบหน้าของอีกฝ่ายกลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

รอยยิ้มเช่นนี้เหมือนเป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากใจจริง ลู่ฝานถือถ้วยชาเดินขึ้นไปข้างหน้า ก่อนจะเอื้อมมือออกไปชงยาให้ผู้อาวุโสหกหนึ่งถ้วย จากนั้นจึงพูดขึ้น “ผู้อาวุโสหก ขอบคุณท่านมาก ฉันขอดูมุกทำลายอารมณ์ทั้งเจ็ดของท่านอีกสักครั้งได้ไหม!”

ผู้อาวุโสหกยิ้มพร้อมกับพยักหน้ารับ ก่อนจะหยิบเอามุกออกมายื่นให้ลู่ฝาน

ลู่ฝานรับมุกมามองดูเพียงเล็กน้อย จากนั้นก็ยืนยันความคิดที่อยู่ในใจ