เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2197

ไม่กี่วันหลังจากนั้น ประเทศตันเซิ่ง แดนตะวันออก

เจ้าสำนักหลีเองก็ได้รับจดหมายแล้วเช่นกัน

ทว่าจดหมายฉบับนี้ไม่ใช่จดหมายที่ลู่ฝานได้รับฉบับนั้น กลับเป็นจดหมายที่เทพเงินแปดทิศเขียนให้เจ้าสำนักหลีโดยเฉพาะ

ส่วนเนื้อหาด้านในไม่ได้แตกต่างกันมากนัก มีเพียงน้ำเสียงที่ดูอ่อนลงมาเล็กน้อยเท่านั้น

ในจดหมายของลู่ฝาน เทพเงินแปดทิศปฏิบัติต่อเขาราวกับเด็กน้อย น้ำเสียงเย่อหยิ่งเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม แต่สำหรับเจ้าสำนักหลี แม้น้ำเสียงในจดหมายจะดูแข็งกร้าว แต่ก็ยังถือเป็นทางการ

“ใครก็ได้มานี่สิ รวบรวมสถานการณ์ที่เกิดขึ้นล่าสุดในเขตเหนือเป็นรูปเล่ม จัดเรียงเสร็จแล้วเอาไปวางไว้ในห้องฉัน เย็นนี้ฉันอยากดูหน่อยว่าเทพเงินแปดทิศต้องการจะทำอะไรกันแน่!”

เจ้าสำนักหลีขมวดคิ้วแน่น เห็นได้ชัดถึงความกังวล

เขาวางจดหมายลงบนโต๊ะ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองประมุขประเทศตันเซิ่งที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างขมขื่น

“เขตเหนือถูกตีแตกแล้ว!”

ประมุขประเทศตันเซิ่งไม่ได้ตอบกลับ เขาเพียงโบกมือเบา ๆ ส่งผลให้ปุยเมล็ดหลิวที่ลอยอยู่รอบ ๆ นิ่งอยู่กลางอากาศ

ภายในศาลา จู่ ๆ หม้อต้มยาขนาดเล็กก็มีควันสีขาวพวยพุ่งขึ้น

ประมุขประเทศตันเซิ่งเปิดหม้อน้อยออก ก่อนจะหยิบเม็ดยาขึ้นมา จากนั้นก็ส่งให้เจ้าสำนักหลี “ยาเม็ดนี้สามารถต่ออายุคุณได้อีกสามปี”

เจ้าสำนักหลีรับเม็ดยามา ก่อนจะส่งให้หลีเหรินหลงที่ยืนอยู่ด้านข้างซึ่งกำลังยกถ้วยชาให้เขา

ท่าทางไม่ใส่ใจเช่นนั้น ราวกับว่าไม่ได้เห็นเม็ดยาต่ออายุนี่เป็นเรื่องเป็นราวสักเท่าไร

เจ้าสำนักหลีเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มเล็กน้อย

“แค่สามปี ฉันนึกว่าประมุขประเทศตันเซิ่งลงมือทั้งที อย่างน้อยก็น่าจะต่ออายุฉันได้สักสิบปีเสียอีก!”

ประมุขประเทศตันเซิ่งเหลือบมองเจ้าสำนักหลีเล็กน้อย “คุณควรจะตายได้ตั้งนานแล้ว หากไม่ใช่เพราะยาเทวดาในประเทศตันเซิ่งมีมากพอ คุณได้ตายเร็วกว่าเดิมอีก สามปีถือว่าไม่น้อยแล้ว!”

เจ้าสำนักหลีพยักหน้ารับ “ก็จริง สามปีก็มากพอที่จะทำอะไรได้หลายเรื่องเชียว ประมุขประเทศตันเซิ่ง คุณคิดว่าครั้งนี้พวกเราควรลงมือไหม? พวกเทพเงินแปดทิศพ่ายแพ้เร็วกว่าที่เราคิดเสียอีก ดูท่าผู้ฝึกชั่วร้ายคงจะเตรียมการมาเป็นอย่างดี ปัญหายิ่งหนักเข้าไปใหญ่!”

ประมุขประเทศตันเซิ่งตอบกลับ “หนักก็หนักสิ เพราะถึงอย่างไรพวกผู้ฝึกชั่วร้ายคงไม่สามารถโจมตีเข้ามาถึงแดนตะวันออกในเร็ว ๆ นี้ได้แน่ รอให้พวกเทพเงินแปดทิศแพ้ไปพอสมควร เราค่อยออกหน้าไปเก็บกวาดเศษซากที่เหลือก็ได้”

เจ้าสำนักหลีเผยรอยยิ้มออกมา “ประมุขประเทศตันเซิ่งช่างมั่นอกมั่นใจเสียจริง ถ้าเป็นเช่นนี้ก็มีอยู่วิธีหนึ่ง ซึ่งตอนนี้พวกเรามีทางเลือกอยู่สองทาง ทางแรกคือไปช่วยพวกเทพเงินแปดทิศ ทางที่สองคือไม่ต้องเคลื่อนพลใด ๆ ทั้งสิ้น รอดูสถานการณ์ไปก่อน”

“ไม่เคลื่อนพล! คอยเก็บกวาดทหารหนีตาย!”

ประมุขประเทศตันเซิ่งเลือกทางที่สองโดยไม่ลังเลเลยสักนิด

เขาไม่ได้มีความรู้สึกดีอะไรกับเทพเงินแปดทิศหรือผู้ฝึกชั่วร้ายนัก ปล่อยให้คนทั้งสองกลุ่มนี้ตายไปเลยถึงจะดีที่สุด!

เจ้าสำนักหลีคิดไปคิดมา ก่อนจะส่ายหน้าเบา ๆ “ฉันกับคุณคิดไม่เหมือนกัน ฉันคิดว่าในเวลาแบบนี้เราควรเข้าไปช่วยเทพเงินแปดทิศสักครั้ง จะให้เขาพ่ายแพ้เร็วเกินไปไม่ได้ ไม่อย่างนั้น หากพลังอำนาจของผู้ฝึกชั่วร้ายมีมากเกินไป แดนตะวันออกของเราคงได้ตกอยู่ในอันตรายจริง ๆ ทันทีที่พวกผู้ฝึกชั่วร้ายรู้สึกว่าตนเองแข็งแกร่งมากพอแล้ว พวกมันก็จะเริ่มบุกโจมตีเขตตะวันตกและแดนตะวันออก เช่นนั้นยิ่งจัดการได้ยาก! พวกเรายังอ่อนแอเกินไป!”