เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2207

ผู้อาวุโสรองและคนอื่นไม่มีอะไรให้เถียง คุยกันแล้วว่ากฎเป็นเช่นนี้จริงๆ

แต่คนฉลาดต่างดูออกว่าถ้าผู้อาวุโสสี่บอกลู่ฝานว่าถ้าทำลายค่ายกลรวมศูนย์ไม่ได้ก็จะไม่ผ่าน ยังไงก็มีเหตุผลเข้าใจได้อยู่แล้ว

แต่ผู้อาวุโสสี่เสียดายน้ำพักน้ำแรงหลายสิบปีของตัวเองเกินไป ไม่ยอมเอาค่ายกลรวมศูนย์แลกกับโอกาสชนะ

เพราะเห็นพลานุภาพสุดท้ายของลู่ฝาน ขืนสู้ต่อไป ไม่รู้เลยว่าจะทำลายค่ายกลรวมศูนย์ได้หรือเปล่า เรียกได้ว่าเป็นไปได้โอกาสที่เท่าเทียมกัน

ผู้อาวุโสสี่ก็รู้ว่าครั้งนี้ตัวเองเห็นแก่ตัวเกินไป ไม่ได้คิดถึงเกียรติของสายเลือดเสินหวงเป็นอันดับแรก

เห็นผู้อาวุโสคนอื่นไม่พูดอะไรแล้ว เขารีบพูดเสริมว่า “ผู้อาวุโสทุกคนอย่าสิ้นหวัง แม้ฉันให้ลู่ฝานโชคดีผ่านด่านนี้ไปได้ แต่เขาบาดเจ็บสาหัส อีกทั้งเสียพลังไปเกือบครึ่ง ร่างกายไม่สมบูรณ์แบบนี้จะผ่านด่านต่อไปได้ยังไง ยังมั่นใจด่านที่ผู้อาวุโสสามเป็นคนคิดได้อยู่!”

เมื่อได้ยิน สีหน้าผู้อาวุโสทุกคนดีขึ้นเล็กน้อย

ผู้อาวุโสสามพูดว่า “คำพูดนี้ไม่เลว แม้หยุดลู่ฝานไว้ที่ด่านที่หกไม่ได้ แต่ถือว่ารักษาค่ายกลรวมศูนย์เอาไว้ได้ ปล่อยให้ลู่ฝานดีใจไปสักพักก่อน ด่านต่อไปเขาต้องถอนตัวแน่ๆ!”

ผู้อาวุโสรองถอนหายใจ “บางทีผู้อาวุโสสี่อาจจะพูดถูกก็ได้!”

ผู้อาวุโสทุกคนมองไปยังยอดเขาหั่วเซียว ตอนนี้สภาพลู่ฝานแย่จริงๆ

หน้าซีดเผือด พลังรวยริน ดูก็รู้ว่าบาดเจ็บสาหัส

อาการแบบนี้ ไม่ใช่แค่พวกผู้อาวุโสที่ดูออก พวกศิษย์สายเลือดเสินหวงที่อยู่รอบๆ ก็ดูออกชัดเจน

“ลู่ฝานแย่แล้ว บาดเจ็บสาหัสแบบนี้ ยังไงก็ต้องพักฟื้นหลายเดือน เส้นทางเก้าด่านสุดยากของเขาคงต้องหยุดชะงักลง หรือไม่ก็สิ้นสุดลงแล้วล่ะ”

“เก้าด่านสุดยากอย่างมากพักผ่อนแค่สิบวัน ไม่มีให้พักหลายเดือนหรอก เขาแพ้แล้ว!”

“เฮ้อ มาถึงขั้นนี้ไม่ง่ายจริงๆ พละกำลังลู่ฝานแข็งแกร่งจริงๆ ถ้ามียอดฝีมือแบบนี้มาเป็นเจ้าสำนัก ถือว่าไม่เลวจริงๆ แต่น่าเสียดาย......”

“ใช่ น่าเสียดายจริงๆ!”

…...

พวกศิษย์กำลังเสียใจแทนลู่ฝาน ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เหตุการณ์แบบนี้ไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอน

แน่นอนว่ามีกลุ่มที่สะใจเหมือนกัน

คนพวกนี้กำลังหัวเราะเยาะลู่ฝานที่ความสามารถไม่เพียงพอ แต่จะผ่านด่านที่เหลือรวดเดียว รับกรรมที่ตัวเองก่อไปเถอะ!

แต่พอคำพูดพวกนี้ออกมา ก็โดนศิษย์คนอื่นเถียงกลับทันที

คนอ่อนแออย่างพวกเขาจะไปเข้าใจจิตใจผู้แข็งแกร่งได้ยังไง

เห็นพลังที่ลู่ฝานระเบิดออกมาในช่วงคับขันเมื่อครู่ ถ้าจิตใจไม่ห้าวหาญ จะทำแบบนี้ได้เหรอ

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าไม่ใช่เพราะผู้อาวุโสสี่แอบซ่อมค่ายกลรวมศูนย์เสร็จตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ ตอนผ่านด่านที่หก ลู่ฝานคงไม่บาดเจ็บสาหัสหรอก

ทุกสิ่งทุกอย่างพูดได้แค่ว่าโชคร้าย ไม่ใช่ขาดความสามารถ!

ลู่ฝานเงยหน้ามองฟ้า การได้ยินของเขาดีมาก แค่ตั้งสมาธิก็ได้ยินเสียงพูดคุยของคนรอบๆ เกือบครึ่ง

เหมือนคนพวกนี้นึกว่าเขาหมดหนทางแล้ว

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ แล้วพึมพำว่า “ดูเหมือนต้องให้พวกเขาเห็นจุดแข็งแกร่งที่แท้จริงของคนที่ฝึกทั้งบู๊และชี่อีกแล้วสินะ!”

เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานพลิกมือหยิบหม้อออกมาหนึ่งใบ

หม้อใบนี้ชื่อว่าหม้อสือฟาง ลู่ฝานไม่ได้ใช้นานแล้ว แน่นอนว่าความสามารถในการกลั่นยาของลู่ฝาน ไม่จำเป็นต้องใช้หม้อยามานานแล้ว สามารถใช้พลังฟ้าดินรวมยาได้เลย

แต่ตอนนี้พลังในตัวปั่นป่วน ลู่ฝานทำได้แค่เอาหม้อออกมา เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดฝัน ส่วนทำไมต้องเป็นหม้อสือฟาง ไม่ใช่พวกหม้อล้ำค่าที่แท้จริงที่ลู่ฝานหาเจอในภายหลัง เหตุผลง่ายดายมาก เพราะคุ้นเคยกับหม้อใบนี้ที่สุด ถือว่าเป็นความทรงจำอย่างหนึ่ง

“เขาจะทำอะไร กลั่นยาเหรอ”

ผู้อาวุโสรองขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าเพราะอะไร บาดเจ็บสาหัสจะกลั่นยาอะไรอีก

ลู่ฝานสะบัดมือเอาสมุนไพรออกมาโยนใส่หม้อยา เขากินยารักษาอาการบาดเจ็บเข้าไปก่อน จากนั้นลู่ฝานกลั่นยาจริงๆ!

มีเพียงลู่ฝานที่รู้ว่าอาการบาดเจ็บของตัวเองเป็นยังไง ต้องการยาอะไร

นั่งขัดสมาธิ หม้อยามีไฟลุกโชนขึ้นมาทันที

ทันใดนั้นลู่ฝานเอากล้วยไม้สวรรค์แห่งหุ้นตุ้นออกมา จากนั้นโยนลงไปในหม้อยาทันที!