เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2266

จู่ๆ น้ำตาของยาโถวไหลออกมาเหมือนเขื่อนแตก หยดลงบนพื้นจนเกิดเสียงดัง

ลู่ฝานเห็นแล้วถึงกับช็อก เขาไม่เคยเห็นใครร้องไห้เก่งขนาดนี้มาก่อนเลย

ยาโถวร้องไห้พลางพูดว่า “พี่สาว ฉันปล่อยให้พี่ตายไม่ได้ ท่านเซียนบำเพ็ญชี่ ถ้าท่านช่วยพี่สาวฉัน ฉันจะบอกว่าเราเป็นใครมาจากไหน!”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ได้”

พูดจบ ลู่ฝานยื่นมือเข้าไปหาอาหยุนที่นอนอยู่บนเตียง พลังวิถีแห่งชีวิตอันบริสุทธิ์เข้าไปในตัวอาหยุน

ถ้าเป็นคนอื่น ต้องรักษาอาการของอาหยุนยากแน่นอน

สาเหตุก็ง่ายดายมาก ถึงขับพลังในตัวอาหยุนออกมาจนหมด พวกเขาก็ไม่สามารถทดแทนพลังชีวิตของอาหยุนที่สูญเสียไปได้

แต่เมื่อถึงมือลู่ฝาน เรื่องนี้ง่ายดายเป็นอย่างมาก

ลู่ฝานไม่ได้สนใจพลังในตัวอาหยุน เขาใส่พลังชีวิตเข้าไปทันที

ร่างกายอาหยุนเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ค่อยๆ แปรเปลี่ยนจากอ่อนแอเป็นแข็งแรงขึ้น

นี่วิธีรักษาจากต้นเหตุ แค่ร่างกายของอาหยุนแข็งแรงขึ้น พลังในตัวพวกนั้นจะทำอันตรายเธอไม่ค่อยได้

ที่เหลือก็คือให้เธอรีบหาวิธีใช้พลังพวกนี้โดยเร็วที่สุด

เห็นด้วยตาเปล่าว่าใบหน้าของอาหยุนค่อยๆ มีเลือดฝาด

ลมหายใจกลับมาเป็นปกติ นัยน์ตาเริ่มมีชีวิตชีวา

เสียงร้องไห้ของยาโถวเงียบลงทันที เธอตกใจเหมือนเห็นปาฏิหาริย์อย่างไรอย่างนั้น

อาหยุนค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งบนเตียง

ทั้งสองคนมองลู่ฝานอย่างตกตะลึง แต่จู่ๆ แสงหนึ่งออกมาจากตัวอาหยุน พุ่งทะลุห้องไปที่ขอบฟ้า

ทันใดนั้นคนทั้งเมืองต้าฮวงเห็นลำแสงที่พุ่งขึ้นไปบนฟ้า

ลู่ฝานสัมผัสถึงพลังในลำแสงนี้ เริ่มครุ่นคิดในใจ

เขาพอเดาได้แล้วว่าพลังนี้คืออะไร ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ ทันที

อาหยุนรีบหาของที่หัวเตียงอย่างลุกลี้ลุกลน เธอเอากริชจันทร์เสี้ยวส่องแสงระยิบระยับออกมาถือไว้แน่น

วินาทีที่เธอถือกริชไว้ แสงบนตัวหายวับไปทันที

เหมือนกริชเล่มนี้คือผนึกของเธอ ช่วยระงับพลังในตัวเธอเอาไว้

ลู่ฝานชี้กริชแล้วพูดว่า “ใช้อาวุธวิเศษระงับพลัง ผลสุดท้ายจะทำให้พลังแว้งกัดรุนแรงขึ้น เธอจำเป็นต้องหาวิธีควบคุมพลัง!”

อาหยุนกำกริชไว้ในมือ จ้องหน้าลู่ฝานแล้วพูดว่า “นายคือคนที่ลุงเจ็ดส่งมาใช่ไหม ถึงตายฉันก็ไม่ให้ของสิ่งนี้กับนายหรอก นี่เป็นของแม่ฉัน ของฉัน! ยาโถว มานี่เร็วๆ อยู่ห่างๆ เขาหน่อย!”

ยาโถวเดินมาข้างหน้าอาหยุนอย่างเหม่อลอย จ้องหน้าลู่ฝานอยู่อย่างนั้น

เหมือนเธอตกใจที่เมื่อกี้ลู่ฝานช่วยชีวิตอาหยุนได้

ลู่ฝานมองยาโถวแล้วมองอาหยุน “เธอสองคนเป็นทายาทเผ่ายันต์สินะ โชคดีจริงๆ คิดไม่ถึงว่าวันนี้ฉันจะได้เจอคนเผ่ายันต์ในตำนานที่สูญหายไปแล้วตั้งสองคน ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ใช่คนที่ลุงเจ็ดอะไรนั่นส่งมา คิดดูดีๆ สิ ถ้าฉันเป็นคนที่ลุงเจ็ดอะไรนั่นส่งมา พวกเธอสองคนคงตายไปนานแล้ว อย่างน้อยเมื่อกี้ฉันคงเอาของไปแล้ว!”

ยาโถวหันมามองอาหยุน “พี่ เหมือนเขาไม่ใช่พวกเดียวกับเราจริงๆ บนตัวเขาไม่มีกลิ่นอายนั่นเลย!”

ลู่ฝานพูดว่า “ดูสิ ยาโถวฉลาดกว่าเธออีก แต่ก็ขอบใจนะยาโถว ตอนแรกฉันแค่เดาว่าพวกเธอเป็นคนเผ่ายันต์ คิดไม่ถึงว่าพวกเธอเป็นคนเผ่ายันต์จริงด้วย ยินดีที่ได้รู้จักๆ!”