เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2267

ในเวลาเดียวกันในพระราชวังประเทศเจ๋อ

ภายในสวนของพระราชวังสีทองระยิบระยับ คนนับไม่ถ้วนเห็นลำแสงที่พุ่งขึ้นมาบนฟ้า

ทันใดนั้นผู้ชายท่าทางเหมือนกษัตริย์พูดว่า

“พลังนี้แข็งแกร่งมาก ผู้แข็งแกร่งคนไหนมาที่นี่กันนะ”

นักบู๊อีกคนที่อยู่ข้างๆ พูดว่า “ใช่อริยปราชญ์ซางของประเทศชีอู่หรือเปล่า”

“ไม่น่าใช่ ฉันรู้จักวิทยายุทธของอริยปราชญ์ซาง ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนี้!”

กลุ่มคนโดนลำแสงที่หายไปอย่างรวดเร็วดึงดูดสายตาแล้ว

กษัตริย์ประเทศเจ๋อหัวเราะร่าแล้วพูดว่า “ทุกคนเดาไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก เดี๋ยวฉันส่งคนไปดูดีกว่า ไปพาผู้แข็งแกร่งคนนี้มาดื่มกับเหล่ากษัตริย์และเหล่าพันธมิตรผู้แข็งแกร่ง!”

องครักษ์ข้างๆ ขานรับทันที

กษัตริย์ประเทศเจ๋อยกแก้วเหล้าขึ้นด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดกับผู้ชายคนข้างๆ ว่า “มาดื่มกันเถอะผู้อาวุโสกง”

ผู้อาวุโสกงอ้าปากเล็กน้อย เหมือนยังไม่หายตกใจกับลำแสงที่หายไป พอได้ยินกษัตริย์ประเทศเจ๋อพูด จึงหยิบแก้วเหล้าขึ้นมา

ผู้อาวุโสกงจิบเหล้าเบาๆ จู่ๆ เขาลุกขึ้นพูดว่า “กษัตริย์ทุกท่าน ฉันนึกได้ว่ามีเรื่องที่ต้องทำอีก ขอตัวกลับก่อน ไว้เจอกันวันหลังนะ!”

ทุกคนหันมาคารวะผู้อาวุโสกง กษัตริย์ประเทศเจ๋อหัวเราะแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสกงรีบไปทำธุระเถอะ แต่ต้องรีบไปรีบกลับนะ!”

ผู้อาวุโสกงคารวะแล้วรีบออกไป

เดินออกมาจากพระราชวัง ผู้อาวุโสกงรีบเข้าไปในซอยเล็กๆ ไร้ผู้คน

เสียงสวบ สวบ

เงาคนสองคนปรากฏตัวด้านหน้าผู้อาวุโสกง

ผู้อาวุโสกงพูดอย่างเย็นชาว่า “แจ้งตระกูลอื่นๆ ว่าเสี่ยวหยุนปรากฏตัวออกมาแล้ว หน้าที่คือจับเป็นเธอกลับมา”

เงาคนขานรับเสียงเบา จากนั้นหายไปจากที่เดิมเหมือนภาพลวงตา

ผู้อาวุโสกงเอาสองมือไพล่หลัง ทอดมองไปไกลแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ในที่สุดก็เจอเธอแล้ว อาหยุน อย่าหาว่าลุงไม่รักเธอ แต่จะให้เผ่ายันต์ของเรากลับมายืนหยัดอย่างยิ่งใหญ่อีกครั้ง จำเป็นต้องหาหัวหน้าที่ดี ในสังคมนี้ถ้าไม่อยู่กับผู้ฝึกชั่วร้าย จะลืมตาอ้าปากได้ยังไง ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจนะ!”

ผู้อาวุโสกงส่ายหน้าแล้วก้าวไปด้านหน้า ตัวของผู้อาวุโสกงหายวับไปกลางอากาศเช่นกัน เหลือเพียงตราสัญลักษณ์เล็กๆ จากนั้นก็สลายหายไปเหมือนภาพลวงตา

......

ภายในห้องสุดหรูและงดงามของอาคารรวมพลที่เมืองต้าฮวง

อาหารเลิศรสมากมาย เหล้าชั้นดีวางเต็มโต๊ะ พวกพนักงานยืนตัวตรงอยู่นอกประตู ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

รอยยิ้มนั่นไม่ใช่รอยยิ้มเสแสร้ง แต่เป็นรอยยิ้มจากใจจริง เพราะแขกที่มาวันนี้ใจป้ำมาก โยนเงินไปทั่วเหมือนโยนขยะ

แป๊บเดียวใช้เงินเกือบร้อยเหรียญทอง แสดงให้เห็นถึงความรวยและเอาแต่ใจอย่างชัดเจน

ภายในห้องสุดหรู ลู่ฝานจิบเหล้าเบาๆ เล่นเหรียญทองในมือที่เพิ่งเอาออกมาจากสำนักเงินปาฟาง จากนั้นมองลงมาจากชั้นสามของอาคารรวมพล ในสายตาเต็มไปด้วยความคึกคัก

ฝั่งตรงข้ามเขาคือสองพี่น้องอาหยุนกับยาโถวคนนั้น เหมือนเทาเที่ยตัวตะกละ หนึ่งในสัตว์ร้ายในตำนานจริงๆ

มือสองข้างคว้าอาหารยัดใส่ปากไม่หยุด พ่อแม่น่าจะให้แขนพวกเธอมาอีกสักสองสามข้างนะ

อาหยุนพูดว่า “ตอนนี้ภายนอกวุ่นวายมาก เทพเงินแปดทิศกับอริยบุคคลแห่งจักรวาลโจมตีคนที่ไม่เชื่อฟังพวกเขาอย่างต่อเนื่อง บวกกับผู้ฝึกชั่วร้ายสร้างความปั่นป่วนด้วย ประชาชนหวาดกลัวไปทั่ว กลุ่มประเทศพันธมิตรทางใต้คงใช้ชีวิตยากแล้วล่ะ”

ลู่ฝานพูดว่า “กลุ่มประเทศพันธมิตรทางใต้คืออะไรอีก”

อาหยุนตอบว่า “ก็คือประเทศต่างๆ ที่ไม่ฟังคำสั่งของพวกเทพเงินแปดทิศกับประเทศหวนหยู่ ประเทศเหล่านี้รวมตัวเป็นพันธมิตรกัน ตอนนี้มีอำนาจมาก มีหลายประเทศทางใต้เข้าร่วม”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ ที่ไหนมีการกดขี่ข่มเหงที่นั่นมีการต่อต้านจริงๆ เทพเงินแปดทิศกับอริยบุคคลแห่งจักรวาลทำเกินไปจริงๆ”

ลู่ฝานเงียบครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “แล้วพวกเธอรู้ไหมว่ากลับแดนตะวันออกยังไง”

อาหยุนกับยาโถวมองหน้ากัน ยาโถวส่ายหน้าพูดว่า “ไม่รู้ เรายังออกจากประเทศเจ๋อไม่ได้เลย จะรู้เรื่องแดนตะวันออกได้ยังไง!”

อาหยุนพูดว่า “ผู้มีพระคุณ ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากช่วยนาย แต่พวกเราไม่รู้จริงๆ ว่าไปแดนตะวันออกยังไง เรื่องนี้นายน่าจะต้องไปถามผู้แข็งแกร่งของกลุ่มประเทศพันธมิตรทางใต้ พวกเขาน่าจะรู้ เพราะหลายคนกำลังป้องกันผู้ฝึกชั่วร้ายจากที่อื่น ในเมื่อพวกเขาเคยสู้กับผู้ฝึกชั่วร้ายนอกเขตใต้ งั้นก็ต้องรู้วิธีออกไปแน่นอน”

ลู่ฝานขมวดคิ้ว ใช้นิ้วเคาะโต๊ะแล้วพูดว่า “กลัวว่าจะไม่ง่ายขนาดนั้นน่ะสิ ถ้าสถานการณ์แบบนี้ มีโอกาสเป็นไปได้ว่าอีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้างถูกปิดกั้นแล้ว จะออกไปคงไม่ใช่เรื่องง่าย”

ขณะที่ลู่ฝานกำลังพูดอยู่ จู่ๆ เขาเห็นเงาคนสองสามคนด้านล่างกำลังมาที่นี่

คนพวกนี้สวมชุดดำหมดทุกคน เดินเข้ามาในอาคารรวมพล

ลู่ฝานรู้สึกผิดปกติ จากนั้นคนชุดดำเดินตามเข้ามาอีกกลุ่มหนึ่ง

พวกเขาจะทำอะไร ปิดล้อมอาคารรวมพลเหรอ

จากนั้นลู่ฝานได้ยินเสียงเคลื่อนไหวเบาๆ ด้านนอก

ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบว่า “พวกเธอนั่งนิ่งๆ ฉันจะออกไปดู!”